To Εξωφρενικά Σημαντικό Πόντκασ‪τ‬ Gazzetta.gr

See you later, αυτό ήταν, ως εδώ πήγε και άλλα τέτοια όμορφα καθώς έφτασε η ώρα να τα πακετάρουμε.

Στο πακετάρισμα βοηθάει η Λένα Γκόβαρη, μια αναφορά που σημαίνει πολλά για τα OG παιδόπουλα τούτου εδώ του πόδκαστ, η οποία έχει μεταμορφωθεί ΠΛΗΡΩΣ σε travel journalist, κυνηγώντας την φευγαλέα σκιά του Τάσου Δούση.

Σε άλλα νέα, κλασσικές ειδήσεις κύρους για το κλείσιμο και μια υπενθύμιση:

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ.

Εξωφρενικό Σημαντικό Ποδκαστ. Όβερ εντ αούτ. It's been real.

Η σπουδαιότερη ιστορία διαπραγμάτευσης τραπεζικού δανείου μας έρχεται από την Βραζιλία, έχει μια εσάνς Μαμ Ρα και απέτυχε παταγωδώς. ΑΙΣΚΟΣ.

Μηνγουλαηλ, αναθεματισμένε Ρίτσαρντ Γκάντ τι μας έκανε με το Baby Reindeer. TI ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ.

Όλα αυτά (κι άλλα) στο ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΣΟΔΙΟ του Εξωφρενικά Εξωφρενικό Πόντκαστ. 

Πλησιάζει το τέλος του Εξωφρενικά Σημαντικού Πόντκαστ (δύο έμειναν ΑΜΗΝ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΜΟΥ), πλησιάζει όμως και η αρχή του Euro και το βρετανικό ΦΟΡΗΝ ΟΦΙΣ έχει άγχη. ΛΟΓΙΚΟ.

Μηνγουάλ, εσείς παρακολοθάτε ομιλίες σπουδαίων προσωπικοτήτων του τόπου ή είστε τίποτα φλώρια;

Στο σημερινό επεισόδιο, βουτάμε στα σκοτεινά νερά του συνοικιακού καφενέ και μένω να αναρωτιέμαι πως φυλάνε τις σφολιάτες τους. Επίσης και. Φοβερές στιγμές ανάπτυξης στο κέντρο των Αθηνών και τελειώνουμε με:

ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΝΑΝΟ ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ.

Σημειώνουμε για νομικούς λόγους ότι ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΕΤΣΙ. 

Μπερδευτήκατε; Δεν πειράζει θα περάσει. Όπως δηλαδής περνάνε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα χωρίς να βγάζουν κιχ και κάπου ΜΠΑΣΤΑΧΤΕ κάπως με τις τεχνολογικές προόδους έτσι; Ιν άδερ νιούζ, γνωστός ποινικολόγος βρίσκει μπαρμπούνια στον υπόνομο και εγώ Κυριακάτικα κατεβαίνω σε υπόγεια. ΩΣ ΟΦΕΙΛΩ.

Παραμένω αλαφρώς χαμένος στην μετάφραση αλλα ΓΚΕΣ ΓΟΥΟΤ. ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΠΟΔΚΑΣΤ.

Μεγάλες στιγμές φίλες και φίλοι. Γράφουμε πόντκαστ μερικές ώρες πριν το ματς της εθνικής με την Γεωργία, αλλά αντι να ασχολούμαστε με αυτά τα αδιάφορα, επιστρέφουμε στην ΛΥΣΣΑ που με διακρίνει με το ίδιο-πόδι-ίδιο-χέρι, αυτήν την χνουδωτή μάστιγα των παρελάσεων και διαχρονικό μου φετίχ.

Ιν άδερ νιούζ, πώς γίνεται μια ταινία παντελώς άθλια να είναι τόσο διασκεδαστική όσο το ρημέηκ του Road House; ΕΥΚΟΛΟ. Επειδής δώκανε ρόλο περιωπής στον Κόνορ τον Μαγκρέγκορ. Όχι αλήθεια. Του δώκανε τον ρόλο του κακού. Που τον κάνει κακά. Αλλά εν τέλει καλά. Περισσότερα εντός.