Forbes Women Podcast Onet Audio

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu
Wyniki naszego badania pokazują, że kryzys psychiczny dzieci i młodzieży krąży wokół trzech aspektów: niskiego poczucia własnej wartości, samotności i niskiego poczucia sprawczości. Ten stan nazwałam „triadą kryzysu psychicznego dzieci i młodzieży” – mówi psycholożka Joanna Flis w najnowszym odcinku podcastu Forbes Women. 
Razem z moją gościnią jesteśmy po premierze dokumentu „Nic nie czuję” o zdrowiu psychicznym dzieci i młodzieży, o systemie, który nie wspiera ani rodziców, ani dzieci, gdy potrzebują pomocy. Film „Nic nie czuję” ma zwrócić uwagę na problem nieakceptowalnej i wręcz skandalicznej zapaści systemu psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej. Jeśli system zawodzi i wiemy, że nie zmienimy go z dnia na dzień, czy jest coś, co my, rodzice możemy zrobić dla naszych dzieci?
W najnowszym odcinku podcastu rozmawiamy o zdrowiu psychicznym dzieci i młodzieży – ich problemach, potrzebach, alarmujących zachowania, czynnikach ryzyka oraz o tym, jak możemy im pomóc. Moją gościnią jest Joanna Flis – psycholożka o specjalności psychologia kliniczna i zdrowia, psychoterapeutka systemowa, pedagożka resocjalizacyjna, autorka książek i podcastu Madame Monday oraz ekspertka w projekcie MŁODE GŁOWY, o którym rozmawiamy w kontekście raportu „MŁODE GŁOWY.  Otwarcie o zdrowiu psychicznym”.
To bardzo kompleksowe badanie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży z rekomendacjami i pytaniami do pogłębienia. Na czele problemów, z którymi zmagają się młodzi, jak wynika z raportu, jest brak motywacji do działania (52,4%). Do tego dochodzą wymieniane przez młodych: problemy z brakiem koncentracji uwagi (38,1%), gorsze samopoczucie psychiczne (36,3%), kłopoty w nauce (30,6%) i problemy ze snem (37%). Aż 10,5% uczniów przyznało, że w ich opinii, w ich życiu nie ma ani jednej osoby, która w pełni je przyjmuje i akceptuje.
Problemy psychiczne są demokratyczne – dotyczą wszystkich środowisk – środowiska inteligenckie, biznesowe są jeszcze bardziej narażone – emocjonalnie niedostępni rodzice, często z uzależnieniami, nieuważni nie mają przestrzeni na bycie rodzicem. Tymczasem to obecność rodzica na co dzień, na co wskazuje moja rozmówczyni, jest kluczowa do tego, aby nasze dzieci dobrze się rozwijały.
30 listopada na stronie głównej Onet.pl oraz na nicnieczuje.onet.pl zadebiutował film dokumentalny Onetu - „Nic nie czuję” w reżyserii Janusza Schwertnera i Anity Bugajskiej. W filmie o swoich doświadczeniach z systemem psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej opowiedzieli młodzi pacjenci i ich rodzice. Równoległe opublikowany został też Onet we współpracy z twórcami projektu MŁODE GŁOWY fundacji UNAWEZA stworzył również reportaż multimedialny skoncentrowany na profilaktyce zdrowia psychicznego „Wszystko ok? Porozmawiajmy o zdrowiu psychicznym”. To z niego dowiemy się m.in., gdzie szukać pomocy i jak radzić sobie w sytuacji kryzysowej, a także jakie są prawa pacjenta.
Filmu „Nic nie czuję” i reportażu „Wszystko ok? Porozmawiajmy o zdrowiu psychicznym” można obejrzeć na stronie https://nicnieczuje.onet.pl
 
Joanna Flis
Współutorka Złotego Standardu Pomocy Psychologicznej towarzyszącego programowi profilaktycznemu Godzina dla MŁODYCH GŁÓW oraz współtwórczyni narzędzia badawczego i ekspertka w projekcie MŁODE GŁOWY
 
Psycholożka o specjalności psychologia kliniczna i zdrowia, pedgagożka resocjalizacyjna, pedagożka prewencji patologii społecznej, psychopedagożka. Specjalistka psychoterapii uzależnień i współuzależnienia, psychoterapeutka systemowa, doktorantka na Uniwersytecie Szczecińskim. Członkini Rady Ekspertów ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w Urzędzie Marszałkowskim w Szczecinie, superwizorka w Gdańskim Ośrodku Promocji Zdrowia i

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu.
 
