Zwykłe historie Karol Poznanski

Wojsko. U każdego z nas to słowo budzi inne skojarzenia. Czasem negatywne, czasem pozytywne - ale z pewnością niemal każdy z nas ma jakieś zdanie o tej instytucji. Także, a może przede wszystkim, cywile.

Armia może być osobnym tworem, żyjącym wg własnych zasad, ale nie istnieje dla siebie. Jest finansowana przez cywili, podlega cywilnej kontroli i przede wszystkim jest powołana dla obrony cywili i szerzej - granic i suwerenności państwa.

#Zwykłehistorie dziś o wojsku okiem jednego i to w dodatku emerytowanego wojskowego. Części polskich internautów jest znany z działalności na Twitterze jako Tashunke Witko - a niektórzy zwracają się do niego "Wodzu". Pojawia się także jako felietonista w prawicowych mediach - ale zależało mi na tym, żeby pojawił się także poza tą bańką.

Dlaczego wybrałem takiego gościa? Jesteśmy w podobnym wieku, wybraliśmy jednak całkowicie odmienne drogi zawodowe. Mój gość trafił do wojska w czasie kiedy w wielu z nas żywe jeszcze było wspomnienie LWP. Dopiero formował się duch nowego Wojska Polskiego, takiego z którego moglibyśmy być dumni. Po drodze było sporo problemów. Nasza armia mogłaby być lepiej wyposażona. Ale nasi żołnierze zaczęli wyjeżdzać na misje zagraniczne. Coraz częściej byli chwaleni za poziom wyszkolenia.

Mój gość jako oficer wojsk powietrznodesantowych był w Iraku i był w Afganistanie. Dziś jest poza armią - ale przeszedł z nią długą drogę od zmian na początku lat 90-tych. I od tych początków zaczęliśmy - a skończyliśmy na współczesnych problemach - sytuacji na granicy czy prawie do noszenia broni.

Zapraszam.

Czego w książkach szukają dzieci a czego szukają w książkach dla dzieci... dorośli, którzy w końcu je kupują? Czy Sienkiewicz był rasistą? Czy pisarze chcą zmieniać ksiązki napisane dawno temu? Dlaczego czarne charaktery w bajkach i książkach dla dzieci zawsze muszą być głupie i na końcu przegrywać?

To tylko kilka pytań na które szukamy odpowiedzi w kolejnym odcinku cyklu #ZwykłeHistorie z pisarzem, Grzegorzem Kasdepke.

Mój gość to autor licznych książek i powieści dla dzieci, a nasza rozmowa odbywała się w gościnnych progach Kawiarni Czytelnik przy ulicy Wiejskiej w Warszawie.

Extraordinary Stories is a spin off of the podcast series in Polish. It is a tribute to the old radio days, when interviews took longer than several minutes. If you miss old style conversation in which guests are indeed important and we are under no pressure to elicit sensational headlines – you are in the right place. And thank you for staying with us.

My first guest for the series is Professor Paul Offit
An inventor.
A scientist who published over 150 medical papers.
An acclaimed author of medical bestsellers.
But first and foremost – a pediatrician. As he underlines himself – attending physician in the Division of Infectious Diseases at Children's Hospital of Philadelphia.

In the podcast we discuss:

safety of pediatric vaccines including COVID shots.
clinical trials results
definition of prudent risk in science
vaccine hesitancy and erosion of trust towards physicians
hate and threats against doctors educating about vaccines
health literacy
and of course the latest book published this fall:
You Bet Your Life: From Blood Transfusions to Mass Vaccination, the Long and Risky History of Medical Innovation

Enjoy the show and do not hesitate to comment. Thank you!

Zapraszam na bardzo osobisty (ale krótki) odcinek wyjaśniający skąd wzięły się Zwykłe historie. O motywach kótko wspomniałem w odcinku 1 o śledztwach epidemiologicznych. Ale było to w czerwcu 2020 i od tego czasu przeszliśmy razem - Państwo i ja - długą drogę. Cieszę się, że te najstarsze podkasty nadal się słuchają -bo od początku staram się je nagrywać tak, aby się na starzały i aby były "inne".

#Zwykłehistorie to cykl rozmów i podcastów poświęconych zwykłym historiom, czasami opowiadanym przez niezwykłych ludzi, a czasem niezwykłym historiom, które przytrafiają się zwykłym ludziom.

Jedynym słowem: wszystkim takim historiom, o których chcielibyśmy usłyszeć, a tradycyjne media nie zawsze mają na nie czas.

Projekt dziennikarski, czasem także reportażowy, w którym od podszewki przyglądamy się tematom ważnym i ciekawym.

Projekt wykorzystujący czasem siłę obrazu (YouTube), częściej dźwięku (Podcasty), ale przede wszystkim siłę opowiadanej historii.

Jakiś czas temu na Zachodzie ukuto termin „slow journalism”.

Tu nie chodzi o wiadomości z ostatniej chwili. Tu chodzi o to, aby opowiedzieć niektóre historie po raz pierwszy albo po prostu inaczej. Z poszanowaniem rozmówców i odbiorców.

Jeśli jesteś zmęczony szumem informacyjnym, ale ciekawy świata – ten projekt jest właśnie dla Ciebie. Zapraszam i dziękuję.

Technologia może być bardziej dobra niż zła. W przeszłości zdażało się, że dawała nam więcej wolności. Ale w sprawie gospodarki cyfrowej wyrok nie zapadł. Na razie wydaje się, że nasza przyszłość jest zepsuta. - mówił w Warszawie Andrew Keen autor ksiązki "How to fix the Future".

Co na temat przyszłości i naszych niebezpiecznych związków z technologia sądzi Natalia Hatalska z Infuture Institute? Zapytałem ją o to przy okazji własnie wydanej ksiązki "Wiek paradoksów. Czy technologia nas ocali?"

Czy mamy się bać czy raczej mieć nadzieję? Czy mamy szanse żyć poza banką narzucaną nam przez algorytmy? Czy ciąglę rządzimy technologią czy też ona rządzi już nami?

#ZwykłeHistorie o naszych zwyczajnych i nadzwyczajnych relacjach z technologią.

Clikbait w tytule? Zapewne. Ale mam nadzieję, ze wybaczalny w sytuacji w której rozmawiamy o nowych technologiach, zagrożeniach jakie ze soba niosą i o potrzebie cyfrowego detoksu.

Gościem podkastu #Zwykłehistorie jest Daniel Dziewit, dziennikarz który bierze na warsztat tematy trudne, a nawet ostateczne. Części z Państwa może być znany jako czlowiek opisujący kulisy upadłości przedsiębiorców współpracujących z centrami handlowymi. Innym czytelnikom w pamięci utkwiła książka "Kiedy odchodzą", na potrzeby której rozmawiał z bliskimi osób, które odebrały sobie życie.

Tym razem Daniel Dziewit sięga po formę pozornie lżejszą, a jednak dotykającą życia i codzienności nas wszystkich. Homo Enter to książa zwracająca uwagę na naszą relację z Internetem, najnowszą technologią i jej emanacją jaką jest smartfon. Ten papierowy warto wziąć do ręki i przeczytać między skrolowaniem serwisów społecznościowych w smartfonie tradycyjnym.

A potem zastanowić się. I porozmawiać z dziećmi. Albo i jedno i drugie. Zapraszam.