Książki Które Ucz‪ą‬ Kamil Dudziński

https://youtu.be/0c2eZE3q3tA

„Kod Życia” to nie tylko biografia Jennifer Doudny, ale również dogłębna analiza rewolucyjnej technologii CRISPR-Cas9, która zmienia oblicze medycyny i biologii.







Issacson, znany z precyzji i gruntownych badań, wplata w swoją narrację nie tylko życie osobiste naukowczyni, ale także kontekst społeczny, etyczny i polityczny związany z jej odkryciami. Dowiesz się tu o życiu Jennifer Doudny – od jej dzieciństwa po dorosłe życie, o jej dążeniach, ambicjach, ale także wątpliwościach i konfliktach moralnych, jakie towarzyszyły jej w drodze do sukcesu.







Issacson ukazuje ją jako postać pełną pasji, ale także jako człowieka z krwi i kości, który nie unika trudnych pytań dotyczących odpowiedzialności naukowca za skutki swoich odkryć.







„Kod Życia” to pozycja obowiązkowa dla każdego myśliciela, któremu nieobce są pytania o granice ludzkiej wiedzy i moralności. Jeśli chcesz zgłębić tajniki najnowszych osiągnięć naukowych i zastanowić się nad ich implikacjami dla naszej przyszłości, to ta książka jest dla Ciebie. Znajdziesz w niej nie tylko wnikliwą analizę technologii CRISPR-Cas9, ale także inspirującą historię kobiety, która odważyła się zmienić świat i dorównać swoim autorytetom.







Zapraszam do odsłuchania i dyskusji na temat „Kodu Życia”!









Kliknij i przeczytaj całą książkę

















Odsłuchaj podcast















Obejrzyj na YouTube



























Czy myśleliście kiedyś o tym, żeby zmienić coś w swoim wyglądzie, poziomie inteligencji, albo możliwościach fizycznych swojego ciała? I choć medycyna estetyczna rozwija się prężnie i przybywa zabiegów związanych z wypełnianiem zmarszczek, powiększaniem biustu i pośladków, to wyobrażam sobie znaczną grupa osób, która wolałaby nie mieć w ogóle takich problemów.







A co, gdyby dało się to zmienić jednym prostym zastrzykiem? A co, gdyby można było nie tylko pozbyć się zmarszczek czy innych niedoskonałości, ale także wyleczyć choroby genetyczne, zwiększyć długość życia, czy uodpornić się na wszystkie możliwe wirusy? Czy to nie byłby piękny świat, w którym ludzkość pozbywa się problemów, a wyginięcie naszego gatunku staje się wręcz niemożliwe?







Zafascynowani tym tematem byli nie tylko naukowcy, ale także i pisarze. Najbardziej znaną książką mówiącą o tworzeniu zaprogramowany genetycznie ludzi jest prawodopodobnie “Nowy wspaniały świat” Aldous Huxley’a.







I chociaż autor nie przedstawia w niej utopijnej wersji rzeczywistości, to wyobrażam sobie, że wielu naukowców mogło być zapalonych wizją tworzenia ludzi na zamówienie. Ludzi o konkretnych możliwościach i parametrach, zaprogramowany genetycznie w taki sposób, by być doskonałymi formami życia.







W tamtych czasach było jednak wciąż bardzo daleko, aby uzyskać takie możliwości programowania ludzi. Nie jako gwoździem do trumny był przypadek Jesse’ego Gelsingera.







Jesse chorował na łagodną postać schorzenia wątroby wywołanego prostą mutacją genetyczną. Powoduje ona że wątroba nie radzi sobie z usuwaniem z organizmu amoniaku, czyli ubocznego produktów rozkładu białek. Osoby dotknięte tą chorobą zazwyczaj umierają wcześnie, ale ponieważ Gelsinger cierpią na jej łagodny wariant, mógł funkcjonować stosunkowo normalnie. Pod warunkiem utrzymania ścisłej diety i przyjmowania 32 tabletek dziennie.







