De Ranchi Baby’s NPO Radio 1 / NTR

Voor het eerst sinds ruim zeventig jaar ontmoeten de Ranchibaby’s elkaar opnieuw, tijdens een reünie. Er is onderlinge herkenning, enthousiasme, maar ook kritiek omdat de reünie te weinig aandacht heeft voor de Indonesische kant van het verhaal.

Naar aanleiding van het onderzoek waar Esther aan meewerkte, biedt premier Rutte excuses aan voor het extreme geweld van Nederlandse soldaten. De veteranenorganisaties zijn boos op de Nederlandse regering en de onderzoekers. Esther presenteert haar boek over de Bersiapperiode. De boekpresentatie ontaardt in een scheldpartij tussen Indische Nederlanders en de voorzitter van een organisatie die opkomt voor slachtoffers van Nederlands kolonialisme. Wat zijn we opgeschoten?

Ranchibaby Marja komt na aankomst in Nederland terecht in een kindertehuis als haar ouders scheiden. Haar Indiaas-Indonesische moeder is in Nederlands-Indië piepjong getrouwd met een tien jaar oudere Indo-Europese KNIL-militair. Hun relatie is van begin af aan ongelijkwaardig. In Nederland heeft de moeder van Marja geen familie, ze spreekt geen Nederlands. De prinses, zoals Marja haar moeder noemt, kan niet meer voor Marja zorgen. Haar vader is uit beeld. Tot op de dag van vandaag probeert Marja te dealen met haar verleden. Ze vestigt alle hoop op de nieuwe generatie, haar (klein)kinderen. Joost gaat met Marja naar de Indiëherdenking in haar woonplaats Amstelveen. Vindt ze daar troost? 

Esther doet een ontboezeming. Hoewel ze al jaren onderzoek doet naar het koloniale Indische verleden van andere families, wil ze haar eigen familieverleden niet onderzoeken. Wat houdt haar tegen? 

In het holst van de nacht gaat de 9-jarige Lasmi met haar familie in het geheim aan boord van de Ranchi. Haar Indonesische vader deed inlichtingenwerk voor het KNIL en vocht tijdens de onafhankelijkheidsstrijd tegen zijn eigen volk. Nu staat hij op de dodenlijst, en moet zijn gezin halsoverkop Indonesië verlaten. Lasmi’s vader waagde zijn leven voor het Nederlandse koninkrijk, maar eenmaal in Nederland laat datzelfde koninkrijk hem als een baksteen vallen. Jarenlang is Lasmi statenloos.

Esther Captain verdiept zich in onderling Indonesisch geweld tijdens de Bersiap terwijl het debat over die periode een hoogtepunt bereikt.

 

In James’ gezin was de  de oorlog nooit ver weg. Als zijn vader herinneringen ophaalt aan de koloniale tijd komen afschuwelijke details op tafel. Lachend vertellen James’ vader en ooms wat ze hebben uitgespookt tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Tegen zijn kinderen is vader Wüstlich zeer gewelddadig. James wil weten hoe zijn vader zo is geworden. Samen met Joost bezoekt hij Anne-Lot Hoek, die schreef over de gruweldaden van de beruchte KNIL-legereenheid van James’ vader.  Waarom wil James zo graag de vuile was van zijn vader buiten hangen?

Esther gaat in het beeldarchief op zoek naar foto’s voor haar onderzoek naar de uiterst gewelddadige Bersiapperiode. Hoeveel wreedheid kan ze het publiek tonen?

Ranchibaby Chris heeft in tegenstelling tot Martin geen respect voor zijn vader. Hij vindt zijn vader een moordenaar die mensen doodde in een land waar Nederland nooit had mogen zijn. Toch weet Chris maar weinig over wat zijn vader als KNIL-militair heeft meegemaakt, hij wíl het ook niet weten.  Chris leidt jarenlang een zwervend bestaan en heeft vaak ruzie met zijn vader. Dat blijft niet bij woorden. Hij  doet er alles aan om niet op zijn vader te lijken, maar hoe gaat hij om met zijn eigen kinderen?

Onderzoeker Esther krijgt te maken met een persoonlijke aanval nadat ze een opiniestuk heeft geschreven.

Joost vindt een foto van ‘babyschip Ranchi’ en begint aan zijn speurtocht naar de 37 baby’s die tijdens de tocht van Indonesië naar Nederland op zee geboren zijn. Martin is de laatst geboren Ranchibaby. Zijn vader was een KNIL-militair. Martin vindt hem een held, vanwege alle ontberingen die zijn vader moest doorstaan in Japans krijgsgevangenschap. Is Martin zich bewust van de bevoorrechte positie die zijn ouders hadden in de kolonie Nederlands-Indië? 

Esther Captain begint aan haar onderzoek naar geweld tijdens de dekolonisatie. Ze weet heel goed dat het onderwerp heftige emoties oproept, en hoopt dat de uitkomsten leiden tot respectvolle gesprekken in de betrokken families en in de samenleving. Ze noemt zelfs het woord ‘heling’. Maar de voortekenen zijn niet gunstig.