Betrouwbare Bronnen Dag en Nacht

Negenennegentig procent van wat in oorlogen gebeurt - de gruwelen, de moed, het lijden en de opoffering - zal geen mens ooit zien. In Oekraïne is dat nu niet anders. Heel soms vang je een glimp op van wat mensen in levensgevaar voor elkaar en anderen over hebben. In Betrouwbare Bronnen ditmaal zo'n moment van menselijke moed en stille inzet voor een volk in nood.

Jaap Jansen en PG Kroeger praten met Sien Vanlommel, een jonge Vlaamse EU-medewerker die een sleutelrol speelt bij de noodhulp die vanuit de Europese Unie in gang is gezet om gewonden, zieken en lijdende mensen in Oekraïne te helpen overleven en genezen. Soms ook door ze te evacueren uit Oekraïne. Dat gebeurt met een ongekende vindingrijkheid, tomeloze inzet en een allesbehalve bureaucratische aanpak.

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie en met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

De EU-lidstaten slaan de handen ineen voor het evacueren van chronisch zieken die hun zware behandelingen in Oekraïne zelf bedreigd zien door het oorlogsgeweld, maar ook voor mensen met brandwonden en andere gruwelen door de aanvallen van Poetins troepen. Sien vertelt nuchter en rustig hoe zowel de ambtenaren van de Commissie in Brussel - directoraat-generaal ECHO voor humanitaire hulp wereldwijd - als medici, piloten, vrijwilligers, ngo's en ambtelijke diensten in de 27 lidstaten kleine en grote wonderen verrichten om mensenlevens te redden.

En niet alleen EU-lidstaten zetten zich in. ECHO werkt wereldwijd samen met landen en organisaties om in noodsituaties anderen de hand toe te steken. Eervolle vermelding verdient daarbij zonder enige twijfel Noorwegen. De oorlog in Oekraïne is daarbij inmiddels de grootste en meest langdurige inzet en uitdaging in hun geschiedenis.

De ervaringen van Sien Vanlommel en haar collega's tonen allerlei onverwachte én allang tot ons doorgedrongen indrukken. Zij vertelt over de moed van die ene ambtenaar in het gezondheidsministerie in Kyiv die vanaf dag één blijkbaar 24/7 zonder een moment te verslappen met zijn team het onmogelijke weet waar te maken om zieke mensen te redden. Over de snelheid waarmee lessen getrokken worden uit chaos, paniek en de slimste oplossingen voor hopeloze situaties. Over de opbouw van een 'medisch opvangcentrum' vlak aan de grens tussen Polen en Oekraïne, bij een regionaal vliegveld, dat de draaischijf werd van alle reddingsacties.

Duidelijk wordt ook hoe doordacht en uiterst flexibel ze hier in en vanuit Brussel te werk gaan. En hoe alles een permanent proces is van snelle actie en coördinatie met alle lidstaten en de mensen en medische centra daar voor wie blijkbaar niets te veel lijkt.

En bijna achteloos tussendoor springt DG ECHO ook nog elders mensen te hulp waar nood opdoemt. Niet alleen in arme landen, aardbevingen en overstromingen, maar ook als in Canada te weinig blusvliegtuigen bosbranden kunnen helpen bestrijden. Bovendien hebben ze uit de coronapandemie belangrijke lessen geleerd over hoe Europa nóg beter nood kan helpen lenigen.

Misschien wel het meest opzienbarend is wat Sien Vanlommel vertelt over de weken voorafgaand aan de inval van Rusland. DG ECHO was met vele anderen in Brussel toen al hoogst alert. Kyiv waarschuwde voor wat men zag komen. Volodymyr Zelensky en zijn volk vreesden alles, maar hoopte op toch nog een wonder. Zelfs scenario's rond een mogelijke aanval met chemische en nucleaire wapens moesten ze serieus in ogenschouw nemen.