Kiedy pojawiła się możliwość przetestowania terapii genetycznej,

“Zielone światła” to zdecydowanie jedna z najlepszych biografii jakie kiedykolwiek przeczytałem. I nie chodzi tutaj o jej wartość merytoryczną czy unikatowy przekaz, dzięki któremu osiągnięcie niesamowite rezultaty, a wasze życie wzniesie się na wyższy poziom. Nie, kompletnie nie o to chodzi. I choć ta książka jest niesamowicie inspiracyjna, to moim zdaniem jej unikatową wartością jest – przede wszystkim – wyjątkowość historii autora.









Kliknij i przeczytaj całą książkę

















Odsłuchaj podcast















Obejrzyj na YouTube



























Matthew McConaughey zagrał w ogromnej ilości filmów i jest nikła szansa, że nigdy nie widzieliście go na ekranie. Ukoronowaniem jego dorobku było otrzymanie Oscara za rolę w filmie “Witaj w klubie” (ang. Dallas Buyers Club), który miał premierę w 2013 roku.







Matthew urodził się – jak już się domyślacie – w bardzo nietypowej rodzinie, bardzo nietypowym podejściu do relacji, jak i do wychowania dzieci. Bardzo różnił się od swoich rodziców i braci, głównie ze względu na swoją wrażliwość. Mimo wszystko był jednak zadziornym chłopakiem, a przy okazji najprzystojniejszym w swojej szkole. Bardzo lubił być na świeczniku, popisywać się przed innymi i zwracać na siebie uwagę. Czy to przez swoje zachowanie, czy przez samochód, który był jego narzędziem do przyciągania ludzi.







I w tej chwili możecie pomyśleć – tak, lubił być na świeczniku i lubił kiedy ludzie na niego patrzą, więc to oczywiste że został aktorem, co w tym wyjątkowego. Otóż wyjątkowe nie jest to, dlaczego został aktorem i jak się nim stał, a to, jaka była jego droga, by to osiągnąć.







Żeby zostać aktorem, musiał najpierw nie zostać prawnikiem. Dokładnie – rzucił studia prawnicze.







I na nasze polskie standardy wydaje się to dość błahe, bo przecież to normalne że można rzucić studia i zacząć coś nowego. Tylko, że w USA wiąże się to z ogromną stratą pieniężną, ponieważ dobre studia są płatne. Musiał więc poświęcić pieniądze swoich rodziców i postawić wszystko na jedną kartę. Pójść do szkoły aktorskiej i zostać aktorem. Stawka była ogromna, ponieważ na studia prawnicze nie mógł by już wrócić, a to by oznaczało brak jakiejkolwiek stabilnej i dobrze płatnej kariery.







Prawo nudziło go jednak niesamowicie. Pod koniec drugiego roku, tuż przed końcowymi egzaminami trafił na książkę “Największy kupiec świata” – oczarowała go jej treść. Już w pierwszym rozdziale zatytułowanym “Ukształtuję dobre nawyki i stanę się ich niewolnikiem” otrzymał odpowiedź na swoje wątpliwości. Stwierdził, że to zły nawyk okłamywać się przez dłuższy czas. Czas rzucić prawo i udać się do szkoły filmowej.







Pierwsze, czego się dowiedział na studiach aktorskich to było to, że same studia w niczym mu nie pomogą. Zamiast spotkać się tam z atmosferą promującą zdobywanie ról i zostawanie faktycznym aktorem, i granie w filmach, spotkał się przede wszystkim z krytykowaniem kultury popularnej, szyderstwem z blockbusterów i trwonieniem czasu na analizowanie nudnych filmów.







Dlatego od samego początku postanowił, że będzie jeździł na castingi i szukał jakiejkolwiek zaczepki w branży. Łapał się dosłownie wszystkiego i wszędzie zbieram kontakty, by w końcu dostać drugą planowo rolę w mało znaczącym, niszowym filmie. Uczniowska balanga.







I właśnie to był początek naprawdę dużej kariery.







Na planie tego filmu pierwszy raz wcielił się w rolę.

Jeśli jesteś właścicielem małego biznesu, freelencerem pragnącym zarabiać więcej lub dopiero zastanawiasz się nad rezygnacją z etatu i zaczęciem “czegoś swojego”, to Mit Przedsiębiorczości będzie dla Ciebie idealną książką.







