Wees moedig Wees moedig!

Vroeger werd er thuis bij Frank Kraan, zoon van een broer van Willem Kraan,niet over de Februaristaking gesproken. En dat terwijl Willem een van deinitiatiefnemers van de Februaristaking was. Het gezin ging niet naar deherdenking van de staking toe, en nog steeds staat Frank liever niet vooraan bijherdenkingen. ‘Mijn vader weigerde daar naar toe te gaan. Dat had alles temaken met de pijn die er nog zat. Dat gaf veel spanning, ook in de familie.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.

In het ouderlijk huis van Ellen Hettinga werden geen stoere verhalen over haaropa Willem Kraan verteld. ‘Het was mijn moeders vader, die uit haar leven isgetrokken toen ze acht jaar was, omdat hij werd gefusilleerd.’ Ellens dochterSanne wist lang maar weinig van haar overgroot opa. ‘Totdat ik op school eenfamiliestamboom moest maken, een geschiedenisleraar zijn naam zag, en mijerop aansprak.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gusta Olivier-Vonk vertelt op scholen en in lezingen over de oorlog en de rol die haar schoonmoeder Coba Veltman erin speelde. Coba stencilde het stakingspamflet voorafgaand aan de staking. Gusta had veel bewondering voor Coba, maar toen ze haar schoonmoeder werd, veranderde dat wel. ‘Ze bemoeide zich met alles, ook met de opvoeding van onze kinderen. Er zat diep in haar een drang om zich uit te spreken.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als kind werd Hanka ‘klein Cobaatje’ genoemd, omdat ze zo op haar oma Cobaleek. Dat was niet per se iets om trots op te zijn. Net als Coba was Hankadominant en liet ze het horen als er iets gebeurde wat haar niet zinde. WanneerHanka aan haar oma denkt, denk ze aan haar verhalen over Ravensbrück,verhalen die ze haar vertelde omdat ze het toch kwijt moest. ‘Ik was een jaar of8 , veel te jong.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joop IJisberg, de vader van Toos Haks-IJisberg, zorgde ervoor dat de trams inAmsterdam tijdens de staking niet uitreden. 500 van de briefjes die haar vaderuit de gevangenis stuurde zijn bewaard gebleven. ‘Het doet gewoonverschrikkelijk pijn, als ik ze lees.’ Joop schreef in zijn afscheidsbrief: ‘Gelukkigvergeten kinderen gauw’. Dat is niet zo, zegt Toos. ‘Bij alle vier de kinderenheeft zijn dood een stempel op het leven gedrukt.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joops dochter Tinie was twee toen Joop midden in de nacht werd opgepakt.‘Pas 40 jaar na de oorlog begreep ik dat mijn angsten met die oorlog verbondenwaren.’ Tinies dochter, Marjan, heeft meegekregen dat vrijheid nietvanzelfsprekend is. ‘Je moet wel waakzaam zijn om die vrijheid te behouden.Denk zelf na.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.