Praca zdalna – czy na pewno korzystna dla kobiet?
 
W nowym odcinku Forbes Women rozmawiam z moimi gośćmi o tym, jak pracujemy w Polsce i jak będziemy pracować, co się zmienia, jakie są trendy, czego dzisiaj oczekują pracownicy i jak na to odpowiadają pracodawcy. Przyglądamy się szczególnie kobietom, bo przyjęło się, że to im praca zdalna najbardziej odpowiada, dzięki czemu łatwiej godzić im różne role. Ale czy to nie jest sytuacja, w której kobiety są jeszcze bardziej obciążone? Jak wiemy z badań, to one zajmują się w większości nieodpłatną pracą opiekuńczą.
– Od wielu lat w Wielkiej Brytanii i innych krajach zachodnich, prowadzone są programy pilotażowe testujące 4-dniowy tydzień pracy. Ich celem jest próba dostosowania rynku pracy do nowych oczekiwań pracowniczych - pracownicy dziś chcą pracować krócej, a także w różnych modalnościach: stacjonarnie, hybrydowo i zdalnie – opowiada moja gościni Alicja Kotłowska, absolwentka Uniwersytetu Oxfordzkiego, wykładowczyni na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu SWPS w Warszawie, z wieloletnim doświadczeniem pracy na globalnych rynkach, która obecnie w Polsce zajmuje się badaniem rynku pracy.
W Polsce brakuje badań empirycznych na ten temat, które mogą pomóc pracodawcom podejmować lepsze decyzje o przydzielaniu trybu pracy a także o możliwości skracania czasu pracy. Alicja Kotłowska w maju tego roku przeprowadziła badania ankietowe na ogólnopolskiej próbie 1000 pracowników umysłowych. Jego głównym celem było ustalenie preferencji do skracania tygodniowego wymiaru godzin pracy. Respondenci mogli dokonać wyboru spośród kilku modeli skracania czasu pracy, przy założeniu utrzymania 100% pensji.
„Nasze badania wykazały, że najbardziej preferowanym modelem jest 4-dniowy tydzień pracy (53%). Jednocześnie okazało się, że 19% pracowników umysłowych jest gotowa na intensywną pracę w skompresowanym modelu 4 dni po 10 godzin. Praca pięć dni w tygodniu po 6 godzin została wybrana przez 15% respondentów, a 13% wcale nie chciało skracać czasu pracy.”
Badania potwierdzają wnioski, o których pisze w tekście do Forbes Women o pracy zdalnej, dziennikarz Grzegorz Sajór. Z przeprowadzonych przez niego rozmów wynika, że pracownicy oczekują dzisiaj przede wszystkim elastycznego podejścia i nie godzą się na przymusowe narzucanie im konkretnego trybu pracy. Możliwość wyboru modelu zatrudnienia to dziś oczekiwany przez pracowników standard. Ale dla pracodawcy, jak podkreślają moi rozmówcy, bywa dużym wyzwaniem.

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu.
- Ona przebija się przez niewidoczne sufity i tym pokazuje nam, że te sufity istnieją. A potem oddaje miejsce młodszym koleżankom. To jest magia Taylor Swift – mówi w najnowszym odcinku podcastu Forbes Women Aleksander Hudzik.
 
Bohaterka mojej nowej rozmowy ma dopiero 33 lata i właśnie zarobiła miliard dolarów. I, jak zgadzają się eksperci i ekspertki, odcisnęła już piętno na kulturze masowej XXI wieku. Do studia zaprosiłam dziennikarza, który od lat specjalizuje się w opisywaniu i analizowaniu kultury, tej wysokiej i tej popularnej. Aleksander Hudzik, założyciel magazynu MINT, opowiada, jak Taylor Swift nie tylko podbiła rynek muzyczny i stała się największą gwiazdą swojego pokolenia, ale także prawdziwą role model.
 
Fenomen Taylor Swift
 
To jedyna artystka, która pięć kolejnych albumów sprzedawała w liczbie miliona egzemplarzy tylko w pierwszy tydzień po premierze. Zostawiła daleko w tyle największe światowe megagwiazdy: Beyoncé, Rihannę, Lady Gagę, Katy Perry, Miley Cyrus i Justina Biebera, które ścigają się między sobą o drugie miejsce. 33-latka z miasteczka West Reading, liczącego 4 tys. mieszkańców, stanowi kulturowo-biznesowy fenomen.
 
