Ganje Hozour audio Program #1003 Ganj e Hozour Programs

برنامه صوتی شماره ۱۰۰۳ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازی تاریخ اجرا: ۱۶  آوریل  ۲۰۲۴ - ۲۹  فروردین ۱۴۰۳برای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۱۰۰۳ بر روی این لینک کلیک کنید.برای دانلود فایل صوتی برنامه با فرمت mp3 بر روی این لینک کلیک کنید.متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت رنگی)متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت سیاه و سفید)متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت رنگی)متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت سیاه و سفید)تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF (نسخه ریز مناسب پرینت)تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF (نسخه درشت مناسب خواندن با موبایل) خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل صوتیخوانش تمام ابیات این برنامه - فایل تصویریبرای دستیابی به اطلاعات مربوط به جبران مالی‌ بر روی این لینک کلیک کنید.مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۵۸

به گوشِ دل پنهانی بگفت رحمتِ کُل
که: هر چه خواهی می‌کن ولی ز ما مَسِکُل(۱)

تو آنِ ما و من آنِ تو همچو دیده و روز
چرا رَوی ز برِ من به هر غلیظ(۲) و عُتُل(۳)

بگفت دل که: سُکُستن(۴) ز تو چگونه بُوَد؟
چگونه بی ز دُهُل‌زن(۵) کند غَریو(۶) دُهُل؟

همه جهان دُهُلَند و تویی دُهُل‌زن و بس
کجا روند ز تو، چونکه بسته است سُبُل(۷)؟

جواب داد که: خود را دُهُل شناس و مباش
گهی دُهُل‌زن و گاهی دُهُل که آرد ذُل(۸)

نجنبد این تنِ بیچاره تا نجنبد جان
که تا فَرَس(۹) بنجنبد بَر او نجنبد جُل(۱۰)

دلِ تو شیرِ خدای‌ست و نَفْسِ تو فَرَس است
چنانکه مرکبِ شیرِ خدای شد دُلدُل(۱۱)

چو درخورِ تکِ(۱۲) دُلدُل نبود عرصهٔ عقل
ز تنگنایِ خرد تاخت سویِ عرصهٔ قُل(۱۳)

تو را و عقلِ تو را عشق و خارخار(۱۴) چراست؟
که وقت شد که برویَد ز خارِ تو آن گُل

از این غم ارچه تُرُش‌روست، مژده‌ها بشنو
که گر شبی، سحر آمد وگر خماری، مُل(۱۵)

ز آه آهِ تو جوشید بحرِ فضلِ اله
مسافرِ اَمَلِ(۱۶) تو رسید تا آمُل(۱۷)

دمی رسید که هر شوق از او رسد به مَشوق(۱۸)
شَهی رسید کز او طوق(۱۹) زر شود هر غُل(۲۰)

فِطام(۲۱) داد از این جیفه(۲۲) دایهٔ تبدیل
در آفتاب فکنده‌ست ظِلِّ(۲۳) حق غُلغُل

از این همه بگذر، بی‌گه آمده‌ست حبیب
شبم یقین شبِ قدر است، قُل لِلَیْلی طُل(۲۴)

چو وحی سر کند از غیب، گوشِ آن سَر باش
از آنکه اُذْنُ مِنَ الرّاْس(۲۵) گفت صدرِ رُسُل

تو بلبلِ چمنی، لیک می‌توانی شد
به فضلِ حق چمن و باغ با دو صد بلبل

خدای را بنگر در سیاستِ عالَم
عقو