Brieven aan mijn zoon Alexander

In deze derde aflevering, probeer ik op slinkse wijze mijn zoon te overtuigen om te slapen. Dit zal grandioos mislukken. Nochtans breng ik een aantal interessante elementen naar voren, precies op maat van vier maand oude baby's, zijnde:

1) De precieze relatie-dynamiek met uw moeder, aan de hand van eenvoudig te begrijpen integralen en wiskundige formules.

2) De reden waarom mooie en stijlvolle pyjama's zorgen voor een gouden slaap. Jij was het daar niet mee eens, Elias.

3) Het eeuwenoude geheim van de feestdagen, overgedragen van vader op zoon. 

Onze zoon Elias heeft de afgelopen 9 maanden zeer veel zaken gedaan: rondspringen, dansen, voetballen, intens bewegen en meedoen aan het Olympisch Kampioenschap Organen Platwalsen. Zowat alles dus, behalve geboren worden. Met deze brief herinner ik Elias eraan dat hij de geboorte zeker dient te plaatsen op zijn to-do lijstje. 

Mijn zoon is nog niet geboren, maar dat verhindert mensen niet om toch al een mening te hebben over hem. Via echo's komen we reeds allerlei zaken te weten: dat hij een brein heeft bijvoorbeeld. Zeer geruststellend. (Ook al is het geen garantie dat hij hier later effectief iets mee gaat doen) Ook weten we, spoileralert, dat hij in het bezit is van voeten. En zelfs een neus. Controversiëler is dat mijn zoon ook een gewicht en een lengte heeft. Dat doet meteen vragen rijzen als: wordt hij niet te dun? Wordt hij niet te dik? En wat als hij te normaal wordt?