Radio Manoplas Radio Manoplas

Programa especial gravado en directo nunha escola do barrio. Nesta ocasión o entrevistador fai de entrevistado, Diego responde ás preguntas de Nuno.

O luns 6 de maio cargamos coa mochila de Radio Manoplas para montar o equipo na clase de 4º de primaria do CEIP Escultor Acuña. Alí gravamos este especial en directo e con público. Nuno (9 anos) fixo de entrevistador e Diego mudou de lugar, nesta ocasión foi el o que tivo que responder sobre as orixes de Radio Manoplas, sobre os seus gustos, deportes e moito máis.

Este programa especial permite coñecer algo mellor á persoa que acostuma facer as preguntas en Radio Manoplas deixando de manifesto que hai relevo. Coma sempre pechamos con música, desta volta cun tema de Eddi Circa titulado "La fiesta del patrón".

+info: http://alicerces.arkipelagos.net

A quinta entrevistada da tempada é Lara Boubeta Bamio.



Esta canguesa comezou a xogar ao fútbol cos veciños nas rúas da vila, alí foi onde coñeceu a Maruchi. Unha "muller marabillosa" que lle amosou que o fútbol era tamén das mulleres. Lara inicia en fútbol sala, pero pronto fáiselle pequeno e pasa a xogar fútbol once. O Mundial gañado pola selección española feminina trouxo cambios, mais lembra como ela e a maioría de compañeiras padeceron moreas de insultos por darlle patadas a un balón.



Lara é mestra de Primaria no Morrazo e forma parte da Rede Educativa de Apoio LGTBIQ+ de Galicia. Docente inqueda que expresa en iniciativas coma Diverxentes, "canle de Youtube de peques diverxentes do CEIP San Roque de Darbo para compartir contidos LGBTIQA+ en galego" ou no Instagram @sempre_estou_aprendendo onde comparte materiais en galego para so seu uso en aulas da primaria. En 2023 publica "Xe", libro ilustrado por Sara Valcárcel, que conta a historia do nacemento dun bebé que é unha incógnita. O conto provoca unha reflexión sobre o xénero e a intersexualidade, sendo un texto pioneiro en literatura infantil en galego.



Para pecharmos esta conversa Lara déixanos con ”Semente de vencer" de Sés unha peza que lle da forzas para afrontar as dificultades da vida.



+info: http://alicerces.arkipelagos.net/node/679

De Coia a Compostela para conversar con Andrea Nunes Brións.

Nada en Marín, nunha familia chea de cultura onde literatura e música tiñan moita presenza. Andrea lembra o impacto -sendo unha rapaza- que lle provocou escoitar “Corazón Coraza” de Benedetti, versos que están nos inicios da súa querenza pola poesía.

Andrea practicou baloncesto de xeito destacado. Iniciou de cativa nun equipo de Marín para logo xogar no Arxil e nas seleccións galega e española. Acostuma contar, en sesións sobre gordofobia, que sempre foi gorda mais iso nunca foi atranco para estar en boa forma física e destacar neste deporte. Abandona o baloncesto coa chegada a Compostela para estudar Filoloxía Hispánica.

Remata os estudos, e tras varios empregos, inicia a súa andaina en diferentes universidades da China. Alí pasou sete interesantes anos que pechou co traslado a Venecia para seguir traballando na universidade. Pecha etapa co retorno a Compostela onde da clases a rapazada da ESO nun centro da cidade.

Andrea cre “moito no poder do colectivo”, para ela “o acto poético é un acto moi íntimo, pero por que non compartilo con outras persoas” o cal queda de manifesto na súa obra e, sobre todo, na súa vida. A palabra tenrura aparece ao pensar en Andrea, unha desas persoas que puxan con beleza por liberarnos de opresións e privilexios. Despedimos a entrevista con ”Voz das amigas" de Leilía, peza coa que Andrea lembra á finada Lola Ferreiro.

+info: http://alicerces.arkipelagos.net/node/679

A persoa que estrea o rocho de Eduardo como estudo é Silvia Penas Estévez.

Veciña de Balaídos, moi preto de Citroën onde traballaba o seu pai. Logo do primaria estudou no "Coia 2" e máis tarde -tras moitas dúbidas- fixo Filoloxía Galega. Título que posibilitou anos de traballo como docente en diferentes ámbitos, mais a súa vida tiraba máis polo arte.

Na súa web atopamos como presenta o seu traballo que: "ten como punto de partida a creación de textos, cunha forte vocación de indagar na poesía escénica e outros formatos de poesía volátil ou efémera, de incorporar a palabra poética ao corpo a través da voz". Ten varios libros publicados, premios e moitas horas no escenario, gran parte delas con Cinta Adhesiva proxecto que comparte con Jesús Andrés. O seu traballo destaca pola "intensidade" así como polo coidado da posta en escena, do vestiario -herdanza do traballo materno-, do son...

Na conversa Silvia explica como foi a súa vivencia co galego e tamén explica as dificultades de vivir da cultura. Un pracer falar con Silvia, unha das voces máis singulares do panorama artístico en língua galega. Para rematar despedimos a entrevista con "Beach house" de Myth.

+info: http://alicerces.arkipelagos.net/node/679

O segundo programa da cuarta tempada é un especial que leva por título "Falan as presas".

Nos meses de febreiro e marzo de 2024 fixemos entrevistas a catro persoas que viven ou viviron privadas de liberdade en prisións galegas. Tres homes e unha muller que falaron sobre a vida na cadea e sobre as consecuencias dese paso. A muller está xa en liberdade, un deles está en terceiro grao no CIS "Carmen Avendaño" e os outros dous cumprindo
condena en prisións galegas. Tres das conversas celebráronse no piso que a pastoral penitenciaria de Vigo ten na cidade o cal facilita o cumprimento de permisos para persoas sen -ou con escasos- vínculos fóra da prisión e a outra fixémola no barrio de Coia.

Agardamos que esta pequena peza sirva para animar a que máis xente preócupese pola vida das persoas privadas de liberdade. A música deste programa a pon Dous co tema "Danza del que espera".

Botádenos unha man espallando este proxecto que podedes escoitar en http://alicerces.arkipelagos.net/node/679

A entrevistada coa que iniciamos a cuarta tempada é María Reimóndez Meilán.

Nada en Lugo, mais os estudos de Tradución e Interpretación a trouxeron a Vigo onde reside desde hai anos e na que di encaixar moi ben.

Dende cativa comezou a escribir alentada pola súa nai. A escrita é fundamental na súa vida, lembra que nos seus inicios xa estaba a pulsión por contar historias de vidas pouco representadas na literatura. A constancia, a organización e o traballo explican a súa gran produción literaria, moita da cal dirixida ao público infanto-xuvenil. María entende a escrita como un modo de participación na sociedade e nela reflicte asuntos vitais para as nosas vidas: feminismo, defensa do territorio, diversidade sexual, etc.

En "Furia" a protagonista práctica boxeo deporte que para María "é algo que vertebra a miña vida". Alén da morea de estereotipos que o rodea para ela o boxeo é un lugar seguro onde destaca a concentración e a constancia dun deporte que "só podes aprender en comunidade".

De pequena a María dicíanlle que parecía india e accidentalmente a vida a conectou co sur da India. Visita con regularidade ese territorio coa vontade de intervir -é fundadora da ONG Implicadas no Desenvolvemento- na erradicación da pobreza das comunidades máis afectadas por ela, e máis en concreto no grupo das mulleres. Pechamos a entrevista cun tema da gran Mercedes Peón que leva por título: "Deroran".

+info: http://alicerces.arkipelagos.net/node/679