De Döschkassen Heiko Kroll

Jungedi, as ick vör över 30 Johr to’n ersten Mol op’t Motorrad-Dreepen in Frestedt ween bün, dor weer ick angespannt as’n Flitzebogen. Ick harr noch gor keen eegen‘ Motorrad, blots ’n Mofa. Un dor, mang all de grooten Rockers mit ehr swore Moschiens, heff ick mi düchti vörsehn, dat ick jo keen falsched Woord seggen deh. Blots keen‘ anrempeln. Blots keeneen dösig ankieken.
Mit groote Oogen heff ick overs de Motorrööd bekeeken. Besünners de Choppers mit all den schmucken Chrom doran harrn mi dat andohn.
De Rockers mit ehr Kutten harrn anschiend ungeschreevene Gesetze no de se hannelt hebbt.
Se harrn je ook all so „coole“ Snacks op’n Kassen. Un de mehrsten Rockers harrn lange Hoor, Lellerbüxen, Cowboysteebeln un bilütten ’n Rockerdeern in Arm. Dat weer as in Film. Dennis Hopper, Peter Fonda, Marlon Brando. De luude Rockmusik hett den richtigen „Sound“ dorto leevert: AC/DC, Deep Purple, Led Zeppelin, Birth Control un so wieder. Dat weer ’n Welt för Mannslüüd. Sowat dörft man hüüt gor ni mehr luud seggen. Dat hett sick ännert.
Tscha, intwüschen steiht al lang mien eegen‘ Chopper vör de Döör.
De Rockers, de ick so bewunnert heff, de weern fröher natüürli all bummeli teihn, twindi Johr öller as ick. Dat sünd se hüüt jümmers noch. Intwüschen snackt se overs ook doröver, wat ehr an mehrsten weh deiht un wokeen de beste Orthopäde is. Dat hett sick ook ännert.
De Jungen Lüüd, de nu süssteihn, sömteihn sünd un no dat dreepen goht, dat vöriged Weekenenn je weller steegen is, filmt dat Spektokel mit ehr Smartfohns, üm dat bi Instagram to „posten“.
Dat wat mi so dull an de besünnere Atmosfäre op’t Dreepen reizt hett, wurrn veele hüütige junge Lüüd ni verstohn. Dat weer ’n annere Tied.
Overs as ick vörigen Friedag mit mien Beer in de Hand över’n Platz in Frestedt loopen bün, un mit veele Lüüd an snacken weer, de ick to’n Deel al lang ni mehr sehn harr – dor mang all dat, wat een dor so ganz tüpisch in de Nees stiegt, heff ick mi weller föhlt as för 30 Johr. Ick freu mi, wat dat sowat noch gifft…

In düssen Sinn

Langt Pinkelpausen?

