«Τι φάση;!», από την ομάδα του pod.gr pod.gr

Τελικά ,σε αυτή τη χώρα, έχουμε ανάγκη από «Μεσσίες»; Και πώς ορίζουμε έναν «Μεσσία» στην πολιτική; Ως «Μεσσίες» έχουν αντιμετωπιστεί στο παρελθόν ορισμένοι από τους πιο σπουδαίους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Ιωαννης Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο να μπερδεύουμε βασικές έννοιες και να εξομοιώνουμε σωρηδόν πράγματα ανόμοια; Άλλο ένα σημείο των καιρών.

Η εκλογή Κασσελάκη αποτελεί σημείο των καιρών. Στην εποχή που οι λέξεις αντικαθίστανται από τις εικόνες και τα κείμενα από συνθήματα, ο Κασσελάκης δείχνει η κατάλληλη περίπτωση. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είδαν τους υπόλοιπους υποψηφίους σαν καμμένα χαρτιά. Γι΄αυτό το λόγο στράφηκαν σε έναν τύπο χωρίς παρελθόν που άνοιξε το παράθυρο με όπλο του το φωτεινό χαμόγελο. Ο Κώστας Γιαννακίδης σχολιάζει την εκλογή Κασσελάκη και προβλέπει το πολιτικό του μέλλον.

Πιθανότατα δεν υπάρχουν πολλοί εκεί έξω, που να μην έχουν δει έστω και ένα επεισόδιο της θρυλικής σειράς “Friends”. Τα Φιλαράκια επαναπροσδιόρισαν για πάντα την έννοια της φιλίας. Έγιναν μια διαχρονική παρέα στην οποία όλοι νιώθαμε ότι είμαστε μέρος της. Ετοιμαστείτε λοιπόν, για ένα rollercoaster συναισθημάτων, ακούγοντας τα ανεξίτηλα μαθήματα φιλίας και ζωής που μας προσέφεραν.

Γιατί οι σύντροφοι ενοχλούνται από το κολλαριστό πουκάμισο του Κασσελάκη και δεν τους ενοχλούσε το ιδρωμένο πουκάμισο του Καμμένου; Γιατί είναι «θολός» ο Κασσελάκης και δεν είναι «θολοί» όλοι οι διεκδικητές της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ που πορεύθηκαν με ξεπερασμένα τσιτάτα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης θυμάται την πρώτη του συνάντηση με τον Κασσελάκη τον Μάιο και απαντά στο ερώτημα «τίνος είναι το παιδί».

Αυτοδιοικητικές εκλογές έρχονται και όπως σε κάθε προεκλογική περίοδο στις τηλεοράσεις παίζει η κλασική πλέον ταινία της δεκαετίας του 1960 «Υπάρχει και φιλότιμο». Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ενσαρκώνει τον υπουργό Μαυρογιαλούρο, ο οποίος διαθέτει σχεδόν όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού. Εκτός από ένα. Έχει φιλότιμο. Ένα podcast για μία ταινία άκρως διδακτική, η οποία αποκαθιστά το όνομα του παρεξηγημένου ως ένα βαθμό Μαυρογιαλούρου.

Όχι! Δεν πρέπει να αρκεστούμε στο λατινικό: Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος. Πρέπει να αναρωτηθούμε… Από που πηγάζει αυτό το θράσος των ναυτικών; Γιατί νοιώθουν παντοδύναμοι να αφαιρέσουν μια ζωή και να μην κοιτάξουν καν πίσω τους; Δεν φοβούνται το λιμενικό; Γιατί πιστεύουν ότι θα την γλυτώσουν; Ποιος θα τους καλύψει; Ο βουλευτής τους; Το αφεντικό τους; Το σωματείο τους; Ποιος; Ποιος «θεός»; Ο Σταύρος Θεοδωράκης εξηγεί γιατί ο πνιγμός του Αντωνιού – του παιδιού που σκορπούσε μόνο χαμόγελα στο πέρασμα του - είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.