Dzięki rekordowej trasie koncertowej, w czasie której Taylor Swift prezentuje swoje przeboje z prawie dwudziestoletniej kariery (największe hity z ostatnich 10 albumów w nowej, stadionowej aranżacji), przebojowemu filmowi i biznesowemu sprytowi, 33-letnia piosenkarka jest obecnie warta ponad miliard dolarów. I to wyłącznie dzięki swojej muzyce i występom. Nidy wcześniej żadnemu muzykowi nie udało się tego dokonać. Tak samo jak nikt wcześniej nie zarobił aż tyle ze sprzedaży biletów (Taylor Swift pobiła rekord Eltona Johna).
Przebiła niejeden szklany sufit i przede wszystkim toruje drogę kolejnym gwiazdom.
 
Jak Taylor Swift pokonała Spotify i Apple
Tylor Swift rozumie prawa rynku i potrafi twardo negocjować warunki. Uznała, że cyfrowy model rynku jest dla niej niesprawiedliwy i w 2014 r. wycofała swoją muzykę z serwisu Spotify, bo nie chciała, aby jej muzyka była dostępna za darmo w zamian za słuchanie reklam. Podobnie w 2015 r. postawiła się innej wielkiej platformie, Apple, która dawała w okresie próbnym dostęp do muzyki za darmo.
- Swift powiedziała wówczas, że nie dostaje od firmy Apple darmowych telefonów, więc niech Apple nie oczekuje, że udostępni platformie za darmo swoją muzykę – opowiada mój gość.
Gwiazda na obie platformy wróciła, ale już na swoich zasadach. Zwalczyła nie tylko o siebie, ale przy okazji zmieniła warunki dla tysięcy innych muzyków. To że potrafi być prawdziwą role model i wykazuje się siostrzeńskim wsparciem udowodniła, oddając swoją scenę znacznie mniej znanej koleżance Phoebe Bridgers. Młoda gwiazda mogła wystąpić w Hollywood Bawl, słynnej sali koncertowej w Los Angeles Hollywood. Dzięki czemu jej kariera nabrała rozpędu. Siła rażenia Taylor Swift jest ogromna, a mój gość, Aleksander Hudzik przytacza określenie „Swift effect”, które już funkcjonuje a w amerykańskiej popkulturze.
Więcej o fenomenie Taylor Swift możesz przeczytać tutaj.
Na czym polega fenomen Taylor Switf, jaka była jej droga do tak gigantycznego sukcesu, czy jest głosem pokolenia oraz jak wygląda feminizm i siostrzeństwo w wydaniu 33-latki? O tym rozmawiamy z moim gościem.

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu.
„Nasze CV to jest nasza wizytówka. Skupmy się na swoim doświadczeniu, na umiejętnościach, ale też na talentach” - mówi Agnieszka Myśliwczyk, rekruterka.
W najnowszym odcinku podcastu Forbes Women rozmawiamy o tym, co robić, żeby dać się zatrudnić, czyli o praktycznych wskazówkach w rekrutacji. Moją gościnią jest Agnieszka Myśliwczyk — prezeska zarządu i rekruterka IT oraz ekspertka z Bazy Ekspertek EqualVoice.
Pamiętam czas w moim życiu, gdy przez rok byłam bez pracy. Pamiętam ten czas poszukiwania pracy – i z doświadczenia wiem, jak może być trudno. Wysyłałam mnóstwo CV, ale odzew był dosłownie żaden. Oczywiście odbijało się to na motywacji i poczuciu własnej wartości, które malało z dnia na dzień. Dlaczego to tak długo trwało? Gdzie popełniałam błędy? Dziś wiem, ze na pewno nie chodziło o brak kompetencji. Na rekrutacje w końcu poszłam z polecenia i od razu dostałam dwie prace w dwóch różnych firmach.
Jak wiec efektywnie szukać pracy? Temat ważny, do którego warto podejść jak do tworzenia strategii. Szukanie pracy to etat! – mówi moja gościni. Jak więc zaplanować strategię rekrutacyjną. Oto kilka wskazówek, które Agnieszka Myśliwczyk rozwija w podcaście:
· Zacznij wcześniej, jeszcze jak pracujesz.
· CV to Twoja wizytówka.
· Załóż i prowadź konto na Linkedinie (twórz angażujące treści).
· Rozwijaj swoją markę osobistą.
· Czas ma znaczenie, czyli kiedy szukać pracy i kiedy aplikować.
· Lista z pracami marzeń
· Postawa w rekrutacji — jak wzbudzić pewność.
· Rola rekrutera, czyli o tym, że rekruter też człowiek.
· Buduj relacje.
· Rekrutacja to nie jakieś czary-mary. Twarde dowody w rekrutacji.
Agnieszka Myśliwczyk — Prezeska Zarządu i Rekruterka IT pierwszego wyboru w Polsce.
Strong Woman in IT 2023 - wg raportu "Strong Women in IT 2023 - global edition". Jako ekspertka rynkowa ma na swoim koncie setki skutecznych rekrutacji! Na co dzień rekrutuje
głównie do firm technologicznych, prowadzi zespół rekruterów, doradza programistom, managerom IT i właścicielom firm. Jest założycielką butikowej agencji rekrutacyjnej w IT CandidFuture, mentorką HR i trenerką Rekruterów (nie tylko IT) w CandidAcademy.
Inicjatorka OSOBOWOŚCI IT! Społeczności świadomych Programistów i Programistek, Specjalistów IT, ale też Managerów. Fanka budowania wartościowych relacji (13 000 + kontaktów na Linkedinie) i marki osobistej, obok której nie da się przejść obojętnie 👉 queenIT 👑
 
