StudioHockey.NL Studio Hockey

Na het WK in India ging Seve van Ass onder het mes voor wat reparatiewerk. Hierdoor miste hij de start van de FIH Pro League met Oranje. Samen met Reemt Borcherts en Ernst Baart kijkt Seve van Ass terug op het WK, de start van de FIH Pro League en Nederland -Duitsland van eerder deze week. Maar vanzelfsprekend ging het ook uitgebreid over de ambities met zijn HGC in de hoofdklasse nu deze weer na een lange, lange winterstop van start gaat...



Opgenomen op woensdag 6 maart 2019.



De korte geluidsfragmenten van Jeroen Hertzberger, Florian Fuchs en Sander Baart komen uit de nabespreking gemaakt door Hockey.nl na de wedstrijd op 5 maart.

Bob de Voogd vertelt aan Ernst Baart hoe hij het WK beleefde, over zijn toekomst met Oranje, de Pro League. En natuurlijk hebben we het uitgebreid over hoe hij na 12 seizoenen Oranje-Rood (OZ) nu de overstap gaat maken naar Braxgata in België.



De opname hiervan vond plaats op 4 februari 2019.



0:00 : Intro1:11 : Het WK5:42 : Helmond, Den Bosch, OZ & OR11:53 : Braxgata20:07 : Oranje & de Pro League

In de eerste podcast voor StudioHockey.NL van 2019 spreken Reemt Borcherts en Ernst Baart met Thierry Brinkman over het afgelopen WK, de FIH Pro League, Bloemendaal en zijn voetballende broer Tim.
Opname vond plaats op 8 januari 2019.



01:24 WK terugblik15:45 Maleisië18:17 De Pro league als semi-pro40:41 Bloemendaal56:49 Thierry over zijn voetballende broer

Laat me starten met de felicitaties voor België voor hun ongelooflijk vooruitgang resulterend in Olympisch zilver in Rio 2016 en een eerste gouden medaille op de recente Wereldbeker. De geime formule achter hun succes is eenvoudig : een sterke club competitie + een ambitieus lange termijn plan/visie niet enkel op papier maar ook daadwerkelijk uitgevoerd + geduld en heel veel hard werk gedurende jaren = goud en een 1e plaats op de wereld ranglijst! Let op, deze eenvoudige formule is geen garantie op succes maar wel dé manier om de droom waar te maken.



Maar laten we die wereld ranglijst van de FIH eens nader bekijken. Volgens de geruchten mogen we ons binnenkort verwachten aan een nieuwe opzet en dat lijkt me ook logisch gezien de nieuwe en verdwenen toernooien voor 2019 en later. Denk hierbij aan de FIH Pro League ter vervanging van de Champions Trophy en de FIH Pro Series ter vervanging van de Hockey World League.



Onmiddellijk na het WK werd een nieuwe wereld ranglijst bekend gemaakt waar België opschoof naar de eerste plek. Vanzelfsprekend meer dan verdiend... Maar als je wat dieper ingaat op die wereld ranglijst kom je wel diverse vreemde zaken tegen. Punten die worden toegekend voor toernooien op uitnodiging, waarbij andere landen dus worden uitgesloten. Punten die worden toegekend voor de continentale kampioenschappen waarbij het onmogelijk is een rechtvaardige balans te vinden tussen de verschillende continenten...



Bijvoorbeeld... Nederland eindigt nu als tweede op het WK en pakt een zilveren medaille nadat ze zich voor dit toernooi kwalificeerden door een ander toernooi te winnen waarbij ze 6 landen uit de top 10 van de wereld achter zich lieten. Hiervoor kreeg Nederland 650 punten. Vergelijk dit met de 630 punten die bijvoorbeeld Nieuw-Zeeland kreeg voor het verslaan van Papua Nieuw Guinea en Fiji op het kampioenschap voor Oceanië, twee landen die amper de top 50 halen. 
Of kijk naar Australië die voor hun bronzen medaille op dit WK 550 punten verdienden en vergelijk dat met bijvoorbeeld Canada die evenveel punten kreeg voor het verslaan van hockey dwergen USA en Brazilië op het Pan-Amerikaanse kampioenschap.



Er is maar 1 woord om dit te omschrijven : onsportief !



Niet bepaald het adjectief dat je mag verwachten voor de wereld ranglijst van een Olympische sport... En dan wil ik het nog niet eens hebben over de punten verdiend door sommige landen nadat ze mochten meespelen in bepaalde toernooien als organiserend land, nadat ze zich niet voor dat toernooi konden kwalificeren. Dit ten koste van andere landen die zich wél gekwalificeerd hadden door hun resultaten op het veld.



Anyway... volgens de geruchten komt de FIH dus snel met een nieuwe wereld ranglijst. We kunnen alleen maar hopen dat deze wel fair en sportief zal zijn !
Sta mij toe ondertussen alvast mijn visie op een mogelijke eerlijkere opzet van deze wereld ranglijst voor te stellen, voor het geval de FIH luistert en nog iets kan en wil aanpassen. Ook mijn systeem zal geen perfect systeem zijn waarbij iedereen tevreden kan zijn, maar ik denk wel dat het eerlijker is voor alle hockey spelende landen in de wereld.



