Gadki wiejskiego proboszcza Witold Dorsz

Pan Jezus przypomina nam dzisiaj prawdę, że to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Każdy dzień święty ma pomóc człowiekowi najpierw w poznaniu i przybliżeniu się do Pana Boga, a następnie w jego osobistym i wspólnotowym rozwoju. Chrześcijańska niedziela to nie leniwy odpoczynek, ale pamiątka dzieła Jezusa i naśladowanie go w naszym działaniu. Czy w naszym zabieganym życiu znajdujemy czas na słuchanie Jego słów i nadstawianie uszu na Jego nauki? Dla kogo odpoczywamy i z kim dzielimy się naszą wolnością?

„Trójcę wszechmocną któż pojąć zdoła? Każdy o Niej mówi — ale czy naprawdę o Niej? Niewiele jest takich dusz, które — mówiąc o Niej — wiedzą, co mówią. Spierają się i walczą, a przecież tylko w pokoju można Ją zobaczyć” (św. Augustyn, Wyznania, XIII, 11). Poprzez chrzest wyznajemy wiarę w Boga Trójjedynego, z którego łaski uczestniczymy w Jego życiu i misji przez Kościół. Jak doświadczyłeś ostatnio cudów Bożego działania w twoim życiu? Co możemy uczynić, aby Kościół był bardziej wiarygodnym znakiem Trójcy Świętej?

Zesłanie Ducha Świętego to pamiątka narodzin wspólnoty Kościoła. Apostołowie, umocnieni mocą z wysoka, wyszli z Wieczernika, aby dawać świadectwo o zmartwychwstałym Zbawicielu. Ich misja wciąż trwa i jest kontynuowana w Kościele. Jakie drogi jedności otwiera dziś przed nami Duch Święty? Jak możemy współpracować z Duchem Świętym promując dobro wspólne?

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego uświadamia nam, że Chrystus uwielbiony, przebywający z Bogiem jest równocześnie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Dzięki swojemu byciu z Ojcem jest teraz blisko każdego z nas, działa w wydarzeniach ludzkiej historii poprzez moc i dary swego Ducha, jest obecny także poprzez Kościół, który posłał, aby kontynuował Jego misję. Jak możemy dawać świadectwo obecności i bliskości Jezusa w naszym codziennym życiu? W jaki sposób możemy przyczynić się do tego, aby nasza wspólnota parafialna pełniej odpowiadała na nakaz misyjny Jezusa „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15) i stawała się wspólnotą „wychodzącą” i „idącą na zewnątrz”?

„To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 12-13). Sprawdzianem naszej wierności Panu Jezusowi i autentyczności naszej religijności jest nasza wzajemna miłość i jedność, która ma swoje źródło w miłości Boga do nas. Ona też jest najbardziej wiarygodnym świadectwem w stosunku do osób oddalonych i niewierzących, a zarazem źródłem prawdziwej radości. Jakie owoce wydaje w twoim życiu twoja relacja z Jezusem? Jak możemy pomóc innym odnaleźć prawdziwą radość w miłości Jezusa i bliźniego?

Słowa Jasnogórskich Ślubów Narodu napisał bł. kard. Stefan Wyszyński: "Przyrzekamy usilnie pracować nad tym, aby w Ojczyźnie naszej wszystkie dzieci Narodu żyły w miłości i sprawiedliwości, w zgodzie i pokoju, aby wśród nas nie było nienawiści, przemocy i wyzysku"