To pozycja, którą czytałem z zapartym tchem i praktycznie na każdej stronie znajdowałem odpowiedź na już istniejące bolączki i problemy. Zawiera tony wskazówek i zdecydowanie należy do grona najlepszych książek biznesowych napisanych do tej pory.









Kliknij i przeczytaj całą książkę

















Odsłuchaj podcast















Obejrzyj na YouTube



































Większość osób zaczynających biznes zakłada, że jeśli potrafi dostarczyć klientowi to, czego ten chce – i potrafi to robić dobrze – to bez problemu odniesie ogromy sukces sukces.







Sam też tak myślałem i… nie mogłem się bardziej mylić.







Smutna prawda jest taka, że są w błędzie.







Nie bez powodu prawie 1/3 przedsiębiorstw upada w pierwszym roku swojej działalności.







Z badań Związku Przedsiębiorców i Pracodawców (ZPP) wynika, że:







* wysokie koszty pracy i składki ZUS* Nieregularne zarobki (41% badanych)* Wysokie podatki (40% badanych)* i duży poziom stresu (37% badanych)







znacznie utrudniają prowadzenie zyskownego biznesu przez długie lata.







Ale jakby nie patrzeć, jest cała masa firm, które prosperują bardzo dobrze, a ich właściciele są w stanie żyć na dobrym poziomie, wychowywać dzieci a nawet jeździć na wakacje 2-3 razy w roku.







Jak oni to robią, że firma pracuje na nich, zamiast wysysać z nich ostatnie siły?







O tym dowiecie się z dzisiejszego streszczenia – tak, streszczenia – książki Mit Przedsiębiorczości.







Autor







Michael E. Gerber Jest założycielem i dyrektorem zarządzającym firmy E-Myth Worldwide z siedzibą w Santa Rosa w Kalifornii, firmy, z której usług skorzystało już ponad 25 000 przedsiębiorców. Jest autorem bestsellerów biznesowych, a jego warsztaty i seminaria z przedsiębiorczości przyciągają tysiące właścicieli i menedżerów małych firm na całym świecie.







Treść







Podstawą tej książki jest twierdzenie, że aby rozwinąć jakikolwiek biznes musisz przede wszystkim pracować “nad firmą”, a w drugiej kolejności “w firmie”. Jeśli jesteś teraz w miejscu, w którym 80-90% czasu pracy poświęcasz na projekty dla klientów, 10-20% na obsługę zleceń, faktury i sprzedaż, a kompletnie olewasz budowanie strategii i myślenie o rozwoju, to tak naprawdę masz etat, a nie firmę.







I żeby nie było, nie ma w tym nic złego. Sam jestem freelancerem i bardzo cienię sobie pracę z moimi klientami. Wiem jednak, że jeśli chcę pójść o krok dalej, pomagać większej ilości osób ale także zarabiać więcej, to potrzebuję zespołu.







Da się to zrobić w pojedynkę, ale ma to swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku usług.







Więc jeśli masz tak jak ja i chcesz pójść o krok dalej w swojej biznesowej podróży, to słuchaj dalej. Znajdziesz w tym odcinku dużo przydatnych informacji.







Przejdźmy więc do omówienia książki “Mit przedsiębiorczości”.







Jedną z motywacji do założenia własnej firmy jest przeświadczenie, że skoro znam się na wykonywanej pracy, to potrafię prowadzić firmę,

Książka „Ludzie, nie ideologia” jest odpowiedzią na coraz głośniejszy temat sytuacji osób LGBT+ w Polsce. Skłania do refleksji nad tym, jak społeczeństwo może podchodzić do różnorodności i jakie są konsekwencje tej postawy.







Zapraszam do wysłuchania rozmowy z jej redaktorem, Bartoszem Żurawieckim.









Kliknij tutaj by przeczytać opis książki









Odsłuchaj podcast:















Obejrzyj na YouTube:























O redaktorze:







Bartosz Żurawiecki (ur. 1971) – dziennikarz, krytyk filmowy, felietonista i pisarz. Szef działu recenzji w miesięczniku „Kino”. Laureat Nagrody im. Krzysztofa Mętraka (1996) i Nagrody PISF-u (2014). Autor powieści Trzech panów w łóżku, nie licząc kota (2005), Ja, czyli 66 moich miłości (2007), Nieobecni (KP 2011) i Do Lolelaj. Gejowska utopia (2017), a także zbioru dramatów Erotica alla polacca (2005). W 2001 roku był jednym z założycieli Kampanii Przeciw Homofobii (KPH).







