Ba Ham Dar Khaneh | پادکست با هم در خان‪ه‬ PersianBMS

ویروس کرونا پدیده ای به ظاهر ناچیز که بشر را تکان داد، ویروس کرونا مرز نمی شناسد، ما انسان ها به همدیگر وابسته و نزدیک هستیم، امیدوار باشیم تعصبات نژادی و تعصبات ملی و تعصبات جنسی از بین برود، در شرایط فعلی اهمیت بیشتری به قشر جوان و اطفالان خود بدهیم، در ایجاد محیطی برای شکوفایی قابلیت های همه افراد دنیا کوشا باشیم، بعد از کرونا چطور با مشکلات کنار بیاییم؟ نگرانی از شرایط بعد از کرونا، نمی دانیم تغییرات حاصل از کرونا به چه سمتی می رود. اضطراب ندانستن از این که بعد از کرونا چه خواهد شد، ندانستن و از دست دادن سبب اضطراب می شوند. ایجاد هدف حس سازندگی به وجود می آورد، بیاندیشیم که هدف من به عنوان عضو جامعه چیست، هدف ما باید والاتر از آن چیزی باشد که از دست داده ایم، والدین چطور می توانند در فرزندان شان دیدگاه های جدید به وجود آورند؟ اهداف جدید برای ساختن جامعه ای بهتر، استفاده بهینه از فضای مجازی، سعی کنیم برای هر سه بعد انسانی، جسمانی و معنوی هدف و برنامه ای داشته باشیم، زندگی را به صورت روتین ادامه بدهیم، ایمان مثل ریسمانی است که انسان را از مشکلات نجات می دهد، انسان خود را باشرایط جدید سازگار می کند، امید به روزهای پیش رو، در شرایط کرونا همه با واقعیت زندگی شان روبرو شدند، تا چه حد افرادی که با ما زندگی می کنند را می شناسیم؟ سهم ما از دنیا چیست؟ باید تغییراتی در زندگی ایجاد کنیم، دنیا ایستاده تا ببیند ما می خواهیم چکار کنیم، کرونا به ما آموخت که تنها نیستیم، کرونا به ما مشورت کردن را آموخت، از دنیا بریدن را بلد نبودیم، یاد گرفتیم با خودمان روراست باشیم

از سرعت زندگی کاسته شده و حالا می شود تفکر کرد، بالاخره تمام دنیا دچار یک مساله و چالش مشترک شد، باید در زمان هایی مدتی را در خود عمیق شویم، این حالت عمیق شدن ممکن هست با دعا خواندن یا مدیتیشن یا کتاب خواندن کسب شود، تفکر روحانی و معنوی را به هر نحوی که به ما آرامش می دهد باید حفظ کنیم، هر اتفاقی هرجای دنیا که بیافتد مستقیم یا غیر مستقیم روی زندگی همه ی انسان ها تاثیر می گذارد، مسایل عادی که قبلا به راحتی انجام می دادیم در حال حاضر مهم شده است، این دوران فرصتی برای بازنگری در زندگی و گذشته ما است، آیا رشد کردیم؟ وقت داریم بیاندیشیم که فرصت باقی مانده را صرف چه اموری بکنیم، فرصتی برای تماس و ارتباط با دوستان در سراسر عالم، شهری به نام عالم، می شود دنیا را خلق تصادفی و ناهوشیار دید، می شود دنیا را بسیار هدفمند و صاحب اراده و فکر برتر دید، اراده انسان می تواند بر اراده کل عالم تاثیرگذار باشد، شرایط کنونی این جهان شرایطی هوشیار و هدفمند است، جریان کرونا آمده تا به عالم گوشزد کند راهی که می رویم اشتباه است، باید در حیات فردی و حیات جمعی بازنگری داشته باشیم، امیدوار باشیم عالم در جهت حل مشکلاتش تغییر جهت دهد، انجام امور معوقه و شرکت در حلقه های مطالعاتی سودمند و گوش دادن به کتاب های صوتی می تواند به بهینه صرف کردن زمان کمک کند، در دوران قرنطینه زمان تفریح و سرگرمی با خانواده بیشتر شده، شرایط به وجود آمده شرایط کارآمدی است، ایمان داشتن به یک نیروی عظیم الهی می تواند استرس را از ما دور کند، نمی توانیم به تمام اتفاقاتی که در دنیا می افتد کنترل داشته باشیم، کرونا نشان داد که بر خلاف تصور ما انسان ها زندگی آنقدرها هم سخت و پیچیده نبود، یاد بگیریم وقتی شرایط به حالت عادی برگشت سخت گیرانه با زندگی برخورد نکنیم

