1 dag in 5 minuten: coronadagboek van een gerant 1dag5minuten

Over valkuilen, moe zijn, kansen, alle winkels die open zijn, ...

3 mei

Het is weer zondag. Tijd om te reflecteren.

Vrijdag is Tom Waes gaan winkelen. Op een vrije dag zijn er winkels open. En mijnheer Waes is boos geworden, heeft dat gepost op facebook en enkele media zijn hem daar gretig in gevolgd. Nu, ik snap voor een groot stuk zijn frustratie: het is inderdaad ongelooflijk hoe individualistisch mensen winkelen. Zonder dat bewust te doen, daar ben ik vaak ook zeker van. Hoe vaak per dag dat we nog moeten zeggen dat ze even achter de lijn moeten gaan staan terwijl wij de boodschappen inscannen. Aan de andere kassa’s staat iedereen dan mooi achter die lijn hé. Het is niet makkelijk, het is iets tegennatuurlijks. Gelukkig maar.

In de facebookpost beschrijft hij ook hoe mensen met mondmaskers en handschoenen producten aanraken en terugleggen. Hoe ze tot vlak bij u komen. Mét mondmasker kan dat toch lijken ze te denken. Wel, dat is dus de reden waarom we zo lang zijn weggebleven van mondmaskers he: het geeft een vals veiligheidsgevoel waardoor mensen blijkbaar de neiging hebben om elkaar bij wijze van spreken terug te mogen knuffelen want dat mondmasker houdt alles wel tegen. Niet dus.

Hij wordt ook boos omdat de supermarkten niet strenger toezien op het alleen komen winkelen. Nu, daar ben ik het dan weer niet eens met hem. Want ja, ik laat de klanten ook nog steeds per 2 winkelen. Zolang er geen verbod is van de regering, zal dat ook zo blijven. Net hetzelfde bij het cash betalen: liever niet maar als je niets anders hebt, moeten we het toestaan. Op dat vlak was het echt veel toffer geweest als de regeringen duidelijker richtlijnen hadden opgesteld. Want als we ergens zeer goed in zijn is het in het aftasten van de grenzen.

Wat me ook opvalt is dat er heel wat mensen deze periode als een erg toffe periode zien. Een periode van verademing, een periode van stil staan bij vanalles en nog wat. Een periode om uit te leren. Het moet niet gezegd dat ik het als compleet anders beschouw hé. Voor mij was dit de meest stressvolle periode die ik tot nu toe heb meegemaakt. Met enorm toffe kanten, dat ook wel maar als je me nu vraagt of ik aan dit tempo wil voortdoen dan is het antwoord wel heel duidelijk nee natuurlijk. Ik heb er wel veel uit geleerd: dat een mens veerkrachtig is als het moet. Dat het instinct het vaak wint op de ratio. Dat de media een ongelooflijke invloed hebben op het instinct, minder op de ratio.

Afgelopen week was het weer enorm druk. We denken dan: dat heeft er mee te maken dat vanaf maandag een deel van de bedrijven terug aan de slag gaat. Dat kan zo zijn maar in die zin wordt het volgende week tegen het einde van de week wéér heel druk want nadien gaan er nog meer bedrijven opnieuw open. En de week nadien is er weer een feestdag. Ach, we zullen wel zien hoe het loopt.

Vandaag gaan we weer wandelen. 9 km deze keer. En terug in Kessel. De omgeving van de Oude Bevelsesteenweg.

Hoe het met mij gaat intussen: wel, ik blijf door doen. Intussen voel ik me de zondagen behoorlijk goed, geen gesnotter of ander ziektegevoel meer. Dat is een goed teken. Het blijft wel zaak om goed te luisteren naar mijn lichaam want als ik dat niet doe, zou het wel eens kunnen barsten. Ik neem ook geen extra vitaminen meer. Ik vergeet het gewoon. En ja, ook dat vind ik een goed teken. Ik kan er terug tegen zonder extra hulpmiddelen.

