Madhumathi Poetry Madhumathi

Reading poetry, pouring one's emotions and love upon each word, is an exhilarating experience.
When a kind scholarly poet soul sends an audio out of the blue reading my poem ("I bet you think about me", that I wrote for Storizen magazine) in his soulful therapeutic voice... It's inexplicable...
These are my Soul's Tiara. Precious gifts, awards, blessings to cherish for life. Deepest gratitude to Jairam Seshadri, for gifting his time, and soulful voice to my humble scribblings. My poem is very very happy, and is now eternal in J's voice. 🙏🏼 :)

Family is not always blood. Sensible responsible use of social media can gift us amazing souls to connect with, as trustworthy friends, sisters, brothers... Art, all forms of genuine art, bridges minds. Connects hearts. Identifies soulmates. One of the few beautiful souls am blessed with, is Deepa. We haven't met in person yet. But we already are meeting often through art. A wonderful friend, go-to shoulder, akka, Sakhi, mentor, and more. She sent one of my close-to-heart songs for my Birthday, in her soothing voice. It was a total surprise, and I cried in joy. Cathartic... The time, and love she gifts for me, is something I would treasure for life, in gratitude. We have stayed quiet for weeks too, without texts or voices notes. Vn is a huge boon. Have exchanged innumerable Vns, many of them mutually go-to notes now. It's not just love, laughter, tears, empathy, but firm tones too. Taking liberty to tell what I need to hear, than what I want to hear. We scold each other, argue, give tight slaps through uninhibited conversations that only have helped us evolve stronger, and better. Nourishing each other's soul. She has given me SO MUCH! (Oh yes, we have spoken over call just less than 10 times only, since we e-met in June 2019). There is honesty, and trust in our bond. Some instant soul-connect. Bonds must organically grow, I agree. But with very few souls, it is conspired by the universe with extra special warmth, truthfulness, and love, that in no time the bond Metamorphoses like a vintage song... Am happy , and proud to receive so much love. I know am lovable, too. :)

Humbling, deeply satisfying moments when someone appreciates and acknowledges our works of art, showering so much love upon our soul... Mrs. Sindhu Priya is one such kind-hearted soul who gifted me honeyed tears, and inexplicable joy through her generous acknowledgements and love...💝 A soul I have met just only once serendipitously, and connected by art, and poetry...

Rendition of Bharathidasan's "AvaLum Naanum", that beautifully depicts love in its depth. How he and she complement and complete each other...

#உரையாடல்கள் #சந்திப்புகள் #பந்தம் #அன்பு #நட்பு #Conversations

சில உரையாடல்கள், வண்ணங்களின் ஒலி விழாவாய் பிரபஞ்சம் நிகழ்த்தும்...
ஓர் மழை பூத்த மாலையில், ப்ரியமான தோழியுடன்/தோழனுடன் நீண்டதூரம் நடந்து சென்ற ஔடத உணர்வளிக்கும்...
சந்திப்புகள் யாவும் ஏதோ ஒன்றைக் கற்றுத்தரும் தான், ஆனால் நிலைப்பதில்லை...
சில சந்திப்புகள், ஓர் அழகான பந்தமாய், நிலைத்திருக்கும் சாத்தியங்களோடு, கலையும் வாழ்வும் வாழும் கலையும் பற்றிய உரையாடல் தளமாய் துளிர்க்கும்... நம்மை இன்னொருவரில் சந்திப்போம்... வியப்போம்...

அரிதாரமற்ற நிஜங்களை, கண்ணீர், புன்னகை, கனவுகள், பிரபஞ்ச விந்தைகள் எதனெதன் மீதெல்லாம் காதல், கலைகளின் ஆழம், வாழ்வின் சாரம், உடையும் தருணங்களும் சில மனிதர்களும் கசப்புகளும் கற்றுத்தரும் பாடம்...

நாம் வீழ்கையில் ஒளியாய் எவரெல்லாம், விலகி ஓடி ஒளிந்தது எவரெல்லாம், கற்ற முதல் பாடமாய் பிறருக்கு தோள் கொடுக்க முனைதல், நம்மை செதுக்கிக் கொள்கையில் உளி ஏற்படுத்தும் வலிகளைப் புரிந்து கொள்ளுதல்...
நஞ்சாக வலம் வருவோரிடமிருந்து விலகி நிற்றல், களையெடுக்க கற்றல்...

இன்னும் எத்தனையோ சங்கதிகளை சங்கீதமாய் சுகித்து உரையாடல்கள்...
வண்ணங்களின் மொழியில் நிகழும்...
அத்தருணங்கள் பூக்கின்ற பொழுதெல்லாம், வாழ்வின் மீது இன்னும் அதிகமாய் காதல் பூக்கிறது...

சில உரையாடல்கள் - உள் நிகழும் பயணங்கள்...
சில சந்திப்புகள், 'நன்றி' எனும் உணர்வை அதிகம் நிறைக்கின்றன மனதில்...
♥️

#ஔடதம் #வண்ணங்கள் #மொழி #கலை #பிரபஞ்சம் #அரிதாரமற்றஉறவுகள் #conversations #Bonds #GenuineHumanConnections #ArtBridges #Universe

My poem "Tapestry of Life", is all about the highs and lows of life, and how important it is to acknowledge our broken moments, vulnerabilities, shortcomings, and evolve through every fall, learning from all the lessons the universe teaches us.

Most importantly, written to reiterate we all are meant to blossom in our own time, and let us not compare ourselves to anyone when it comes to 'success' or 'accomplishments'.
Haste is an uncomfortable pace for my soul, :). and I believe in the gently flowing rhythm of journeys.
Let us shoulder each other, be kind and compassionate, and arise from the dust! Meet life with a newborn hope.