PAULINES Daughters of St. Paul | Phil-Malaysia- PNG-Thai Province

Mabuting Balita l Mayo 22, 2024 – Miyerkules

Ikapitong Linggo ng Karaniwang Panahon



Ebanghelyo: MARCOS 9,38-40

Sinabi ni Juan kay Hesus: “Guro, nakita namin ang isang di natin kasama na nagpapalayas ng demonyo sa bisa ng iyong pangalan. Ngunit pinigil namin siya dahil hindi natin siya kasama.” At sinabi ni Hesus: “Huwag n'yo siyang pigilan. Wala ngang gumagawa ng himala sa bisa ng aking pangalan na agad na magsasalita laban sa akin. Kakampi natin ang di natin kalaban.”

 

Pagninilay:

Empowered na ang mga alagad ng ating Hesus Maestro na magpalayas ng mga demonyo mula sa kanilang binibiktima. Sa kakayanan nilang magpalabas ng masamang Espiritu, ginagawa nila ito sa Ngalan ng ating Panginoong Hesus, pananalangin nang taimtim at may buong pananampalataya. Mukhang kampante na sila sa kanilang bokasyon at misyon. Kaya nang may nakita silang nagpapalayas ng demonyo, binawalan nila. Sila lang ang may ministry credentials. Parang buhay na naririnig ko na sinasabi nila na “O, eto ang aming certificate!” Kami lang ang authorized, well-trained kami dyan.” Mukhang hindi tayo nalalayo sa ganitong asal. Bilang Pilipino, by social orientation may tinatawag tayong “tayo-tayo” culture. Tayo lang ang may pribilehiyo na gumawa nito o pumasok doon. Halimbawa, kung ano ang ating expertise, tayo lang ang pwedeng mag-execute. Secure na tayo at hindi pwedeng ipagkatiwala sa iba. Pwedeng i-consider ito na
makasarili, o self-serving. Ang nagiging masama pa rito,  nauuwi sa pagkainggit at pakikipagpaligsahan sa iba. Nangyayari ito kapag binigyan natin ng kahulugan ang umaangat na status o karangalan ng iba. Nakakaligtaan na kung ano ang para sa kabutihan ng lahat. Pero alam ko na marami pa rin sa atin ang nagsusumikap na hindi humabol sa special privilege ng tayo-tayo culture. May mga samahan na nagpupunyaging gawing motibasyon ng kanilang kakayanan ang malalim na panawagan na paglingkuran ang ating Panginoon. At di ba, maganda ring isipin na pagkakataon na para sa atin ang tanggapin ang Mabuting Balita ngayon.  Chance ito na harapin din natin ang tukso ng masamang espiritu. Madala skung babad tayo sa paglilingkod at masaya tayong gumagawa para sa ikabubuti ng lahat, doon tayo binubulungan ng pagmamataas, paghahanap ng kung ano ang
mapapakinabangan o pagsasantabi sa kakayanan ng iba. Challenging at mahiwaga ang empowered servants of God. Kaya sa tendency nating mag-‘tayo-tayo’, gawin
nating ‘tayong lahat-lahat’!  Sa Ngalan ng ating Hesus Maestro ibandila natin ang handog ng paglilingkod, pagkakaisa, pagkilala sa kakayanan ng bawat isa, at kabanalan para puksain ang tukso ng pagkakahiwa-hiwalay.

-       Sr. Gemmaria Dela Cruz l Daughters of St. Paul

Mabuting Balita l Mayo 21, 2024 – Martes


Ikapitong Linggo ng Karaniwang Panahon





Ebanghelyo: MARCOS 9:30-37

Umalis sa bundok si Hesus at ang kanyang mga alagad at nagsimulang dumaan sa Galilea. Gusto niya na walang sinumang makaalam sapagkat tinuturuan niya ang kanyang mga alagad. At sinabi niya sa kanila: “Ibibigay ang Anak ng Tao sa kamay ng mga tao. Papatayin nila siya ngunit pagkapatay nila sa kanya, babangon siya sa ikatlong araw.” Kaya lubha silang nalungkot. Hindi nila ito
naintindihan at hindi rin sila nangahas magtanong sa kanya. Pagdating nila sa Capernaum, nang nasa bahay na siya, tinanong niya sila: “Ano ang pinag-uusapan
n’yo sa daan?” At hindi sila umimik; pinagtatalunan nga nila sa daan kung sino ang mas una. Kaya naupo siya at pagkatawag sa Labindalawa ay sinabi sa kanila:
“Kung may gustong mauna, maging huli siya sa lahat at lingkod ng lahat.” At pagkakuha niya sa isang maliit na bata, pinatayo ito sa gitna nila at inakbayan at saka sinabi sa kanila: “Tinatanggap ako ng sinumang tumatanggap sa isa sa mga batang ito nang dahil sa aking pangalan. At kung may tumatanggap sa akin, tinatanggap din niya ang nagsugo sa akin.”

