Roze Golf 24-03: Albert Meijer over rouw na de dood van Tim Roze Golf, De
-
- Dagelijks nieuws
Albert Meijer is kleinkunstenaar, cabaretier. Hij vormde met Tim Meijerink het duo Het Verdriet van Drenthe en samen wonnen ze in 2016 met het lied ‘Bliep bliep’ het COC Songfestival. Tim overleed vorig jaar. Zijn overlijden inspireerde Albert tot het maken van de voorstelling ‘Plakjes’ over omgaan met verlies. Het overlijden van Tim heeft geleid tot de voorstelling ‘Plakjes’, een voorstelling over rouw. ‘Ik ben heel dankbaar dat ik er iets van gemaakt heb. Bij het overlijden van mijn vader merkte ik dat ik niet wist hoe ik moest rouwen. Ik was heel erg zoekende: voel ik me wel zoals ik me moet voelen, huil ik wel genoeg, huil ik niet teveel? Ik voelde me heel erg bekeken in die tijd. Kan nog wel naar een feestje gaan, kan ik nog wel een grapje maken? Daar was ik heel erg mee bezig.’ In zijn voorstelling gaat het daarover, dat je niet zo bezig moet zijn met schuldgevoelens. ‘Als je rouwt is het allerbelangrijkste dat je bij je eigen gevoel blijft. Dat je goed nadenkt over wat je voelt, waar je zin in hebt en waar je behoefte aan hebt. Je belandt in soms absurde situaties als je iemand kwijtraakt. Je wordt ineens in het diepe gegooid met allemaal dingen die geregeld moet worden. Je moet een kist uitzoeken, bloemen en wie nodig je uit en wie niet? Je bent heel erg bezig met dat soort dingen terwijl je eigenlijk een soort dolksteek in je hart gekregen hebt. Dat is eigenlijk de reden dat ik er een voorstelling over wilde maken, omdat mensen het misschien wel eerder willen weten hoe absurd zo’n situatie is, voordat het ze overkomt.’
Albert Meijer is kleinkunstenaar, cabaretier. Hij vormde met Tim Meijerink het duo Het Verdriet van Drenthe en samen wonnen ze in 2016 met het lied ‘Bliep bliep’ het COC Songfestival. Tim overleed vorig jaar. Zijn overlijden inspireerde Albert tot het maken van de voorstelling ‘Plakjes’ over omgaan met verlies. Het overlijden van Tim heeft geleid tot de voorstelling ‘Plakjes’, een voorstelling over rouw. ‘Ik ben heel dankbaar dat ik er iets van gemaakt heb. Bij het overlijden van mijn vader merkte ik dat ik niet wist hoe ik moest rouwen. Ik was heel erg zoekende: voel ik me wel zoals ik me moet voelen, huil ik wel genoeg, huil ik niet teveel? Ik voelde me heel erg bekeken in die tijd. Kan nog wel naar een feestje gaan, kan ik nog wel een grapje maken? Daar was ik heel erg mee bezig.’ In zijn voorstelling gaat het daarover, dat je niet zo bezig moet zijn met schuldgevoelens. ‘Als je rouwt is het allerbelangrijkste dat je bij je eigen gevoel blijft. Dat je goed nadenkt over wat je voelt, waar je zin in hebt en waar je behoefte aan hebt. Je belandt in soms absurde situaties als je iemand kwijtraakt. Je wordt ineens in het diepe gegooid met allemaal dingen die geregeld moet worden. Je moet een kist uitzoeken, bloemen en wie nodig je uit en wie niet? Je bent heel erg bezig met dat soort dingen terwijl je eigenlijk een soort dolksteek in je hart gekregen hebt. Dat is eigenlijk de reden dat ik er een voorstelling over wilde maken, omdat mensen het misschien wel eerder willen weten hoe absurd zo’n situatie is, voordat het ze overkomt.’