Tot een volgende keer.

1 mei

Vandaag was het het Feest van de Arbeid. Zelden zo weinig trammelant hierrond gezien en gehoord. Heb ook geen nieuws gezien of gehoord vandaag. Gisteren nog wel. En daar ging het over SP-a, werd PVDA vernoemd en zag ik ook dat Vlaams Belang een podium kreeg. Die tussenkomst heb ik wél onthouden: Vlaams Belang is tegen belastingverhoging maar roept nu wel dat er premie moet zijn voor de mensen in de zorg. Over populisme gesproken.

Swat, terug weg uit de politiek en naar vandaag. En gisteren. Dat was zoals wel verwacht een zeer drukke dag. Eigenlijk is deze periode met al zijn feestdagen elk jaar al een stevige hap om door te gaan: een feestdag verschuift elk jaar aankopen en het is elke keer weer gokken om de cijfers juist te zetten zodat het juiste aantal personeelsleden ingezet kan worden. En in mei heb je er doorgaans drie.

Op zich was er donderdag voldoende volk voorzien. Kassa-werk was dus geen probleem. Maar de winkel terug vullen terwijl de klanten met karren vertrekken die uitpuilen blijft een uitdaging. Op zich ziet de winkel er eigenlijk nog behoorlijk goed uit als je ziet wat er buiten gaat. Straf was vooral dat we zowat de hele dag met wachtrijtjes buiten zaten. Om 19:10 hebben we de laatste wachtende een kar gegeven. Toen moesten er dus nog 20 karren de kassa passeren. Merci aan de collega’s die dat half uurtje extra deden om met 4 kassa’s deze mensen nog te kunnen bedienen.

Ik ben gisteren ook met mijn taak als assistent begonnen. Want bij gebrek aan assistent van de  zaakvoerder, ben ik maar even mijn eigen assistent. Dat was ook weer even enorm bijbenen want toch lang geleden. Maar goed, het plan voor de opbouw van de gondels is klaar. Gondels hoor ik jullie vragen: wel, dat zijn die mooie plaatsjes in de winkel waar we producten die de leverancier graag in de kijker heeft staan, in de kijker zetten. Deze producten staan ook in onze maandelijkse folder. En die moeten dus elke maand een plaatske krijgen in de winkel.

Ook nog een fijne: twee jaar geleden bestelde op goed geluk 1 pallet watermeloenen in het begin van dat seizoen. We verkochten toen plots 3 paletten. Vorig jaar deed ik hetzelfde en verkochten we 8 paletten. Dit jaar moest mijn commerciële coach lachen toen ik het in mijn nieuwe winkel ook wilde doen. Wel, op 3 verkoopsdagen tijd verkochten we al meer watermeloenen dan deze winkel vorig jaar in heel mei deed. Dat zijn van die dingen die echt een fijn gevoel geven.

Vandaag dan. Weer een rustdag. En naast rusten werd er ook weer wat gefietst: naar mijn moeder dit keer en naar mijn schoonouders. Even een kort aan-de-deur-babbeltje en dan de fiets aan de kant en een mooie wandeling via knooppunten. Onder andere langs de Steenbeemden. Elke keer blijven de geluiden die vogels produceren mij fascineren. Als ik na heel deze corona-tijd wat meer tijd heb, ga ik op vogelgeluidenjacht denk ik.

Verder kijkend naar de zomer, begint de hoop om alsnog naar Malta te kunnen, terug wat op te flakkeren. Malta zelf wil natuurlijk snel terug toerisme het land binnen brengen. Hopelijk wordt Europa het nu snel eens over voorwaarden om te kunnen reizen. Desnoods een corona-paspoort dat bewijst dat je de ziekte niet draagt.

Tot een volgende keer

Over een vrije dag en de ingewikkeldheid van onze staatsstructuur. 

Over moe zijn. 

Over de val van Steven en mijn schoonvader. En de impact die deze gebeurtenissen hebben.