De belevenissen van Sien Vanlommel, haar collega's, haar vrijwilligers in Polen, Oekraïne en heel Europa zijn een voorbeeld van die gebeurtenissen in tijden van oorlog waar geen heldendichten over

Zelfs Geert Wilders heeft ontdekt hoe fijn toch die goeie ouwe E.E.G. was. Bijna alle partijen op extreem en nationalistisch rechts en links hebben hun beloften van een Nexit-Frexit-Grexit-Hungrexit-Danexit laten schieten. Zij zijn ‘de gebrande kinderen van Nigel Farage’, zegt PG Kroeger. En zo ontstaat in deze EP-campagne onverwacht ineens een heel nieuw debat over de toekomst van Europa.

PG duikt daarom met Jaap Jansen in de diepere motivaties van zulke partijen - als PVV, BBB en nu ook NSC in ons land - voor die nieuwe EU-koers. Want het valt al snel op dat de exit-bepleiters ook bij hun nieuwe pleidooi voor 'hervorming van binnenuit' dezelfde argumenten blijven hanteren waarmee Farage en Johnson hun Brexit-campagne voerden. Licht aangepast om de gewenste uitkomst wat te verhullen. De gouden bergen voor 'bestaanszekerheid' en de verzekering dat al het fijne van de EU ongemoeid zal blijven klinken ook nu weer.

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Deze aflevering bevat een advertentie van de Vrije Universiteit Amsterdam. Wist je dat de VU naast bachelors en masters ook onderwijs voor professionals aanbiedt? Ga naar vu.nl/vrijedenkers

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

De bijstelling van het anti-Europese discours van de PVV en haar verwanten kent een duidelijke inspirator: Viktor Orbán. De Hongaarse premier en strateeg heeft bijna een kunstwerkje gemaakt van zijn aanpak van het 'cakeism'. Hij doet wat Boris Johnson nooit lukte: “To have your cake and eat it too.” Zijn leerlinge Giorgia Meloni, de premier van Italië, past deze inmiddels zeker zo behendig toe.

Het is daarom nuttig in de historie én de mythologie te duiken van die postuum nu zo vereerde E.E.G. Wie zich verdiept in de politiek, economie en cultuur van 1957 tot en met de jaren ’70 begrijpt wel hoeveel nostalgische potentie die EEG van toen heeft. Het zijn de rozige jeugdjaren van de 'boze burgers' van nu, een tijdperk van een economie in turbo-bloei, van het eerste massa-consumentisme en toerisme, van de televisie, verzoening en idealisme, chianti in een mandfles, de Beatles en explosieve salarisverhogingen en banen voor iedereen. Het best beluisterde radioprogramma in de tweede helft van de jaren ’70 was de Europarade, een Europese hitlijst. Europa was jong, hip en happening!

En de EEG was lekker overzichtelijk. Het gaf een douane-unie, protectionisme en stabiliteit, exportmarkten en gesubsidieerd voedsel. Maar geheel vergeten lijkt hoe snel dit mechanisme uit het lood dreigde te lopen. Vergeten is 'de Lege Stoel' van Charles de Gaulle, de heftige strijd om een politieke unie tegen een mercantiele unie.

En vergeten lijkt hoe de EG na 1970 - mede door Richard Nixon en de oliecrisis - in zwaar weer terecht kwam en eigenlijk volledig vastliep. Wie aan die E.E.G. zonder mededogen een eind hielp maken? De door Brexiteers en E.E.G.-nostalgici zo verafgode Margaret Thatcher.

Zou een volgend kabinet de lijn van de 'E.E.G.-nostalgie' voor hervormingen van binnenuit gaan voeren, dan moeten Kamer en regering wel op hun tellen passen. De EU heeft voldoende ervaring én instrumenten in huis om zo'n lidstaat met de neus op de feiten te drukken. Niet elke premier bezit het brutaal vernuft en de machtspositie in eigen land als een Viktor Orbán bovendien.