Hebbt Ju al mol wat vun de EU-Verordnung 2024/1258 heuert?
Vun de Ännerung to de Verordnung (EG) Nr. 561/2006? Nä? Jo denn passt op: Dat geiht üm Berufskraftfohrers. Liekers geiht dat jedeneen an, de an Strootenverkehr deelnehmt, denn de Verordnung schall de „Verkehrsseekerheit deen‘“.
Kiekt wi erst noch mol trüch: Betlang weer dat kort geseggt so, dat all, de in Kraftverkehr fohrt sünd, no veer’nhalf Stünnen 45 Minuten Paus‘ moken musst hebbt, üm denn nochmol veer’nhalf Stünnen to fohrn.
Man hett de 45 Minuten overs ni an’t Stück nehm‘ musst, man kunn ook to’n Bispeel no twee Stünnen 15 Minuten un no wiedere twee’nhalf Stünnen 30 Minuten Paus‘ moken. Mokt tosom ook’n dreeviddel Stünn. „Splitten“ heet dat. Dorno kunn dat weller veer‘nhalf Stünnen wiedergohn. Weniger Paus‘ gung overs ni. So weer dat betlang.
No de niede Verordnung kann man bi’t Splitten nu ook tweemol 15 Minuten, also tosom blots ’n halve Stünn, Paus‘ moken. „Wenn man sick dorto in de Loog föhlt“.
Froogt sick blots, wokeen faststelln kann, „dat“ man sick dorto in de Loog föhlt. In 15 Minuten kann man eenmol no Tant‘ Meier gohn, eenmol üm’t Fohrtüüch rümloopen un denn geiht dat wieder. To Roh‘ kümmt man dor ganz seeker ni.
Un in wülke Wies‘ dat de Verkehrsseekerheit erhöhn schall, dat is mi’n echted Mysterium.
Dat gifft dor ook noch wiedere Regeln in de Verordnung bi de man Hannen un Fööt övern Kopp tosomhaun kunn. Een Schelm weer, wokeen dinkt, dat de Transport-Lobby dorachter steekt.
An un för sick mööt de Mitglieds-Stooten niede EU-Verordnung‘ no twee Johr ümsetten. Bi düsse Sook harrn se blots 20 Doog (!) Tied. Vun 2. Mai an. Dat heet, dat güllt al.
Anstännige Ünnernehm‘ ward dorför sorgen, dat de Fohrers bi de oln Pausen-Regeln blieven künnt, denn dat dörft se. Overs dat gifft Wiss ook ganz annere Organisatschoon‘.
Nu much ick blots gern noch mol weeten, wat för „Experten“ de Verordnung utarbeid‘ hebbt. Ick glööv, achtert Stüüer vun‘ Lastwogen oder’n Bus hebbt de noch ni seeten…

In düssen Sinn

Wi hebbt dat je ’n beten good hier op’t Land, ne. Bi mi to Huus is dat to’n Bispeel so, dat ick, wenn ick mi op’t Fohrrad sett un losfohr, no dree Minuten so wiet wech vun allns bün, dat ick keen Huus mehr sehn kann.
Bi uns in Windbargen, liekers wi „Wind“ in Ortsnoom hebbt, is dat sogor so, wat dat noch veele Steeden in’t Feld gifft, vun de ut man keen eenzige Windenergieanlog sehn kann. Overs dat ward sick wiss ook bald ännern. Dor bün ick gor ni Bang üm.
Nu keem mi annerletzt, as ick so op’t Rad dör de Wischen fohrt bün, ’n Gedanke. Ick heff an so’n Steed Rast mokt, vun de ut man blots all de schmucken Bööm un all de annern Planten sehn kunn, de nu weller vull in Saft stoht.
Dorbi gung mi dör’n Kopp, wat man so in de Norichen över Krieg un de ganzen annern Slechtigkeiten leest, heuert un süht, de de Minschen op de Welt sick gegensiedig andoht.
Dor heff ick bi mi dacht: Wo weer dat, wenn dat op unsen Planet‘ keen Minschen geev, de sick gegensiedig ümbringt un bi de een den annern sogor noch dat Swatte ünner de Fingernogels rutpröökelt?
Vun mi ut kunnen ook all de annern Tiern wech ween, de sick gegensiedig opfreeten doht. All, bet op de Immen veellicht, de dorför sorgt, dat all de smucken Planten wiederbestoht.
Wo freedlich dat denn hier weer, kann man sick meist gor ni utmoln. Wo freedlich un ook wo smuck.
Schoodt weer dat veellicht blots dorüm, dat sick denn keen Minsch all den smucken Freeden bekieken kunn, üm dor veellicht ’n scheuned Gedicht oder ’n Leed över to schrieven.
Dummerwies schrievt wi Minschen overs ni blots Gedichte.
Gau sünd wi dorbi, Tulpen smucke Planten un Giersch Unkruut to nööm‘. Düt dörft blieven, dat mutt wech.
Sünd Planten eegentli Bang vör Vegetariers oder Veganers? Man weet dat ni. Vör de Industrie – kunn ick mi vörstelln – hebbt Planten wiss Bammel, weil de Planten je de Fabriken un so wieder in Weg stoht.
Na jo, dat is je so un so blots ’n lütted Gedankenspeel.
Liekers: So lang de Bööm un de Bloom noch dor sünd, warr ick dat geneeten, mi ehr to bekieken...
In düssen Sinn

