Small Talk - De Podcast - Even iets anders Ronald Stolk

Arjan van Reenen en Guido Peters "De meeste websites zijn slecht voor de planeet"

Het internet is net zo vervuilend als de luchtvaartindustrie. Naar verwachting is het internet rond 2040 verantwoordelijk voor 14% van de totale wereldwijde CO2 uitstoot. Dat is 7 keer zoveel als de luchtvaartindustrie. Websiteschaamte wordt de nieuwe vliegschaamte.

En we staan pas aan het begin. Het internet groeit hard door. De teller staat momenteel op bijna 2 miljard websites.

De gemiddelde website stoot 1.76 gram CO2 uit per paginaweergave. Met 10.000 bezoekers per maand komt dat neer op 211.2KG per jaar. Dat is net zoveel energie die nodig is om een elektrische auto 3000KM te laten rijden. Een behoorlijk verbruik voor een relatief kleine website.

Aan de groei van het internet doen we niets. Vandaag bepalen of de toekomst van het internet vuil of schoon wordt, dat ligt wel binnen onze macht. Daar zijn we met z’n allen verantwoordelijk voor.

We kunnen ervoor blijven kiezen om websites te hosten op vervuilende datacenters, het gebruiken van niet duurzame templates, page builders en plugins die code onlogisch lang maakt. En onbewust zijn over het overmatig gebruiken van video’s, grote afbeeldingen en het bouwen van zware webpagina’s.

Erwin van der Zande (1971) is an all-round contentmeister. He really digs technology, popular culture, design, and, well, basically everything in between. He is the creator and editor-in-chief of Bright.
Bright is the largest tech channel in the Netherlands, reaching over a million Dutch tech lovers. Its daily news feed, newsletters, weekly podcast and social channels keep you updated on trending topics in tech. For the best reviews and explainers, make sure to subscribe to its YouTube channel. For unboxing videos follow Bright on TikTok. Once a year the team went all out on Bright Day, the largest consumer techfest in the Netherlands, inspiring over 20,000 visitors. With the covid pandemic largely behind us, who knows what the future holds.

otte van Trigt, geboren in de zomer van 1988 in Haarlem, ik ben een echte mug zoals ze dat noemen. Ik heb een oudere broer, Dirk en een jonger zusje Anne. Allebei zijn het schatjes en zou ik ze voor geen goud willen missen maar vroeger konden we heerlijk kiften of zoals op de foto hiernaast genieten van een koekje. Ik ben niet altijd zo sportief of avontuurlijk geweest, door mijn fysieke uitdagingen is dit zo gegroeid. Ik was vroeger echt een doetje, een meisje-meisje een huppelkutje zoals ik wel eens werd genoemd (ik huppel overigens nog steeds graag). Ik moest op judo om te leren vallen en om wat meer van mij af te leren bijten want elke keer als ik viel was het een hele dramashow.
Ik was geen sportief talent, mijn prioriteiten lagen ergens anders. Voornamelijk bij het lezen van boeken en wegdromen in mijn eigen wereld. Ik ben tot een jaar of 16 echt ontzettend gepest en het lezen van boeken en het wegdromen in mijn eigen wereld was veilig. Hier kon ik niet belachelijk worden gemaakt, worden uitgelachen of erger. Ik sportte wel en ben dat altijd blijven doen maar pas na mijn ongeluk en de diagnose reuma is dit (drastisch)verandert.
Platgereden worden door een auto, denken dat je doodgaat verandert wel het een en ander aan je perspectief. Ik wilde mij namelijk nooit meer zo zwak en slecht voelen als toen in het ziekenhuis en in de eerste periode van mijn herstel. Ik wilde weer sterk worden en in controle zijn over mijn eigen lichaam.


Lotte van Trigt is ’s werelds eerste triatlete met reumatoïde artritis op het WK Ironman Hawaii

