Naast De Spotlights Tom Vanstiphout

Eindelijk, eindelijk, eindelijk.. een vrouw in naast de spotlights. Het heeft te lang geduurd, ik heb er geen excuses voor.

M’n gast vandaag heeft volgens mij de veruit de meest gevarieerde studiocredits van al m’n gasten tot nog toe. Ze zingt mee op opnames van zowat iedereen in Belgie. Van Netsky tot Natalia, van Laura Lynn tot The Black Box Revelation, van Ozark Henry tot Clouseau. Op zoveel concerten waar ik haar backing vocals zag en hoorde zingen hoopte ik stiekem dat de “echte” zanger of zangeres plots onwel zou worden zodat zij het had kunnen overnemen. De kwaliteit zou er in de meeste gevallen erg op vooruit gegaan zijn.

Ik had het geluk om enkele jaren met haar in een superband te mogen zitten, die band was dicht bij een debuutalbum, helaas beslisten de agenda’s van iedereen er anders over en kwam dat album er niet. Spijtig spijtig.. Maar ik hoop nog steeds dat haar eigen album er ooit komt. En ik denk met mij zowat iedereen in de scene.

Er zijn veel mensen die denken te kunnen zingen, maar er zijn er maar een paar die dat ook effectief kunnen. Dames en heren, een echte zangeres in naast de spotlights : Chantal Kashala!

M’n gast vandaag was eigenlijk de eerste muzikant uit de Antwerpse scene die ik leerde kennen. Hij was erbij toen ik met m’n maten in cafe buster de eerste stapjes zette richting professioneel muzikant en onze paden kruisten sindsdien erg vaak. Als hij meespeelt in mijn band zijn z’n bijdragen steevast hoogtepunten in de set. Bewijs hiervan bleek toen ik openingsact was voor Luka Bloom in het rivierenhof en mr Bloom na onze soundcheck ff z’n hoofd in onze kleedkamer stak om te vragen of die gast met z’n trompet ook niet met hem die avond wou meespelen. Zo goed is hij dus want die dingen gebeuren normaal niet.

Hij speelde live bij oa Gabriel Rios, Deze Mona, Pieter Embrechts en Tattoo del tigre. Hij maakt muziekvoorstellingen voor het Paleis, schreef een opera en film muziek en timmert al jaren met onvermoeibaar enthousiasme aan z’n eigen muziek, z’n eigen passie : instrumentale muziek die tussen funk en latin ligt. Een moeilijk pad in ons rare land dat meeklapt op de eerste tel van de maat. Maar hij blijft doorgaan en daarvoor alleen al heeft hij mijn grootste respect. Een fantastische muzikant, trompettist, percussionist, toetsenist, componist en de liefste mens ter wereld. Dames en heren, de bezieler van Cargo Mas : Sam Vloemans.

M’n gast vandaag speelde mee op 1 van m’n favoriete Belgische platen. Het album Hij Leeft van Gorki had ik al grijs gedraaid voor ik doorhad dat de toetsen op dat album van m’n gast kwamen.

Ik zat naast hem op de 1ste repetitie van het veelbesproken OTO Machine project van het Brussels Jazz Orchestra featuring Frank Deruytter. Er was maar 1 muzikant die vlotjes door het labyrint van die partituren laveerde en dat was hij. Met een minzame smile op z’n gezicht trouwens.

Hij speelde live met de strafste belgische acts, deed wereld toernees met Zap Mama, Axelle Red en Kadja Nin.

Hij is 1 van de weinige muzikanten die ook vaak aan de andere kant van onze taalgrens z’n keyboards opstelt.

Ik ken geen enkele collega muzikant die hem niet als 1 van Belgiës beste muzikanten beschouwt.

Hij is producer en rechterhand van Stan Van Samang, is ook een graag geziene gast als bandleader bij TV shows, is hulpcoach bij de voice.  En daarnaast is het ook nog gewoon ne supertoffe gast.  Dames en heren, m’n gast vandaag : de eerste toetsenist op naast de spotlights : Bert Gielen!

