Parafrase PodGront

Deze aflevering is er één van versnippering en versmelting. Van samenzijn, maar niet samenkomen.
Want Ester Naomi Perquin (1980) laat weten dat er geen sprake is van ‘wij’:
'En wij bestaan niet, kunnen bewijzen niet te bestaan.
De boom, de zee, de roos – elk woord dat past
loopt uit, hervormt zich mettertijd.
Wat groeit, groeit roekeloos.
Wij kennen de plaats noch de gedachte, zijn
het mooiste godsbewijs: in onze ogen
zie je de lengte van dagen,
in onze kamers de afwezigheid.'

Hoe fanatiek we proberen ‘wij’ te zijn, laat Jeroen Mettes (1978-2006) voelen – als uitwerking van wat Joost van den Vondel (1587-1679) al schreef:
'De weereld is een speel toneel. Elck speelt zyn rol en kryght zyn deel.'

Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.

Uit verlangen worden goden geboren.
Een visioen van Hildegard van Bingen (1098-1179) laat lezen:
Vervolgens zag ik een zeer sereen licht en in dat zelf, van de kleur van saffier, de verschijning van een mens, die met een algeheel zeer aangenaam roodgloeiend vuur vlamde.
‘Al wat straalt is de grootste tover,’ schrijft Joost Zwagerman (1963-2015) en Hester Knibbe (1946) laat lezen:
Zo worden goden gevonden door vrouwen, zij bouwen een altaar, brengen hun zonen, dochters erheen en zeggen: je vader.

Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.

Vanwaar komt de zwaluw die de zomer maakt?
De zwaluw zwijgt. En dat is misschien maar beter ook, want Mieke van Zonneveld (1989) laat weten: ‘Toen ik het gevonden had was alles al voorbij.’
Een vraag bevat verwachting, hoop die je slechts kunt vermoeden – een antwoord staat pas echt stil. ‘Geef mij maar een vraag en geen antwoord,’ schrijft Rutger Kopland (1934-2012.

Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.

‘Op het uur van haar scheiding’ kent de liefde haar eigen diepte pas, volgens Kahil Gibran (1883-1931). De minne bestaat bij uitstek op de ure van de dood, de stonde van het verscheiden – of zoals bij Mieke van Zonneveld (1989): ‘Je zegt: “het blijft bij reiken naar. Jij houdt jouw baan en ik mijn plaats.’ (…) Als we sterven vinden we elkaar.’

Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.

Kun je soms ook iemand anders zijn?
Een vraag die je levenslang bezig kan houden. Wanneer ben je iemand, wanneer ben je niemand?

De Perzische mysticus Farîd-ud-dîn Attar (12e/13e eeuw) lijkt aan te raden dat het beter is te streven naar niemand-zijn, aan jezelf te verzaken – of moet je in elk geval ‘één hart, één gezicht’ hebben om waarheid te vinden.
Maar wat als je mensen kunt helpen door even iemand anders te zijn – zoals in het gedicht van Ester Naomi Perquin (1980?

Abonneer je op Parafrase om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen. Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.

Deze nieuwe aflevering van Parafrase gaat over het zoeken van liefde – langdurig, vluchtig, in je eentje, of met velen.

Meer informatie over de teksten en de gebruikte muziek vind je op www.podgront.nl. Als je wilt reageren mail dan naar info@podgront.nl.