Büchli bleek op jonge leeftijd al talent te hebben voor het baanwielrennen. Zo werd hij in 2007 Nederlands kampioen bij de junioren op het onderdeel omnium. Een jaar later won hij de onderdelen sprint en de tijdrit van een kilometer.
In 2012 brak hij door bij de senioren. Op 20-jarige leeftijd werd hij nationaal kampioen op de sprint. Zijn internationale doorbraak volgde een jaar later met brons op het onderdeel keirin op de wereldkampioenschappen in het Wit-Russische Minsk. In hetzelfde jaar won hij een wereldbekerwedstrijd op de keirin en op de teamsprint, samen met Hugo Haak en Nils van 't Hoenderdaal
Een jaar later was er wederom brons voor Büchli bij de keirin op de wereldkampioenschappen en weer een wereldbekerzege en een zilveren medaille bij de Europese kampioenschappen. Samen met Jeffrey Hoogland en Van 't Hoenderdaal won hij de teamsprint op het EK tot 23 jaar. Op datzelfde kampioenschap won hij verschillende individuele medailles. Het jaar sloot de jonge baanwielrenner succesvol af door Nederlands kampioen te worden op de kilometertijdrit, sprint en keirin. Het jaar 2015 verliep een stuk minder succesvol met alleen twee nationale titels bij de teamsprint en bij de keirin.
Büchli won op 16 augustus 2016 op de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro zilver op het onderdeel keirin. Hij nam ook deel aan de teamsprint en werd daarop zesde.
Vanaf augustus 2017 maakt Büchli onderdeel uit van BEAT Cycling Club. Hier vormt hij een team samen met Theo Bos en Roy van den Berg. Dit team wordt gecoacht door Tim Veldt.[1] In 2017 werd Büchli Nederlands kampioen op de keirin, de sprint en de teamsprint (met Theo Bos en Roy van den Berg). Een jaar later werd hij op dit laatste onderdeel wereldkampioen.
In het seizoen 2018/2019 pakte hij naast meerdere overwinningen in de wereldbeker op het wereldkampioenschap in Pruszków zowel de wereldtitel bij de teamsprint en de keirin. In 2020 werd Büchli voor de derde keer op rij wereldkampioen.
Zijn grootste succes boekte Büchli in 2021 op de Olympische Spelen in Tokio. Samen met Jeffrey Hoogland, Roy van den Berg en Harrie Lavreysen won hij het toernooi. Büchli reed alleen mee in de kwalificatieronde, maar dat was genoeg om zich olympisch kampioen te mogen noemen.
Sinds oktober 2021 maakt Büchli deel uit van de wegploeg van BEAT Cycling. Hij wil zich meer gaan richten op wegwedstrijden.

"Als klein jongetje wilde ik maar een ding: Bij de televisie! Ik maakte studio's en mijn eigen presentatiedesk in de woonkamer. Daar presenteerde ik van alles en nog wat."
Koos van Plateringen is in 1974 geboren in Harderwijk. Hij studeert Communicatie aan de Hogeschool Inholland in Diemen. Al tijdens zijn studie werkt hij voor verschillende televisieprogramma’s. In 2000 behaalthij zijn diploma en werkt vervolgens voor RTL Nederland als producer en redacteur bij o.a. ‘Koffietijd’ en ‘All You Need Is Love.’ Zijn televisiedebuut maakt Koos in 2002, als sterreporter in een lifestyle programma van Net5. Vanaf 2003 werkt hij achter de schermen bij ‘Shownieuws’ en sinds 2009 is hij een van de vaste presentatoren van het programma. Als verslaggever interviewt hij over de hele wereld de ‘groten der aarde’. Elk jaar gaat hij voor SBS6 naar het Eurovisiesongfestival en door zijn werk groeit hij in de loop der jaren uit tot een veelgevraagd deskundige van het liedjesfestijn. In 2019 presenteert hij voor SBS6 het door hem bedachte programma ‘De Dag Van Je Leven.’ In hetzelfde jaar besluit Koos te stoppen bij Shownieuws en zich te richten op iets nieuws. Hij maakt podcasts, maakt als redacteur de talkshow OP1 en richt zich als interieurstylist op het inrichten van huizen. Een hobby die zich de laatste jaren heeft ontwikkeld tot professionele opdrachten. Op de achtergrond ontwikkelt hij tv formats. De komende jaren zal Koos zeker weer te zien en te horen zijn in de media. Hij volgt bij de NPO Radio Campus een opleiding tot radio-presentator
Koos is in 2016 kandidaat in ‘Expeditie Robinson’ en doet in 2017 mee aan ‘Dance Dance Dance.’ In het land presenteert Koos regelmatig evenementen. In 2020 Maakt Koos de podcast "Eerlijk Over Alcohol" waarin hij met BN-ers praat over hun alcoholgebruik. De podcast staat in de top 10 van best beluisterde podcasts. Daarna ontwikkelt hij het platform www.eerlijkoveralcohol.nl Daar inspireert hij mensen anders om te gaan met  alcohol om gelukkiger te leven. Koos bedenkt de "30 Dagen Lekker Nuchter Challenge". Daaruit volgen andere trainingen die hij aanbiedt in zijn eigen online Koos van Plateringen Academie.