جهان خیلی کوچک است، بیشتر همدیگر را دوست داشته باشیم، قدر لحظات را بدانیم، کرونا هوشیاری های بسیاری ایجاد کرد، قرنطینه مثل آیینه ای کمک کرد که خود را بهتر ببینیم و بشناسیم، پیامبران طبیبان جان هستند، بیاموزیم که ما باید بر ترس ها و تنهایی خود پیروز شویم، بین حس تنهایی و تنها بودن تفاوت است، حس تنهایی یک وضعیت روان است، حس تنهایی یک دیکتاتور است، حس تنهایی اجازه رشد و لذت بردن از زندگی را از ما می گیرد، تنها بودن خلوت کردن با خود است، تنها بودن یک آزادی خواه است، تنها بودن امکان رشد و بالندگی را به ما می دهد، حس تنهایی دشمن خلوت کردن است، برای کم رنگ کردن اضطراب شرایط قرنطینه لازم است اهداف والاتری را برای خودمان ترسیم کنیم، تمام وقت مان را در فضای مجازی صرف نکنیم، اجازه ندهیم انرژی روانی ما به هدر برود، نرمش و ورزش روزانه را فراموش نکنیم، استفاده بهینه از زمان، اگر هدفمند باشیم از هر شرایطی می توانیم بهترین استفاده را ببریم، با برگزاری آنلاین جلسات دعا روحی تازه بگیریم، دنیا به این تغییر احتیاج داشت، وقتی کاری برای انجام دادن نداشته باشیم، تفکرات جدید در ما ایجاد نمی شود، مشکلات هیچ وقت به پایان نمی رسد، از اتفاقات درس بگیریم، نه شادی پایدار ماند و نه غم، به فعالیت های گروهی عام المنفعه بپردازیم، با استفاده از شبکه های اجتماعی روابط عمومی بیشتری داشته باشیم، در این دوران کودکان و سالمندان بیشتر نیاز به رسیدگی و توجه دارند، بیشتر از طبیعت و انرژی قوی کائنات استفاده کنیم، روح خودمان را تقویت کنیم

نگرانی از آینده، آیا مثل گذشته ارتباطات برگزار می شود؟ با برنامه ریزی می توانیم بهتر زندگی کنیم، در دوران قرنطینه اعضای خانواده می توانند از وجود هم بیشتر لذت ببرند، کارهایی را انجام بدهیم که شاید هیچ زمان فرصت انجام دادنشان را نداشتیم، در این دوران می توانیم موجب دلگرمی و قوت قلب برای همدیگر باشیم، موارد بهداشتی را به اندازه، نه بیش از حد رعایت کنیم، همه عالم به یک وحدت رسیده اند، عالم انسانی مثل یک پیکر می ماند، اگر خیر یا شری هست متعلق به همه ی عالم می باشد، تلاش کنیم برای ساختن دنیایی بهتر، خطر از بین رفتن اخلاقیات چندین برابر کروناست ولی بشر به آن توجه لازم را ندارد، نقش باور روحانی در شرایط فعلی خیلی موثر است، باور های روحانی در تمام شرایط مخصوصا در شرایط سخت می تواند سبب دلگرمی باشد، امور مادی فاقد پایداری و بقاست ولی امور روحانی انتهایی ندارد، باید سعی کنیم قوای روحانی را در خودمان تقویت کنیم، توکل کلید رمز خوشبختی است، در مشکلاتی که راه حلی برایشان نداریم خداوند را وکیل خود کنیم، از سختی ها پله ای بسازیم برای بالا رفتن و کسب تجربه، شنیدن اخبار شرایط را سخت تر می کند، الان قدر داشته هایمان را بیشتر می دانیم، ترس ها و استرس ها باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می شوند، به همان اندازه که نیاز به بهداشت فیزیکی داریم به بهداشت روانی نیز نیاز داریم، خواندن دعا و نیایش می تواند در ایجاد بهداشت روانی به ما کمک کند، اعمال و رفتار ما در دنیای اطراف ما تاثیرگذار است

