Nie taka sztuczna inteligencja Voice House

Czy sztuczna inteligencja jest w stanie napisać tekst literacki, wzorując się na najlepszych z najlepszych? Sprawdziliśmy to. Piotr Psyllos „nakarmił” sieci neuronowe książkami Olgi Tokarczuk i zlecił im napisanie na ich podstawie własnego utworu. Oto efekt tych prac.

Czy sztuczna inteligencja jest w stanie stworzyć utwór literacki na wzór tekstów noblistki? By się przekonać, „nakarmiliśmy” sieci neuronowe powieściami Olgi Tokarczuk.

Po nauce tych tekstów AI wygenerowała własne teksty - oto pierwszy z nich: „Dobro”.

W czym tkwi sens życia? Kiedy i czy w ogóle potrafimy to zrozumieć? W jaki sposób osiągnąć prawdziwe szczęście? AI - sztuczna inteligencja, która szczęścia nie odczuwa - wykreowała na ten temat monolog. Wcześniej „uczyła się” tego na dziełach Szekspira (70 proc.), F. Nietzschego (15 proc.) i Edgara Allana Poego (15 proc.).

Monolog „Szczęście” czyta Krystyna Czubówna.

„Ta przerażająca myśl, że nie wiemy, czym jest śmierć... To śmierci najbardziej się boimy” - AI nie żyje i nie odczuwa, a jednak spróbowała ubrać w słowa coś, co przeżywa i czego najbardziej chce uniknąć każdy człowiek. Czy jej się udało? Sprawdźcie. Monolog „Śmierć” czyta Anna Dereszowska.

Miłość to ulubiony temat poetów. Wielu próbowało ją opisać i poległo - tym razem mierzy się z tym sztuczna inteligencja. Wcześniej zapoznała się z dziełami Szekspira, Nietzschego i Poego. Czy dzięki nim AI umie opowiedzieć, o co chodzi w miłości? Przekonajcie się - „Miłość” to część tryptyku poetyckiego wygenerowanego przez AI przy wsparciu eksperta od sztucznej inteligencji Piotra Psyllosa. Monolog „Miłość” czyta Anna Dereszowska.

Jak zabrzmi piosenka skomponowana przez AI, którą zaśpiewa sam Frank Sinatra? Czy nam się spodoba? Wywoła emocje? Czy komputer może rywalizować z żywym, czującym artystą? Nauczyć się improwizować? Jak wyposażyć go w kapitał twórczy i inspiracje? Zdecydowaliśmy się to sprawdzić. Oto efekt: 3 monologi („Miłość”, „Śmierć” i „Szczęście”) i 2 piosenki o Voice House w wykonaniu Elli Fitzgerald i Franka Sinatry. Wszystkie wykreowane przez sztuczne sieci neuronowe przy wsparciu jej „mistrza” Piotra Psyllosa.

To właśnie z nim Jarosław Kuźniar rozmawia o skomplikowanym procesie twórczym, bo tak wygląda on również w przypadku sztucznego mózgu. A raczej mózgów - okazuje się, że komputery, tak jak artyści z krwi i kości, potrafią ze sobą rywalizować.