 

Pagninilay:

Bahagi na ng buhay pamilya ang pag-aaway ng mga magkakapatid o sibling rivalry. Ang nakakagulat ay madalas, nagmumula ito sa pinakamaliliit na dahilan. Isa sa mga laging pinag-aawayan ng magkapatid ay kung sino ang nakatokang maghugas ng pinggan. Minsan, humahantong ito sa tampuhan dahil tila naaalila ang isa sa kanila at ‘di nila nakikita ito bilang pagkakataong
makatulong at makapaglingkod sa pamilya. Tulad ng mga bata, nagtalo ang mga alagad kung sino ang pinakadakila sa kanila. Hindi nila lubos na naunawaan na ang tunay na kadakilaan ay makikita sa kahandaang maglingkod, katulad ng kahandaan ni Hesus na yakapin ang kamatayan at muling pagkabuhay para sa ating kaligtasan. Ganyan ang kadakilaan sa mata ng Diyos: ang paglalaan ng sarili sa kapwa alang-alang sa pag-ibig.

Mga kapanalig, hindi tayo dapat maging isip-bata sa ating pagpiling magmahal. Sa katunayan, inaanyayahan tayo ni Hesus na buksan ang ating mga bisig sa paglilingkod,
katulad ng kanyang ginawa sa krus – mga kamay at bisig na bukas at handing yakapin ang lahat, lalo na ang hindi kaibig-ibig sa atin. Sa mga pagkakataong hindi natin mapiling magmahal at maglingkod, lagi tayong bumalik sa mukha ng pag-ibig: si Kristo Hesus na nakabayubay sa krus.

 

 

Mabuting Balita l Mayo 20, 2024 – Lunes

Ikapitong Linggo ng Karaniwang Panahon

Paggunita ng Mahal na Birheng Maria , Ina ng Sambayanan



Ebanghelyo: Juan 19, 25: 34

Nangakatayo naman sa tabi ng krus ni Hesus ang kanyang ina at ang kapatid na babae ng ina niya, si Mariang asawa ni Cleofas at si Maria Magdalena. Kaya pagkakita ni Hesus sa ina at sa kanyang mahal na alagad na nakatayo sa tabi, sinabi niya sa ina: “Babae, hayan ang anak mo!” Pagkatapos ay sinabi naman niya sa alagad: “Hayan ang iyong ina.” At mula sa oras na iyo’y tinanggap siya ng alagad sa kanila. Pagkaraan nito, nakita ni Hesus na natupad na ang lahat ngunit kailangang maganap ang isa pang kasulatan at sinabi n’ya: “Nauuhaw ako.” May sisidlan naman doon na puno ng mapait na alak kaya ikinabit nila sa isang isopo ang esponghang ibinabad sa alak at idiniiti nila sa kanyang bibig. Pagkasipsip ni Hesus ng alak, sinabi n’ya: “Natupad na.” At pagkayuko ng
ulo, ibinigay n’ya ang espiritu. Ayaw ng mga Judio na manatili sa krus ang mga bangkay sa Araw ng Pahinga. Paghahanda ng Paskuwa noon, kaya mas dakila pa ang
Araw na iyon ng Pahinga. At hiniling nila kay Pilato na baliin ang mga binti ng mga nasa krus at saka alisin ang mga bangkay. Kaya pumaroon ang mga sundalo.
Binali nila ang mga binti ng una at pati ng ikalawa na kasama niyang ipinako sa krus. Pagsapit naman nila kay Hesus, nakita nilang patay na siya kaya hindi nila binali ang kanyang mga binti. Gayunma'y sinibat ng isa sa mga sundalo ang kanyang tagiliran at umagos ang dugo at tubig.

 


Pagninilay:

Naroon si Maria sa paanan ng Krus, nakiramay siya sa sidhi ng pagdurusa ng kanyang Anak. Habang nakikiisa siya sa matinding sákit, lalong naging marubdob ang kanyang pakikinig sa bawat binibigkas ng Kanyang Anak. “Ginang, narito ang iyong anak… Narito ang iyong ina.”  Isang pag-atas ang narinig niya. Atas ng paglingap. Sa paglingap ni Maria sa mga apostol, debosyon naman sa kanya ang inaasahan sa kanila. Doon nagsimula ang special bond ng mga apostol sa ating Inang Maria. Noon at ngayon, tapat na nakikiramay at nakikilakbay siya sa atin. Tayo naman na hinirang bilang Katawan ng kanyang
Anak, sino tayo para hindi maging tapat sa kanya? Sa pahayag ni Pope Francis ngayong Taon ng Panalangin, inaanyayahan tayong manahimik tulad ni Maria at
pagnilayan ang kahulugan ng kasaysayan ng kaligtasan. Sa ganitong paraan, lalalim at lalawak ang pagtanggap natin sa ating misyon bilang Simbahan sa tulong at panalangin ng ating Banal na Ina.  