به مرور زمان اضطراب و نگرانی کمتر شده، به شرایط عادت کرده ایم، بشر احتیاج به بیداری داشت و این ویروس جهانی زنگ هوشیاری برای بشر شد، دنیا احتیاج به رشد معنوی دارد، آمادگی برای صلح و وحدت در جامعه بشری، زمانی برای تفکر به امورات فراموش شده، موقعیت خوبی برای فکر کردن به مفاهیم اصلی زندگی، ارتباطات مجازی تا حدودی باعث نزدیکی بین دوستان و اقوام شده، انتقال حس امید و مثبت بودن، مشکلاتی که قبل از کرونا داشتیم در حال حاضر بی اهمیت شده، از جمله کارهایی که در زمان اضطراب انجام می دهیم اطمینان جویی هست، ذهن هر بار اطمینان بیشتری طلب می کند، به هیچ وجه به اطمینان صد در صدی نمی رسیم، ما در دنیایی زندگی نمی کنیم که بتوانیم همه امورات را کنترل کنیم، کنترل داشتن بیش از حد سبب ازدیاد نگرانی می شود، قبول کنیم که قرار نیست بر همه امور تسلط داشته باشیم، انسان از نا شناخته ها می ترسد، در آگاهی احساس آرامش بیشتری هست، رشد و کمال همراه با درد و رنج حاصل میشود، بشر امروز خیلی فردگرا شده و فقط به خود فکر می کند، ویروس کرونا کمک کرد بتونیم جهانی فکر کنیم، بحران کرونا پیروزی هایی هم در پی داشته، مهم هست که از لحاظ روحی به خودمان کمک کنیم، ما می توانیم دنیای بهتری داشته باشیم، دنیای بعداز کرونا دنیای بهتری است

اهمیت دیدار از والدین و افراد مسن، توجه به سالمندان، کووید ۱۹ بیماری غیره منتظره، بهترین راه محافظت از والدین این است که حضوری به دیدارشان نرویم، رعایت فاصله حداقل دومتر، قرنطینه سبب نزدیک تر شدن افراد خانواده شده است، تا خودمان نخواهیم کسی نمی تواند کمک مان کند، وقتی فکر و ذهن دچار خستگی شود مغز ما فکر و خیال بیهوده می کند، قدر لحظه های با هم بودن را بدانیم، تلاش کنیم به مرز افسردگی نرسیم، کرونا ارزش های انسانی را زیر و رو کرد و سبب برابری انسان ها شد، رشد ایمانی پیدا کردیم، کرونا مثل کلید طلایی اخلاق در دست تک تک ما قرار دارد، غلبه بر افکار منفی را یاد گرفتیم، برنامه ریزی لازمه این روزهاست، تغییر نگرش در افکار، وجود امید در شرایط فعلی بزرگ ترین نیرو برای ادامه حیات است، امید به زنده ماندن آسیب پذیری ما را کمتر می کند، نداشتن امید سبب از دست دادن انگیزه می شود، با از دست دادن امید سیستم ایمنی بدن ضعیف می شود، کمک به دیگران مرحله ای بالاتر از تلاش برای زنده ماندن خودمان است، بشر یاد گرفت که نمی تواند نسبت به سرنوشت دیگران بی تفاوت باشد.