Nu is dat al ’n poor Weeken her, dat ick tosom mit Jens Rusch in’t Marner Skotklub-Museum Goethe sien ersten Faust op Platt leest heff. Dat mokt wi morn Nomeddag Klock dree an de Steed sogor noch eenmol mehr.
Un allmähli ward mi klorer, üm wat dat in düssed ganz besünnere Stück ut de Literatuur-Geschicht geiht.
Nu erst, wo ick mi al bummeli 50 Johr op de Welt rümdriev.
Dor keem mi een Gedanke: Fröher hett man den Faust oder annere Klassiker in de School leesen, dörarbeiden un düüden musst. Besünners veel Lust harrn de 15- un 16-jährigen dormols al ni dorto. Un wenn se dormit trech weern, hebbt mennige vun ehr nie weller ’n Book anfot‘. Un wenn dat dormols al gohn harr, denn harrn de Schöölers sick – so as dat hüüt is – Tosomfotung‘ vun den Text, ut’ Internet rünnerlod‘ oder as Video bekeeken, dat Ganze achteran noch ’n beten in eegene Wöörd tosomkrickelt, un denn weern se dormit dör ween.
Veellicht schull man mit den Stoff eenfach anners anfang‘. Veellicht schull man erstmol ’n Froog an‘ Anfang stelln, as: „Weer Goethe ’n Swienjack?“ Ick meen, op de Froog, kann ick no mien niedet, no mien plattdüütsched Studium vun‘ Faust ganz klor „Jo“ seggen.
Overs ni blots dat. Goethe kunn de Minschen good achter de Oogen kieken. He hett opwiest, dat so’n Swienjack vun Tied to Tied in all vun uns steekt.
Annerlei, mit wat för’n Geslecht wi op de Welt kom‘ sünd. Wi kriegt den Hals eenfach ni vull. De een‘ kriegt den Hals ni vull vun Sex, de anner‘ vun Geld, Macht oder Anerkinnung, vun verrückte Sooken oder vun Alkohol un Drogen.
Jedeneen hett sien Pries, för den he oder se ook de besten Vörsätze över de Kant‘ schuuvt. Ganz egol, wat man ’n Latzbüx, ’n Kiddelschört oder ’n Talar anhett.
Dat hebbt Goethe un mennige annere ut sien Tied so good op’n Punkt bringen kunnt, as man dat hüütigendoogs kuum noch finnd.
Un wenn man hüüt fordert: „Wees doch mol ’n beten minschli?“ denn schull man genau doröver nodinken, wat man sick dor wünscht…
In düssen Sinn