Ik wil een systeem voorstellen waarbij alle wedstrijden, gespeeld in een door de FIH erkend titel toernooi of de erkende kwalificatie toernooien hiervoor, punten kunnen opleveren voor de teams afhankelijk van hun prestatie. Dus geen punten voor toernooien op uitnodiging, vriendschappelijke oefeninterlands of test series, ook niet als deze wel door de FIH erkend werden en dus wel caps opleveren voor de spelers.



Punten worden gegeven voor wedstrijden gespeeld op de Olympische Spelen en de Wereldbeker aangezien dit de twee grote titel events zijn op wereldschaal voor de hockeysport. Maar ook voor de wedstrijden gespeeld in officiële en erkende wedstrijden tijdens toernooien bedoeld als kwalificatie toernooi voor het WK en de Spelen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de FIH Hockey Series of de FIH Pro League, maar ook de contine

Het selecteren van een team voor een nationale ploeg is een vak apart. Vanzelfsprekend vinden we het het leuk om met zijn allen bondscoach te spelen en onze eigen ideeën te spuien op social media, langs het veld en aan de toog.
Eigen aan de tijd – en tegelijk ook weer van alle tijden – wordt op social media dan niet geschroomd de man te spelen in plaats van de bal. Soms is de coach de kop van jut, soms zijn het de spelers die wel de selectie haalden ten koste van de eigen favorieten. Onze sport is hier nog niet afgezakt tot het “niveau” van de volksere sporten gelukkig. Maar ook de beter opgevoede hockeyer met een mening weet deze tegenwoordig steeds meer met even weinig gène als onderbouwde argumenten de wereld in te slingeren. Geïnspireerd door columnisten die zich graag uitgeven als analisten en met plezier een vuurtje aanwakkeren om zeker ook volgende week weer een stukje te mogen inleveren en factureren.
In mijn beleving – en het is inderdaad ook niet meer dan een persoonlijke opinie – zal een speler zelden tot nooit een selectie afdwingen voor zijn nationale ploeg op basis van de prestaties bij zijn club in de normale competitie. De kloof tussen internationale topsport en de club competitie is immers groot. Zelfs als de club competitie in kwestie zich tot de betere in de wereld mag rekenen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat een keeper die voor zijn club al x wedstrijden op rij de nul weet te houden ook tot hetzelfde in staat zal zijn op een WK. Ook een aanvaller die lekker bezig is bij zijn club en vlotjes scoort kan toch tekort komen op de internationale scene. Of zo’n sierlijke middenvelder die met betoverende hoogstandjes steeds weer vier, vijf tegenstanders in de wind weet te zetten bij zijn club…
Met name in Nederland krijg je dan steeds ook weer die allesweters die vinden dat de hoofdklasse het Walhalla is en dat Oranje eigenlijk altijd goud moet pakken omdat in Nederland de meeste hockeyvelden per vierkante kilometer liggen. Grappig steeds weer die navelstaarderij en onwetendheid gemaskeerd door boude woorden. Natuurlijk heeft Nederland lekker veel spelers, een infrastructuur en mogelijkheden waar anderen enkel maar van kunnen dromen. Dat heeft ook zo zijn voordelen maar niet in die mate natuurlijk. In Nederland zijn er tien à twaalf teams die tijdens het seizoen op enig niveau en serieus met hun sport bezig zijn. Dat is ongeveer 200 man, waarvan slechts een fractie ook écht leeft voor de sport. Diezelfde aantallen kom je ook tegen in andere landen of er nu 300 clubs of 30 clubs in dat land actief zijn. Andere landen kennen helemaal geen club competities en hebben kleine groepjes professionele sporters die niet gehinderd door de combinatie met clubhockey, studie, werk, sociaal leven zich veel beter kunnen richten op het leven als een topsporter 365 dagen per jaar. Kortom meer landen zijn in staat, op diverse manieren, een competitieve nationale ploeg samen te stellen.
Door een samenloop van omstandigheden hebben we in de hockey sport vandaag de dag een bredere internationale top bij de heren dan in het verleden. Ongeveer een zestal landen die allemaal terecht die gouden medaille mogen ambiëren. Laten we daar blij mee zijn, ook al betekent dat minder kansen op die gouden plak voor onze eigen jongens. Het is goed voor de sport! Het geeft ook meer waarde aan die prijs voor de uiteindelijke winnaar straks. Geen een-oog in het land van de blinden, maar een hopelijke terechte verdiende winnaar in een competitie die naam waardig. Dat moet je koesteren. Het geeft die gouden medaille straks extra glans…
Om even terug te komen op die selectie dan… Goed presteren bij je eigen team in de normale club competitie is de manier om je onder ogen te brengen bij de bondscoach en zijn staff. Het levert je een uitnodiging op om eens mee te komen trainen en je te meten met de beste. Maar het is daar op die training, als je je echt moet meten met de beste, als je kan

Onderwerpen zijn de lange termijn strategie van de FIH, de opstart van de FIH Pro League en de beloftes van Batra als voorzitter van de FIH…
Een monoloog van dik 20 minuten ongeveer