The Recovery Club

Het is een podcast met een lekker vlot tempo en zonder veel poespas. Er mogen dingen gewoon benoemd worden zonder omslachtig gedoe. Daarmee houden voor mij de complimenten op. De dames lijken, ondanks hun ervaringsdeskundigheid en hier en daar een certificaat of diploma, te denken dat een eetstoornis louter draait om eten. Of beter gezegd over niet eten. Hoewel diverse eetstoornissen besproken worden is het advies steevast “bij twijfel lekker opeten” of “vooral niet uitzitten zo’n eetbui”. De dames zijn in eerste instantie nog mild maar later ronduit afkeurend over de methodieken van klinieken. Ook uit die kritiek blijkt geen enkel inzicht in onderliggende problematiek bij eetstoornissen. Zowel niet bij zichzelf als bij een ander. Veelzeggend is de terugkerende soap rond dates met “Buurman” die later Bart blijkt te heten. Volstrekt schaamteloos deelt ze voor podcastluisterend Nederland alvast mee dat Bart heeft afgedaan, terwijl er nog een date gepland staat. Reden: Bart vertoont moeilijk gedrag rond eten en uiterlijk. Mogelijk een eetstoornis. Dat is volgens Danielle maar gedoe, onhandig, onwenselijk en vooral onaantrekkelijk. Later blijkt Bart juist erg lief voor haar en haar fysieke aandoening. Een fysieke aandoening waar zij overigens uitgebreid aandacht voor vraagt. Danielle wil wel gewoon een kaasplankje kunnen nuttigen met een wijntje, dus Bart is maar lastig. “Heb ik weer zoiets” aldus een begripvolle en warme Danielle… Als Bart eieren voor zijn geld kiest en op zoek gaat naar een dame die wél enige empathie kan opbrengen kan ik een tevreden glimlach niet onderdrukken.