Ik ben vandaag te gast in Den Haag. Te gast bij een levensgenieter, liefhebber van een goed glas, een goed boek, goede muziek, goede film, enfin, de fijnere dingen zeg maar. Deze Hagenees kwam rond 2014 in m’n leven toen er een drumvacature openstond bij Milow. Vriend Mario Goossens stelde voor om eens met ‘Os’ te bellen. Een Nederlandse drummer waarvan hij dacht dat die wel in de Milow familie zou passen. Sindsdien zijn we samen dagen, weken, maanden en jaren op de baan geweest. 100en shows, samen eten, samen drinken, samen muziek spelen, samen huilen en samen huilen van het lachen. Hij drumde oa bij Anouk, Candy Dulfer, Frank Boeijen, Keith Caputo en Milow. 
Hij is een top drummer, een begeesterd lesgever, zalige verteller en gigantische muziekliefhebber. 
Oscar is vorig jaar zeer onverwacht ongeneeslijk ziek geworden, een schok voor iedereen die Os een warm hart toedraagt. Dus ik ben heel blij dat hij de energie kon vinden om deze podcast op te nemen bij hem thuis in Den Haag. Zelfs de klussende buurman op de achtergrond kon hem niet uit z’n lood slaan. Geniet van deze podcast met Oscar Kraal. 
Dank je wel Os en safe travels..

Cesar Janssens was erbij toen ik m’n allereerste studiosessie deed als beginnend sessiemuzikant in 2000.  Hij was de eerste naam op mijn lijstje toen ik m’n dreamteam van muzikanten mocht samenstellen voor m’n eigen debuut album Motion enkele jaren later.  Zalige herinneringen heb ik aan wij 2 als ritmesectie op het prachtige album Candy Comfort van Neeka.  Nadien speelden we heel vaak live samen, bij Neeka, bij Kommil Foo, bij Pieter Embrechts en bij m’n eigen concerten.  Voor ik hem kende dacht ik dat drummers altijd te luid speelden, maar hij liet me zien dat ook drummers een velocity knop hebben van 1 tot 127.  Hij leerde me dat het ok was om aan jezelf te twijfelen af en toe en om niet te snel tevreden te zijn.  Die linkerarm op de hihat kon altijd nog een beetje beter.   Hij speelde drums op een paar van de allergrootste belpop klassiekers, There will be no next time van the Kids en 2 meisjes van Raymond om er enkele te noemen.  Een van de eigenzinnigste muzikanten die ik ken, een gentle giant met een peperkoeken hart,  een drummer zoals er geen 2 zijn.  

Met Eric Melaerts speelde ik in een niet zo ver verleden 100en keren samen. Elke feesttent, elk festival, elke biertent en elk sportpaleis in Vlaanderen speelden we zij aan zij plat. De eerste echte sessiemuzikant die ik leerde kennen. Iemand die me niet alleen enorm veel dingen bijbracht, maar me ook de kansen gaf die een beginnende jonge muzikant nodig heeft. Een liefhebber van Joni Mitchell en Miles Davis. We hebben zij aan zij staan huilen van het lachen in cafe Buster in Antwerpen, en we stonden zij aan zij te snotteren tijdens een concert van James Taylor. De vibroking amp die ik nog steeds gebruik kreeg ik van hem. Hij speelde gitaar op zowat elke Vlaamse productie van begin jaren 80 tot nu. De solo die iedereen kan meezingen van Hard Times van the Scabs? Mooie Dagen van Verminnen? Zowat alle hits van Soulsister, Clouseau en Yasmine? Allemaal werden ze ingespeeld door mijnheer Crazy Fingers. Een man die net zo snel denkt als hij kan gitaar spelen. De ultieme popgitarist, met diep binnenin een groot hart voor jazz en blues. Heel blij hem nog eens terug te zien en nog blijer dat hij te gast wil zijn in naast de spotlights.