Alles van waarde is weerloos De podcast over de mooiste gedichten
-
- Maatschappij en cultuur
-
"Alles van waarde is weerloos", de podcast waarin ik, Allard Amelink, op zoek ga naar de mooiste gedichten uit het Nederlands taalgebied. Dat doe ik door jou als luisteraar te vragen naar je favoriete gedicht. Zo bouwen we samen een canon van de mooiste poëzie.
-
Bonusaflevering: "Dagsluiting" van Gerard Reve (door Allard Amelink)
DAGSLUITING
Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt
zoals ik U. -
"Voor een dag van morgen" van Hans Andreus (door Frits Spits)
VOOR EEN DAG VAN MORGEN
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou. -
"Verdwenen esdoorn" van Rutger Kopland (door Monique Peltenburg)
VERDWENEN ESDOORN
Hij stond al die jaren
voor mijn raam en ik zag
hoe hij steeds langer
stond dood te gaan
nu is hij weg – ik zie hem
alleen nog voor me
als ik aan hem denk
als ik door de ruimte kijk
boven de lege plek
waar hij leefde
hoe vanzelfsprekend
is ook nu dit uitzicht -
"Stilstaan" van Gil vander Heyden (door Quirijn De Kraker)
STILSTAAN
Vanmorgen horloge gepakt:
staat stil. Kapot.
Niks meer aan te doen.
Op het balkon gezeten.
Broodje kaas gegeten.
Poes gestreeld.
Geraniums water gegeven.
Radio aangezet. Gewenst
dat niet alleen mijn horloge
maar ook deze dag
stil zou blijven staan. -
"XIV" van W.F. Hermans (door Marie-Christine Rynja)
XIV
Als kleine vogels nestelden je handen
in de bonten mouwen van je mantel.
Fladderden over de breede randen,
Je vingers beurtelings vleugels of halzen,
Je glanzende nagels roze snavels.
Je wimpers waren kleine waaiers,
Die je bezwerend neer kon slaan,
Voor wat je te zeer zou hebben ontdaan,
Of wat in je oogen kon ontstaan.
Maar soms ontgingen hen toch je tranen. -
"Phoenix" van Hendrik Marsman (door Gertjan Endedijk)
PHOENIX
Vlam in mij, laai weer op;
hart in mij, heb geduld,
verdubbel het vertrouwen -
vogel in mij, laat zich opnieuw ontvouwen
de vleugelen, de nu nog moede en grauwe;
o, wiek nu op uit de verbrande takken
en laat den moed en uwe vaart niet zakken;
het nest is goed, maar het heelal is ruimer.
Klantrecensies
Sterk
Kort, krachtig, weinig poespas en wel heel mooi! Sterk concept