Fröhliched Kuddelmuddel

Annerletzt weer ick in’t Düütsche Schauspeelhuus in Hamborg. Ick weer overs ’n beten fröh dor un heff noch buten tööven musst. Un een, de jüst so an’t Tööven weer, hett vör de Döör ’n grooten „Joint“ smöökt. He hett „kifft“. Dat kunn man sehn un dat hebbt all tosom rüüken kunnt.
Overs kiffen dörft man intwüschen je. So hett sick üm den jungen Kirl, no ’n beten Tuscheln hier un dor, bald keeneen mehr kümmert.
Liekers gung mi de Mann mit sien Joint ni ut’n Kopp. Dorüm heff ick ’n beten rescherscheert. Un tatsächli dörft man överall, wo man betlang al Tobak smööken dörfst hett, nu ook Canabis smööken, wenn man dat will.
Mien Reschersche hett overs jüst so ergeeven, dat man vöriged Johr noch richti Larm mit de Justiz kreegen hett, wenn man blots teihn Gramm Hasch bi sick harr. Is dat veel mehr ween, wurr man wegen den Hannel mit den Krom anklogt. Dor kunn man bilütten sogor ’n lange Tied för in Knast wannern.
So mutt ick mi doch düchti wunnern, dat man nu, solang man blots vulljähri is, 25(!) Gramm Canabis „an Dag“ bi sick hebben dörft. Dat mokt bummeli 375 Gramm in Monot, wenn man jeden Dag so veel dör de Gegend sleept. So is dat Gesetz besloten worrn. Dor lohnt sick de Hannel je veellicht al.
To Huus dörft man sogor dree Canabis-Planten oder 50 Gramm hebben, wenn man vulljähri is. För ’n Seniornheim mit 30 Bewohners mokt dat mol even annerthalf Kilo. Un wat is, wenn de Planten mehr as 50 Gramm afsmitt? Mutt de Rest denn in de Aschtünn? Is dat Sonnermüll? Un wonehm kümmt de Soot her? Hmm…
Man dörft overs ni överall kiffen. Hunnert Meter rund üm Schooln un Kinnergoorns is dat verboden. Blots, wokeen schall dat kontrolleern?
Herbert Reul, de Innenminister vun NRW hett dorto seggt: „De Polizei hett betered to kriegen, as ‚fröhliche Kiffers‘ to jogen un to meeten, wat se nu 95 oder 105 Meters vun Schooln oder Kinnergoorns wech sünd.“
Dat is ’n waschechted Kuddelmuddel. Un op dat dorste Kuddelmuddel hett uns‘ Regeerung nu meist dree Johr rümmaneuvert. Oha, wenn dor man ni ’n poor Kiffers mang sünd...

In düssen Sinn

Mennige Goornfrünn‘ sünd se ’n Dorn in’t Oog: Hunn’bloom, also „Löwenzahn“. Wi hebbt de Dinger je ook jedet Johr op’n Rosen un dat, liekers wi ’n Rosenmeiher-Roboter hebbt, de dat Gras mang April un September sied hölt.
Jo, Hunn’bloom künnt anschiend dinken. Siet dat wi den Meih-Roboter hebbt, wasst de Dingers nömli blots noch dree, veer Zentimeters hoch. Se treckt regelrecht de Köpp in.
Göösbloom hebbt düssed Kunststück blangbi jüst so op’n Kassen. Mien Madam un mi is dat ook recht, so hebbt de Immen wat to naschen.
Wat bi de Hunn’bloom overs anners un würkli verrückt is, is, dat se, wenn se sick in Pustebloom verwannelt, praktisch över Nacht bummeli 20 Zentimeters wassen doht.
Un wenn de Wind de lütten Fallschirms denn wechpust hett, denn is de Bloom dat annerlei, wenn de Rosenmeiher kümmt, üm ehr ’n Kopp körter mokt. Denn hebbt se ehr Opgoov je achter sick.
Overs wat is dor los? Ick weet ni, wat de Bloom würkli dinken künnt. Overs lehrt hebbt se dat je doch, dat de Rosenmeiher siet ’n Poor Johr jeden Dag vörbikümmt. Fröher sünd se nömli al höger wussen eher se sick in Pustebloom verwannelt hebbt.
Un annerlei, wat se kort oder lang sünd – den ganzen Dag dreiht se den Kopp no de Sünn. Dorbi hebbt se je ni mol Oogen. Blangbi, Hunn’bloom sünd ook noch lütte Meteorologen: Wenn se obends de Köpp ni tosomtreckt, ist dat meist ’n seekered Teeken dorför, dat de Luft an nästen Dag slechter ward.
Tscha, dat allns künnt de lütten geeln Bloom, de veele vun uns al as Kinner so begeistert hebbt, wenn Pustebloom ut ehr worrn sünd.
Un dormit künnt se in ehrn Beriek mehr as veele vun uns Minschen: Wenn sick för uns de Ümstänne ännert, denn mokt wi oftmols eenfach so wieder as vörher. Liekers wunnert wi uns, wenn uns denn dat Schicksol bi’n Kanthoken kriegt.
Dat gifft even Tieden, in de man good doran deiht, denn Kopp ünnen to holn, unopfälli to ween, un sick erst denn to recken un sichtbor to moken, wenn’t würkli üm wat geiht. Jo, vun de Natur kann man allerhand lehrn…
In düssen Sinn