Druk, druk, druk, stil zitten was geen optie voor kleine Andrea. Tot ik op een zondagochtend toch zo ineens tweeënhalfuur op de stoel voor de TV zit. Volledig gebiologeerd door die hardlopers. Het was een grote stadsmarathon, welke weet ik niet meer. Toen de toppers gefinisht waren zei ik tegen mijn ouders: “dat ga ik later ook doen en dan net zo snel als zij, anders hoor je er niet bij” Dat was de aanleiding om op atletiek te gaan. Dat kon er nog wel bij in die drukke sportagenda van mij, zwemmen, schaatsen, turnen, rondje skeeleren, rondje wielrennen, meedoen bij opendagen van andere sportverenigingen (vooral als daar wedstrijden aangekoppeld waren).
Toen realiseerde ik mij nog niet dat je om het niveau te halen dat ik voor ogen had full-time atleet moest zijn.
In mijn middelbare school periode sportte ik nog altijd heel allround en deed ook mijn eerste hardloopwedstrijden. Vaak viel dit op dezelfde dag als een zwemwedstrijd en was ik op diezelfde dag ook nog een paar uur aan het werk in de slagerij bij ons in het dorp. Mijn dag was pas geslaagd als ik gewonnen had en / of pr’s had gehaald.
Ik kon goed leren en mijn leraren hadden mij graag een niveautje hoger gezien op de middelbare school, maar ik vond de HAVO genoeg, want dan kon ik sneller naar de ALO. Een andere droom van mij was de gymlessen op school leuker maken en ja, dan moet je zelf maar gymleraar worden. Of niet dan?
Op de ALO had ik het reuze naar mijn zin! Het was ook de periode dat ik voor het eerst een internationaal toernooi mocht doen, het EK-cross. Er zat nog altijd niet heel veel regelmaat in mijn trainingen, maar de ALO en dat eerste toernooi deden mij nadenken over mijn hardlooptoekomst. A
In mijn afstudeerjaar nam ik contact op met Bram Wassenaar en vroeg hem of hij mij wilde gaan trainen. Samen met mijn toenmalige trainer Pieter Vos ging ik bij Bram op gesprek. Bram vroeg wat ik wilde en wat mij dreef, ik zei: “ik wil marathons lopen” Ik was 21 en had wel veel sportjaren in mijn lijf, maar nog heel weinig specifieke looptraining. En Bram zei: “wacht daar maar mee tot je 27 / 28 bent”
En zo gebeurde het. In 2012, op mij  27ste debuteerde ik in Eindhoven met een 2u34. En toen ging mijn onder de 2u30 droom en lopen op de Olympische Spelen nog meer leven. Als ik dit al kon met deze training, …
In 2014 mocht ik voor het eerst een marathon lopen op een toernooi, het EK in Zurich. Ondanks dat ik een fikse blessure opliep tijdens de marathon finishte ik in een PR op een 13e plaats (beste Nederlandse)
In 2015 kwamen een paar dromen tegelijk uit. Onder de 2u30 (2u26) top 8 in een Major marathon (5e Berlijn) en de Olympische limiet!
2016 de Spelen van Rio!!! Een heatstroke en heel veel andere leerzame momenten maakten mij nog gretiger om mij optimaal voor te bereiden op de Spelen van Tokyo2020. Het traject naar Tokyo was wellicht de meest leerzame reis ooit. Met uitstappen op het EK. Een blessure die maakte dat ik een wederom (2014 ook al) opnieuw moest leren staan, wandelen en hardlopen! De stadsmarathon van Tokyo in Coronatijd, de marathon van Londen (2017) waar ik hooikoorts klachten kreeg. De specifieke warmte trainingen voor Tokyo, de quarantaine periode tijdens de Coronapandemie, enzovoort. Een bewogen olympiade, van vijf i.p.v. vier jaar.
2021 de uitgestelde Spelen van Tokyo2020 waar ik kwam voor een top 10 klassering. Wat zeker mogelijk was geweest, ware het niet dat ik veel moest wandelen en stilstaan wegens een opspelende oude blessure. Frustratie, want waarom NU?! Gelukkig, omdat ik de stopknop vond voor ik mijzelf weer het ziekenhuis inliep. Dat was het mij niet waard als ik ook geen top tien kon lopen. Gemotiveerd, voor 2024. Nog nooit was ik in zo’n goede doen. De stilsta en wandelminuten van mijn uitslag afgetrokken was een top 10 zeker mogelijk en dus wil ik nog één keer alles geven om mijn marathondroom op een goeie manier af te sluiten.
Mijn laatste Olympische cyclus is i