Daar komt nog bij dat twee Italiaanse oud-premiers nu met een gedurfd pakket van zulke 'interne hervormingen' komen. Enrico Letta en Mario Draghi trekken de consequenties uit de nieuwe, turbulente geopolitieke omstandigheden en stellen dat de 27 EU-listaten samen voor eenzelfde uitdaging staan als 'De zes' met Jean Monnet in 1952. Zou 'Den Haag' als antwoord

Op 11 april had de Europese Unie alle duurzame energie voor 2024 verbruikt. Vanaf toen gebruiken we dus alleen nog fossiele energie. Nederland loopt daarop nog wat achter: al op 8 maart was het bij ons Green Energy Day. Gelukkig schuift die datum elk jaar verder op, maar zijn het tempo en de aanpak voldoende?

Jaap Jansen en PG Kroeger praten hierover met Heleen de Coninck, hoogleraar klimaatverandering aan de Technische Universiteit Eindhoven en aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Zij was ook hoofdauteur van enkele klimaatrapporten van het Intergovernemental Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties. En ze is vicevoorzitter van de gloednieuwe Wetenschappelijke Klimaatraad. Olof van der Gaag van de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie praat ook mee. Samen kijken we waar Nederland en Europa staan en wat een nieuw kabinet en de volgende Europese Commissie te doen staat.

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie en met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show, net als de broer van Roel Maalderink!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

"Bij de inzet van duurzame energie begon Nederland helemaal achterin het peloton in de EU, maar we schieten naar voren en rijden intussen in de middenmoot," zegt Van der Gaag. De Coninck tekent daarbij aan dat niettemin het tempo omhoog moet, willen we met Europa in 2050 klimaatneutraal zijn. Bovendien wordt steeds duidelijker dat de weg daarheen heel complex is - voor elke maatschappelijke sector – en betrokkenheid vergt van iedereen.

Dit vereist van Europa en van Nederland een duidelijke visie. De Coninck ziet bijvoorbeeld hoe de landbouwsector door de vele problemen daar nauwelijks toekomt aan de energietransitie en tegelijkertijd begint te beseffen dat doorgaan op de oude voet geen toekomstperspectief meer heeft.

Bij zo'n visie hoort ook een concrete know how wat moet en wat kan. Zo kunnen we energiegebruik verduurzamen en deze ook als geheel verminderen. Dat versnelt de transitie en beperkt de kosten voor burgers en bedrijven. Met – bijvoorbeeld - een planmatige aanpak van buurten met slecht geïsoleerde woningen kun je zo'n visie praktisch heel concreet maken.

Omdat het energievraagstuk complex is, moet je elke kans op slimme oplossingen stevig onderzoeken en tegelijkertijd waken voor simplismen van 'quick fixes' vanuit één technisch gedreven oplossingsrichting. Heleen de Coninck laat dit zien bij het idee van 'solar radiation modification': het verminderen van het opwarmingseffect van zonnestralen met spiegels en deeltjes in de lucht. Dat klinkt bijna magisch, maar misschien is de oplossing erger dan de kwaal. Vergelijkbare - vaak ideologisch getoonzette - discussies worden gevoerd over biomassa en kernenergie. Zulke discussies helpen maar weinig.

Nederland kan als Europees partner zijn inhaalslag versnellen door lessen te trekken uit wat elders goed gaat. Van Denemarken bij warmtenetten bijvoorbeeld. Maar ook in eigen land lukken sommige dingen verrassend goed – zoals met wind op zee.

Overal in de wereld bezorgt het klimaatprobleem hoofdbrekens. De Coninck schetst een beeld van pluspunten maar ook fikse uitdagingen in grote naties als India en China en zeker ook in Afrika. Daarbij moeten westerse landen als Nederland scherp opletten dat zij - bijvoorbeeld bij groene waterstof - niet terugvallen op oude, bijna koloniale handelswijzen.

