5 min
ఆఖరివేంకటాద్రినాయుడు_అమరావతికథలు Vennela - వెన్నెల
-
- Libros
సత్యం శంకరమంచిగారి 'అమరావతి కథలు'నుండీ, "ఆఖరి వేంకటాద్రి నాయుడు."
ఇది పుస్తకరూపంలో వెలువడిన సంపుటిలోని పద్ధెనిమిదవ కథ.
వాసిరెడ్డి వేంకటాద్రి నాయుడుగారు గొప్ప ప్రభువే. బహు దొడ్డవారే. తరవాతకాలంలో మరి రాజులూ, జమీలూ అన్నీ పోయినా... పెద్దొరగారని పదిమందీ అభిమానం, గౌరవంతో పిలుచుకున్న వారి ముని ముని మనవడు, బాలా చంద్రశేఖర్ వరప్రసాద్‌గారు వారికి అన్నిటా సమతూగే!
పెద్దొరగారు స్నానమాడితే పెద్ద గంగాళం నిండుగా వేన్నీళ్ళు. రెండుబిందెల్తో ఇద్దరు నౌకర్లు సిద్ధం; అటొక చెయ్యీ ఇటొక చెయ్యీ కడిగి తుడవటానికి. కచ్చేరీకొస్తే అర్జీదారుల ముఖం చూడరు, గుమస్తాలతోటే విషయం చెప్పించడం! అలా డాబుగా దర్పంగా గంభీరంగా ఉండేవారెప్పుడూ.
మరయితే వారెప్పుడూ నీలాగా, నాలాగా సరదాగా నవ్వుతూ, సంతోషంగా ఉండేవారు కాదా? అదెలా?!
అదంతే. నవ్వే ఎరుగరా అంటే, పెద్దొరగారూ నవ్వారు. ఒకసారి వారి మనవడు చేసిన అల్లరికీ, మరోసారి, ఎత్తాత వెంకటాద్రి నాయుడుగారి విగ్రహాన్ని ముట్టుకుని చూసీ.
మరింకొక సందర్భంలో కూడా, అంత ఆనందమూ కనిపించేది వారిలో. అర్చకులు అమరేశ్వరుడి ప్రసాదం పెద్దొరగారి కోసం వట్టుకొచ్చినప్పుడు. అది, ఆ ప్రసాదం, నేతి చిట్టిగారెలైతే!!
రాజరికపు ఠీవిని, జమీందార్ల దర్పాన్నీ మన కళ్ళముందుంచి, ఎంత జమీందారులయినా, బయటకి గాంభీర్యం చూపినా, నేతి చిట్టిగారెలవంటి జిహ్వ చాపల్యనికి, తమ కళ్ళముందు తమ ఇంటి పసివారు తిరుగాడుతుంటే కలిగే సంతోషానికి అతీతులు కారని, బాంధవ్య వ్యామోహాలలో మనుషులంతా ఒక్కటేననీ చూపే మరొక మణిహారం, ఈ కథ.
రెండు మూడు పుటలు మించకుండా పాఠకులకు ఒక గొప్ప రసానుభూతి కలిగించగల కథలివన్నీ. తెలుగు సాహిత్యం పట్ల ఆసక్తి, మక్కువ ఉన్నవారందరూ కొని చదివి దాచుకుని, మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకోవలసిన/చదువుకునే అపురూప కథా మాణిక్యాలలో ఒకటి భాష
సత్యం శంకరమంచిగారి 'అమరావతి కథలు'నుండీ, "ఆఖరి వేంకటాద్రి నాయుడు."
ఇది పుస్తకరూపంలో వెలువడిన సంపుటిలోని పద్ధెనిమిదవ కథ.
వాసిరెడ్డి వేంకటాద్రి నాయుడుగారు గొప్ప ప్రభువే. బహు దొడ్డవారే. తరవాతకాలంలో మరి రాజులూ, జమీలూ అన్నీ పోయినా... పెద్దొరగారని పదిమందీ అభిమానం, గౌరవంతో పిలుచుకున్న వారి ముని ముని మనవడు, బాలా చంద్రశేఖర్ వరప్రసాద్‌గారు వారికి అన్నిటా సమతూగే!
పెద్దొరగారు స్నానమాడితే పెద్ద గంగాళం నిండుగా వేన్నీళ్ళు. రెండుబిందెల్తో ఇద్దరు నౌకర్లు సిద్ధం; అటొక చెయ్యీ ఇటొక చెయ్యీ కడిగి తుడవటానికి. కచ్చేరీకొస్తే అర్జీదారుల ముఖం చూడరు, గుమస్తాలతోటే విషయం చెప్పించడం! అలా డాబుగా దర్పంగా గంభీరంగా ఉండేవారెప్పుడూ.
మరయితే వారెప్పుడూ నీలాగా, నాలాగా సరదాగా నవ్వుతూ, సంతోషంగా ఉండేవారు కాదా? అదెలా?!
అదంతే. నవ్వే ఎరుగరా అంటే, పెద్దొరగారూ నవ్వారు. ఒకసారి వారి మనవడు చేసిన అల్లరికీ, మరోసారి, ఎత్తాత వెంకటాద్రి నాయుడుగారి విగ్రహాన్ని ముట్టుకుని చూసీ.
మరింకొక సందర్భంలో కూడా, అంత ఆనందమూ కనిపించేది వారిలో. అర్చకులు అమరేశ్వరుడి ప్రసాదం పెద్దొరగారి కోసం వట్టుకొచ్చినప్పుడు. అది, ఆ ప్రసాదం, నేతి చిట్టిగారెలైతే!!
రాజరికపు ఠీవిని, జమీందార్ల దర్పాన్నీ మన కళ్ళముందుంచి, ఎంత జమీందారులయినా, బయటకి గాంభీర్యం చూపినా, నేతి చిట్టిగారెలవంటి జిహ్వ చాపల్యనికి, తమ కళ్ళముందు తమ ఇంటి పసివారు తిరుగాడుతుంటే కలిగే సంతోషానికి అతీతులు కారని, బాంధవ్య వ్యామోహాలలో మనుషులంతా ఒక్కటేననీ చూపే మరొక మణిహారం, ఈ కథ.
రెండు మూడు పుటలు మించకుండా పాఠకులకు ఒక గొప్ప రసానుభూతి కలిగించగల కథలివన్నీ. తెలుగు సాహిత్యం పట్ల ఆసక్తి, మక్కువ ఉన్నవారందరూ కొని చదివి దాచుకుని, మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకోవలసిన/చదువుకునే అపురూప కథా మాణిక్యాలలో ఒకటి భాష
5 min