Van Dalfsen naar Ommen - hout, gas en kamperen Van Kampen naar Moskou

Voor onze historische reisdocumentaire 'Van Kampen naar Moskou' reizen we via oude handelswegen vanuit Kampen naar het oosten, op zoek naar verhalen over handel en internationale connecties. In deze aflevering wandelen we van Dalfsen naar Ommen. Zal ik onderweg verhalen over handel en internationale connecties vinden?
In de podcast vertel ik meer over de totstandkoming van onze aflevering en deel ik enkele interviewfragmenten die de aflevering niet hebben gehaald. De aflevering zelf kun je zien op YouTube, via deze link: https://youtu.be/ukDXMQ-llT0
Meer informatie over ons project en achtergrondartikelen, vind je op https://vankampennaarmoskou.nl/.
We zijn niet actief op social media, in plaats daarvan sturen we een nieuwsbrief naar geïnteresseerden. Je kunt je via deze link abonneren op onze nieuwsbrief.
Hieronder de oorspronkelijke tekst van deze podcast-aflevering:
April doet wat hij wil. Dat werd mij duidelijk toen wij de opnames gingen maken voor de aflevering van Dalfsen naar Ommen. De eerste dag had ik het nog te warm in mijn jasje, maar een paar dagen later moest ik een trui onder mijn jasje dragen omdat het gewoon steenkoud was! 
In deze podcast vertel ik meer over de totstandkoming van Verborgen verhalen in het bos en deel ik enkele interessante fragmenten uit interviews die de aflevering niet hebben gehaald. 
Maar laat ik bij het begin beginnen, de voorbereiding. Ik was erg benieuwd naar hoeveel verhalen ik zou kunnen vinden tussen Dalfsen en Ommen. Het gebied bestaat vooral uit bossen met in het midden alleen nog het katholieke dorp Vilsteren. Ga ik hier wel sporen van oude handel vinden of internationale connecties? 
Gelukkig had de historische vereniging van Dalfsen mij al getipt over het eikenakkermaalshout. Een term waarvan ik nog nooit gehoord had. Wat blijkt, van de 17de tot en met de 19de eeuw was er een levendige handel in dun eikenhout en voor lange tijd werd de boomschors van deze eikentakken gebruikt in de leerlooierij. Die schors als het eenmaal was vermalen werd ook wel eek genoemd. Wie de aflevering over Zwolle heeft gezien, weet dat ik tijdens mijn bezoek aan B&B Pelsertoren al kort aandacht besteedde aan de huidhandel. In Zwolle vind je nog meer sporen van deze huidhandel. Denk aan de straat genaamd Eekwal. Hier werd de boomschors gebracht om vervolgens vermalen te worden in molen De Herstelder.
In eerste instantie wilde ik een leerlooierij bezoeken die nog op traditionele (en dus natuurlijke wijze) leer looit. Vandaag de dag wordt leer namelijk gelooid met behulp van chemische stoffen. Helaas kon ik niemand vinden in de regio die nog leer op een natuurlijke manier maakte. 
Inmiddels had lokale historicus Ab Goutbeek mij verteld over een aantal oude eikenstolpen op een zandheuvel vlakbij Foreco. Wie van Dalfsen naar Lemelerveld gaat, komt langs dit bedrijf. Zo ook ik in mijn jeugd. Ik herinner mij nog goed de sterke teergeur die er altijd rond het terrein hing. Na wat research online leerde ik dat Heidemij in 1968 het terrein aanwees als centrale plek in Oost-Nederland om hout van bosexploitaties te verwerken. In 1983 namen oud-werknemers onder leiding van Jan Swager het bedrijf over. Vandaag de dag richt Foreco zich niet alleen op handel in hout voor met name de bouw- wegensector, maar loopt zij ook voorp in het verduurzamen van dennenhout met behulp van een natuurlijke hars waardoor het de kwaliteiten krijgt van een hardhout product. Heel innovatief en interessant. 
Ik verheugde mij er dus op om directeur KlaasJan Swager, de zoon van Jan Swager, te interviewen. Ik ging naar het interview in de veronderstelling veel te leren over...