-      
Sr. Gemmaria Dela Cruz, fsp l Daughters of
St. Paul

Mabuting Balita l Mayo 19, 2024

Linggo ng Pentekostes





Ebanghelyo: Juan 20,19-23

Agaw-dilim na noon sa unang araw na iyon ng sanlinggo at nakasara ang mga pinto sa kinaroroonan ng mga alagad dahil sa takot sa mga Judio, dumating si Hesus at pumagitna. At sinabi niya sa kanila: “Sumainyo ang Kapayapaan!” Pagkasabi nito, ipinakita niya sa kanila ang mga kamay at ang tagiliran. Kaya nagalak ang mga alagad pagkakita nila sa Panginoon. At muli niyang sinabi sa
kanila: “Sumainyo ang Kapayapaan!” Gaya ng pag kakasugo sa akin ng Ama, Gayon ko rn kayo ipadadala.” At pagkasabi nito, hiningahan niya sila at sinabi: “Tanggapin ang Espiritu Santo! Patatawarin ang mga kasalanan ninuman na inyong patawarin; at pananatiliin naman sa sinuman ang inyong panatiliin.”

 

 

 

Pagninilay:

Isang araw may batang lumapit sa akin at nagtanong. “Sir, ano po ang kulay ng Holy Spirit?” Nagulat ako sa kanyang tanong. Naisip ko na sabihing pula, pero nahamon ako na
pagnilayan: May kulay nga ba ang Espiritu Santo? Kung mayroon, ano kaya ito? Isang mapagpalang araw
ng linggo mga kapanalig. Sa araw na ito ginugunita natin ang Dakilang kapistahan ng Pentekostes, ang pagdating ng Espiritu Santo sa mga apostol, at araw rin ng kapanganakan ng ating simbahan. Bagama’t sa simula pa
lamang ng binyag tinanggap na natin ang Espiritu Santo, mas pinagtitibay sa kumpil o Confirmation ang tinanggap
na nating Banal na Espiritu. Tinatawag din siyang Parakletos, ang tagapagbigay-lakas, ang Tagapagpabanal, ang hininga ng Diyos (ruah) at ang Pag-ibig sa pagitan ang
Ama at Anak. Marami pang mababanggit tungkol sa Espiritu Santo pero walang sinasabing kulay.

Kung titingnan sa malikhaing mga mata, ang katapangan at katatagan na mga bunga ng Espiritu Santo ay kulay pula; makikita naman ang Chrisma at Biyaya ng Buhay na kulay luntian o berde; pwede ring kulay puti ng kalinisan o kabanalan, tulad ng kalapati na madalas na larawang ginagamit para sa Espiritu Santo.

Mga kapatid/kapanalig, marahil tulad ng liwanag na
dumaraan sa isang prism at nagbubunga ng isang buháy na hanay ng iba’t ibang kulay, masasabi nating walang iisang kulay ang Espiritu Santo. Higit sa pula o sa puti, higit pa sa bahag-hari. Ang bawat kulay at bawat biyaya na aakma sa taong tumatanggap sa apoy ng espiritu
ang magbibigay kulay sa buhay ng mundong ating ginagalawan. Higit sa anupamang kulay, sa ating pagtanggap sa Espiritu Santo, pinag-aalab niya ang marubdob nating adhika na makagawa at makapagbigay-patotoo bilang isang Simbahan na buháy ang ating Panginoong Hesukristo sa ating isip, sa bawat salita, lalo na sa ating mga gawa. Amen.

 

Walking with the Saints Podcast | Feast of St. Celestine,
Patronage of Sant’Angelo Limosano | May 19

 

 