Voor een nieuw kabinet zien Heleen de Coninck en Olof van der Gaag een duidelijke en zelfs aantrekkelijke opdracht. Zorg voor een maximale nadruk op 'concreet leveren'. Meer doen met wat we al in gang hebben gezet en dat ook waar maken. Vermijd daarbij ideologische disputen en neem iedere

Sóms is een militaire coup een zegen voor een land. Dit uitzonderlijke feit deed zich - nu precies 50 jaar geleden - voor in Portugal. De ‘Revolução dos Cravos’ in 1974 schreef niet alleen Europese geschiedenis, maar werkte door op wereldschaal van Afrika tot in het Kremlin. Bovendien zijn de gebeurtenissen van toen verrassend actueel, want veel wat in Portugal tijdens en na de Anjerrevolutie op zijn grondvesten deed schudden herkennen wij in het Europa en de wereld van nu.  

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

Het Eurovisie Songfestival van 1974 - Abba won met Waterloo - was ook het stiekeme begin van de rebellie. Jonge officieren en hun manschappen smeedden een complot om de gruwelijke koloniale oorlogen in Afrika én het fascistisch-militair bewind in één klap te beëindigen. Twee liedjes op de radio waren voor de 'Movimento das Forças Armadas', de Beweging van de Strijdkrachten, het signaal om toe te slaan.

Jaap Jansen en PG Kroeger vertellen hoe dat plan mislukte doordat hun perfect geheimgehouden coup geheel onverwacht uitmondde in een wekenlang volksfeest en nationale roes van de 'Liberdade!' Het verkalkte militair bewind zeeg binnen enkele uren in elkaar. De jonge rebellen stonden plotsklaps voor de uitdaging het bevrijde, jubelende land te moeten regeren. 

De twee jaar die volgden blijven ook nu nog leerzaam. Je zag hoe een 'junta' probeerde een democratie te vestigen en onderling verscheurd werd. Militairen zijn zelden begaafde politici en polderaars. Een tegencoup van ultrarechts leidde tot een communistische opstand en tegencoup van ultralinks. Uiteindelijk won een zelfbewust Europeesgezind 'midden' en sloeg Portugal de weg definitief in naar democratie, rechtsstaat en de EU. Inderdaad, zeer leerzaam voor het Europa van nu.

Niettemin waren ze in Brussel bij de NAVO en in Washington in paniek. Hier dreigde een trouwe bondgenoot in de handen van het Kremlin te vallen. Jaap vertelt over opgewonden gesprekken tussen Henry Kissinger en NAVO-chef Joseph Luns.

PG duikt in de memoires van Amerikaanse ambassademedewerkers die bijna wanhopig probeerden ‘Henry’ ervan te overtuigen dat de rebellen geen bloeddorstige communisten waren en Portugal een braaf land was, dat Washington vooral onder de arm moest nemen. Hoe dat afliep is heel leerzaam voor slimme, empathische diplomatie en nuchtere geopolitiek van vandaag.

Het politieke en Europese icoon in deze revolutie werd Mário Soares, de aanvoerder in ballingschap van de sociaaldemocraten. Hij gidste behendig en koersvast zijn land door coups en chaos uiteindelijk zelfs in hoog tempo de EU in. PG vertelt daarover uit directe, persoonlijke gesprekken dankzij zijn jarenlange vriendschap met Soares' echtgenote, María de Jesus Barroso Soares. Haar leven was minstens zo kleurrijk: van gevierd filmactrice, rebel in een concentratiekamp, balling in Parijs tot activistische en geliefde First Lady van haar vaderland.

De bloedeloze, feestelijke Anjerrevolutie werd model en voorbeeld voor veel politieke omwentelingen in die jaren en daarna. Zowel in Griekenland, Spanje als in Frankrijk is directe impact merkbaar. Lissabon 1974 doet daarbij denken aan Oost-Berlijn en Praag in 1989 en het Maidan-plein in Kyiv in 2014.