Przydatne linki:







* strona magazynu Replika* Bartosz Żurawiecki – wikipedia* opis książki „Ludzie nie ideologia”















Zasubskrybuj podcast w swojej ulubionej aplikacji:









Spotify











Apple Podcasts











Empik Go











Google Podcasts











Pocket Casts

„Ekstremalne przywództwo” pokazuje, w jaki sposób w dowolnym zespole, rodzinie czy organizacji, wykorzystać sposób myślenia i reguły umożliwiające oddziałom SEALs realizację dowolnych misji. Choć niektóre z tych lekcji mogą Ci się wydawać znajome, to perspektywa, z poziomu której je przedstawiają jest całkiem inna i pokazuje, że zasady wykorzystywane na polu walki świetnie sprawdzają się także w biznesie.









Kliknij i przeczytaj całą książkę

















Odsłuchaj podcast















Obejrzyj na YouTube



























Ekstremalne przywództwo – autorzy







Jocko Willink przez 20 lat służył w amerykańskiej elitarnej jednostce Navy SEALs, w której osiągnął stopień oficera dowodzącego. Służył podczas wojny w Iraku, stacjonując i wykonując misje w Ar Ramadi, a następnie szkolił kolejne pokolenia dowódców SEAL. W 2010 roku, w wieku 39 lat, odszedł na emeryturę. 







Leif Babin służył wraz z Jacko jako oficer podczas misji w Iraku, przeprowadzając operacje na terenie Ar Ramadi. Dzięki ich doświadczeniu i pracy całego zespołu, ich jednostka została najwyżej odznaczoną jednostką w historii wojny w Iraku. 







Wspólnie, po przejściu na emeryturę, założyli firmę doradczą, która naucza menedżerów wszystkich szczebli i kierowników grup projektowych skutecznych metod przywództwa i wygrywania w biznesie.







Dla kogo jest książka „Ekstremalne przywództwo”?







Polecam ją wszystkim osobom, które udzielają się w jakimkolwiek zespole – bez względu na rolę jaką w nim pełnią. Sprawdzi się ona zarówno dla członków dużych organizacji, małych firm, jak i w rodzinach.







Ekstremalne przywództwo – najważniejsze lekcje







Weź pełną odpowiedzialność







Ekstremalne przywództwo zakłada branie pełnej odpowiedzialności przez lidera za to, co dzieje się w zespole. W przeciwnym wypadku konsekwencje mogą być dalekosiężne. Z doświadczenia Willinka wynika, że obwinianie przez lidera wszystkich oprócz siebie za popełnione błędy, uczy tej postawy podwładnych. Oni następnie robią dokładnie to samo. Powoduje to, że zespół staje się nieefektywny i niezdolny do wykonywania swoich działań. Taki zespół po prostu wymyśla wymówki i przekazuje odpowiedzialność dalej, zamiast dostosowywać się i rozwiązywać pojawiające się problemy. 







Każdy lider popełnia błędy, ale tylko dobrzy biorą za nie odpowiedzialność







Z tego samego powodu podwładni liderów, którzy biorą na siebie całkowitą odpowiedzialność, sami naśladują to zachowanie. W ten sposób odpowiedzialność za wynik i inicjatywa rozprzestrzeniają się na całym środowisku.







Zrozum istotę zadania







Zbyt często zdarza się w firmach, że jako lider zespołu otrzymuje zadanie, który wygląda totalnie od czapy. Nie dość, że będzie trudne w wykonaniu, to jeszcze spowoduje straty i opóźnienia w innych projektach. Negowanie takiego planu, otwarta krytyka wobec niego, może tylko spowodować dynamiczny sprzeciw zespołu i spadek motywacji do działania.







Co robić?







Trzeba dowiedzieć się, dlaczego dane zadanie zostało przydzielone i w jaki sposób wpisuję się ono w cele strategiczne organizacji. Znając cel, można uwierzyć w dany plan i przekonać do niego zespół,