One day, some centuries ago, a saintly mother, after the death of her husband, gathered her twelve children and said: “Oh, if I could only have the joy to see one of you become a saint. Who among you will become a saint”? One of the little boys answered without hesitation:
“Me, Mama, I will become a saint.” That was Celestine, our saint for today, who became a Pope and was later declared a saint. Celestine was born Pietro Angelerio, in 1215 in a town called Sant’Angelo Limosano, now Molise, Italy. When Pietro was big enough, he started working
in the fields. He was a good and intelligent child and his mother had a greater dream for him, not to remain a farmer or a shepherd all his life.  Pietro had an extraordinary love for prayer and solitude and in 1239 he retired to a solitary cave on a mountain. Later, he
left this cave with two other companions and went to a more remote mountain. There they lived a life of great austerity and penance. While living this kind of life, he founded a religious group that would later be named after him, the Celestines. He went to Lyon and persuaded Pope Gregory X to approve his new order, making it a branch of the Benedictines and following the rule of St. Benedict, but with more privations and mortifications. The new association spread rapidly, many monasteries were established and he was elected superior general of a
great number of monks. When this new order consolidated, he gave up his position and retired once again to a more secluded place to give himself more
to penance and prayer. Since the place where Pietro built the central headquarter of the monastery was in a very cold place, the group decided to transfer to one with less rigorous climate. After the death of Pope Nicholas IV in April 1292, the cardinals gathered to elect a new Pope. Knowing that Pietro was a Benedictine hermit, they elected him. But when they brought the news to him, he obstinately refused to accept the papacy and tried to escape. However, he was persuaded by a group of cardinals who came to him, accompanied by the king of Naples. Thus, on July 5, 1294, at the age of 79, at Santa Maria di Collemaggio, he was crowned Pope and took the name Celestine V. Since he had no political experience, he had no power to influence the king and his followers. He had to appoint the king’s favorites to several offices they wanted. Celestine was dismayed.  After 5 months as Pope, on December 13, 1294, he resigned, stating that he wanted to return to his humble life. He was imprisoned by the Pope that followed him in order to prevent some cardinals from installing him again that would make him an anti-pope. He died in prison on May 19 at the age of 81. Celestine was canonized on May 5, 1313 by Pope Clement V. His feast day is on May 19. Surprisingly, his incorrupt body survived the 2009 L’Aquila earthquake and people say it was indeed one of his many miracles.

·       
Virtue: humility,
piety, poverty, chastity, honesty, fidelity, patience and forgiveness

Prayer: “We beseech you, St. Celestine, to pray for the sanctification of our Pope.”

Mabuting Balita l Mayo 18, 2024 –  Sabado

Ikapitong Linggo ng Pasko ng Pagkabuhay







Ebanghelyo: Juan 21,20-25

Paglingon ni Pedro, nakita niya na sumusunod ang alagad na mahal ni Hesus, ang humilig sa dibdib niya noong hapunan at nagtanong: “Panginoon, sino
ba ang magkakanulo sa iyo?” Kaya pagkakita rito ni Pedro, sinabi niya kay Hesus: “Panginoon, ano naman ang mangyayari sa kanya?” Sinabi ni Hesus: “Kung loobin
ko siyang manatili hanggang ako’y pumarito, anong pakialam mo? Sumunod ka sa akin!” Dahil dito’y may lumalaganap na paniwala sa mga kapatid na hindi
mamamatay ang alagad na ito pero hindi naman sinabi ni Hesus: “Hindi mamamatay” kundi “kung loobin ko siyang manatili hanggang sa aking pagdating.” Ito ang
alagad na nagpapatunay tungkol sa mga bagay na ito at sumulat ng mga ito. Alam namin na totoo ang kanyang pagpapatunay. Marami pang ibang ginawa si Hesus, na
kung masusulat ang mga iyon nang isa-isa, sa tantiya ko’y di magkakasya sa mundo ang mga isusulat na mga aklat.





Pagninilay:

"Sumunod ka sa akin." 

Lumingon si Pedro habang sumusunod kay Jesus at nakita niya ang alagad na minamahal na sumusunod din. Kaya't tinanong niya si Jesus, "Panginoon, ano naman ang mangyayari sa kanya?"  Kahit pala Santo ay usisero din si
Pedro!  Hindi ba madalas, ganyan tayo? Gusto nating malaman kung ano ang meron sa iba. Kahit na alam nating marami tayong biyayang natatanggap, hindi pa rin tayo nakukuntento dahil inihahambing natin ang sarili sa ibang tao. "Eh, bakit siya may ganito at ganoon?" Minsan naman, dahil sa tinitingnan natin ang iba, hindi na natin
napapansin ang mga biyaya at grasya na meron na tayo. Kaya hindi na tayo nakapagpapasalamat! Sinabihan ni Jesus si Pedro na gawin kung ano ang kanyang
dapat gampanan at huwag nang intindihin pa ang kapalaran o mangyayari kay Juan. Pinaaalalahanan din tayo, na may papel na dapat gampanan ang bawat isa sa atin. Ang mahalaga’y magawa natin iyon nang lubos, sa abot ng ating makakaya. Ikaw ba ang pastol at tagapamuno katulad ni Pedro? O katulad ka ba ng minamahal na alagad na si Juan na nagsulat ng ebanghelyo at nagpatotoo kay Jesus sa pamamagitan ng buhay niya? Anuman ang iyong papel, ang mahalaga’y magawa mo ito nang may pagmamahal sa Diyos at sa kapwa.  Tinatawag ka rin ni Jesus, kapatid/kapanalig.
Handa ka na bang sumunod sa tawag niya tulad ni Pedro at Juan?