***

Verder kijken

1974 | De staatsgreep in Portugal | In Europa (2007-2009)

Andere Tijden - Koerier voor Portugal

***

Verder luisteren

158 - Portugal: aan zee is een land nooit klein

37 - Iconische Europarlementariërs (zoals Mário Soares)

236 – Václav Havel, de dissident die president werd

163 - De ondergang van de Sovjet-Unie: hoe een wereldmacht verdampt

Oana Lungescu groeide op in de ‘gruwelijkste dictatuur van het Oostblok’, Roemenië, waar ze gevolgd werd door de geheime dienst. Als BBC-redacteur zag ze de executie van dictator Ceaușescu. Bijna 14 jaar was ze de eerste woordvoerder van de NAVO - die deze week 75 jaar bestaat - en de secretaris-generaal.

Jaap Jansen en PG Kroeger praten met Oana Lungescu over haar avontuurlijke leven, de schok van 2021, de oorlog in Oekraïne en de tweede jeugd van het Atlantisch Bondgenootschap: "Als we eensgezind zijn kunnen we elke tegenstander aan."   

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door de Atlantische Commissie en met donaties van luisteraars. Word ook vriend van de show!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

This podcast holds a wide ranging dialogue with Oana Lungescu, the longest serving NATO-spokesperson in history. The episode starts and ends in Dutch. The conversation in English starts after three minutes and ends at 1 hour and 15 minutes.

At its 75th birthday Lungescu’s perspective is quite unique. Oana witnessed at first hand all major summits, meetings, controversies and personalities since many years. And her background as a refugee from the Ceaușescu tyranny in Romania gives her analysis additional historical relevance.

We first speak about life in Romania during that dark era. It is a tale of hunger, repression, Securitate persecution and escape to the West. Oana then tells about the fascinating times she witnessed at NATO in the years of upheaval of Obama, Trump, Putin, war in Ukraine and threats to Moldova, the Baltics and all of NATO. Riveting is her story about Yeltsin pleading Clinton to hand Europe over to Russia's geopolitical care, as a logical development from earlier history after the collapse of the Soviet Union.

Working very closely with the NATO secretary generals for many years makes the portraits Oana sketches of people like Rasmussen and Stoltenberg, as well as Klaus Iohannis and Mark Rutte very interesting and enlightening. Key to success and leadership are excellent listening qualities and strong cultural empathy.

***

Oana Lungescu was 31 toen de Muur viel en net enkele jaren ontsnapt aan de tirannie in haar vaderland Roemenië. Het verhaal over armoede, honger, rantsoenen en repressie gedurende heel haar jeugd is huiveringwekkend. Hoe de beruchte Securitate haar stervende vader benutte in een vergeefse poging Oana informant te maken - het geeft de luisteraar koude rillingen.

Langer dan wie ook trad zij op als woordvoerder van de NAVO. Politico omschreef haar als ‘een van de invloedrijkste vrouwen in Brussel’. Haar rijke ervaring klinkt door in heel het gesprek.

Door haar ervaringen was ze nooit zónder diepe angst voor Rusland, erkent ze. De inval op de Krim werd in haar ogen naïef bekeken. En toch was hóe Vladimir Poetin eind 2021 zijn overval op Oekraïne plande ‘een stomp in mijn maag’. In een adembenemend relaas vertelt ze hoe de Russische president Boris Jeltsin in 1999 aan zijn Amerikaanse collega Bill Clinton voorstelde samen de wereld te verdelen. "Geef mij Europa."   

Ze werkte 24/7 met de secretarissen-generaal Anders Fogh Rasmussen en Jens Stoltenberg en vertelt aan wat voor eigenschappen een goede sg moet voldoen. Cruciaal is culturele empathie met 32 lidstaten, echt niet alleen met Amerika. Al is het best handig te weten welk dessert Barack Obama lekker vindt. En cruciaal is het vermogen met weinig woorden iets te zeggen dat afschrikt. 'Strategic ambiguity' is het toverwoord.    

Dat de statisticus Stoltenberg de cijfers rond het halen van de 2 procent van het bruto nationaal product aan defensie-uitgaven zeer precies bijhoudt, is een boeiend detail. Scherp wijst zij erop dat juist een eeuwenoud

Nederland krijgt een nieuwe premier. Geert Wilders zelf mag niet, dus zoekt hij iemand 'van buiten'. Welke eigenschappen, capaciteiten, kansen en risico’s moet hij bij de selectie afwegen? Jaap Jansen en PG Kroeger helpen Wilders bij de zoektocht naar zijn eigen Pippi Langkous: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan!"

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

Loyaliteit

Elke PVV-politicus kent een permanente worsteling tussen 100 procent loyaliteit aan de chef en minimale ruimte voor eigen profiel. Wilders zoekt een premier die volstrekt loyaal zal zijn, bereid is de klappen op te vangen, maar niet de credits te verwerven.

Rivaliteit

Wilders wil geen rivaal. Hoe vindt hij een premier die niet slechts een tweederangsfiguur is waar Yesligöz en Omtzigt op neerkijken?

In Italië zagen we dit faliekant fout gaan bij de 'Vijf Sterren Beweging'. Oprichter en boegbeeld Beppe Grillo ging door zo’n rivaal ten onder. In de Katholieke Volkspartij (een voorganger van het CDA) moest partijleider Norbert Schmelzer boeten voor de gevolgen van zijn premierkeuze.

Vacuüm

De vier fractieleiders trekken de regierol naar zich toe; Wilders voorop. Omtzigt wil het premierschap sowieso marginaliseren. De premier moet weten te overleven tussen die vier, in zijn kabinet, in beide Kamers. Het Torentje als politiek vacuüm. Dit leidt tot permanent coalitieberaad van telefooncircuits op zondag tot brandjes blussen bij zaterdagse lekken. De leiders van PVV en NSC dreigen door dit proces te worden opgeslokt. Is de VVD zo slim een vicepremier te kiezen die zo de échte coalitieaanvoerder zou kunnen worden?

Onzichtbaar

Alle partners in EU en NAVO gaan testen of de nieuwe premier wat voorstelt. Kan hij of zij polderen? Moet-ie voor elk besluit afwachten welke orders hij krijgt van Wilders of Omtzigt? Dan wordt al snel buiten Nederland om zaken gedaan en zitten wij met de voldongen feiten. De premier is dan gereduceerd tot butler van de fractieleiders.

Populair

Een minister-president presenteert zich graag als aanvoerder ‘van alle Nederlanders’. Pikt de PVV-aanhang dit wel? Grootste gevaar voor Wilders is dat onverwachte omstandigheden in het Torentje toch weer een 'nationaal figuur' scheppen; een staatsman die op eigen kracht populair wordt.

Financiën

Elk kabinet heeft baat bij dat ene, sterke duo dat elkaars bondgenoot is: de premier en zijn minister van financiën. Lubbers en Ruding. Rutte en Dijsselbloem. Wilders zal zo’n tandem met argwaan bezien. Kan de VVD niet beter afzien van Financiën om het ‘gul’ aan NSC te schenken?

Rutte

Intussen regeert Rutte IV onverdroten voort. De premier reist als oliemannetje de wereld over. Ministers dealen met de vaak sterk verdeelde 'Rechtse Vier' in de Kamer en zetten ondertussen hun beleid sinds grotendeels voort. Eigenlijk blijkt juist dit kabinet het échte extraparlementaire experiment! Bij de Voorjaarsnota kan het binnenkort zijn meesterproef afleggen, ook richting Brussel. Op geheel onvoorziene wijze is deze situatie voor alle betrokkenen - Rutte en zijn ministers, CDA en D66, PVV, NSC en BBB en zéker ook de VVD - bijna attractiever dan het alternatief.

***

Verder luisteren

410 - De Pirouette van Putters

402 - Het politieke landschap drie maanden na de verkiezingen

400 - De kabinetsformatie als de kat van Schrödinger

398 - Kabinetsformatie 2024: de lege stoel van Pieter Omtzigt

396 – Waarom kabinetsformaties vaak zo tergend lang en stroperig zijn

393 - Op naar een extraparlementair kabinet!

390 - Kabinetsformatie 2023: Het ethos van de haai

388 - Kabinetsformatie 2023: de l