Katarzyna Gaweł — Head of Diversity, Equity & Inclusion (DEI) w Ringier Axel Springer Polska, współprowadząca podcast Forbes Women. Posiada 15-letnie doświadczenie w komunikacji. Od kilku lat wspiera równy głos kobiet i mężczyzn w mediach #EqualVoice, bo wierzy, że media mają ogromny wpływ na świadomość społeczeństwa w zakresie równości. Prelegentka na konferencjach biznesowych, gdzie dzieli się wiedzą i doświadczeniem z zakresu równych szans, praw kobiet i mężczyzn, komunikacji wewnętrznej oraz różnorodności, równości i inkluzywności.

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu
– Jak zrobić podręcznikową kampanię społeczną? Powód musi być ważny. Bardzo ciężko jest ten powód wygenerować albo wytworzyć. Musi być faktyczny i musi być bardzo zakorzeniony w potrzebie społeczeństwa w danym momencie – mówi Olga Adamkiewicz w najnowszym odcinku podcastu Forbes Women. 
Olga Adamkiewicz, CEO Artgeist i Szefowa komunikacji kampanii Kobiety na Wybory, opowiada w podcaście krok po kroku, jak stworzyć kampanię społeczną o zasięgu 30 milionów, jaka była strategia jej nieformalnej grupy wolontariuszy i jak „wygrała polski internet” kampanią organiczną, nie mając żadnego budżetu.
Pomysł akcji wyszedł od  Katarzyny Rosenfeld, która dziś jest trenerką, coachem, a przez wiele lat pracowała jako managerka w korporacji. Katarzyny  zaprosiła do współpracy kilka znajomych kobiet. Ostatecznie pracowało przy nim około 4 tysiące ludzi z całej Polski! Jak mówi Olga Adamkiewicz, wolontariuszki, bo były to prawie same kobiety, wywodziły się z bardzo różnych środowisk i pracowały za darmo, po godzinach, kosztem innych zajęć
–  Np. nasz profil  LinkedIn prowadziła dziewczyna, która na co dzień jest dyrektorką banku – opowiada w podcaście Olga Adamkiewicz.
Ta kampania jest świetnym przykładem tego, to jest case-study, jak działać oddolnie, jak się organizować, pokazujący siłę społeczeństwa obywatelskiego
Kiedy przed wyborami przekazałyśmy wynik naszych badań, według których 76 proc. kobiet zadeklarowało pójście do urn, nikt nam nie wierzył. Okazało się jednak, że te działania, motywujące do pójścia na wybory, zadziałały – mówi w podcaście moja gościni.
Dzięki ogromnej mobilizacji, fantastycznej współpracy i na koniec spektakularnemu sukcesowi kampanii o milionowych zasięgach już nikt nie będzie mógł powiedzieć, że kobiety w Polsce nie potrafią działać razem. Solidarnie, ale też z szacunkiem dla różnic.
Kampania Kobiety na Wybory
Kobiety na Wybory to kampania społeczna, której jedynym celem było zwiększenie frekwencji wśród wszystkich kobiet w Polsce, w dużych, średnich i małych miejscowościach. Kampania prowadzona była za pośrednictwem mediów społecznościowych - takich jak Facebook, Instagram, TikTok, LinkedIn, Discord czy Wykop i przy wykorzystaniu wewnętrznych kanałów komunikacji środowisk kobiecych.

W akcję społeczną włączyło się prawie czterdzieści szereg organizacji pozarządowych i inicjatyw społecznych działających na rzecz kobiet, m.in. Sukces Pisany Szminką, Towarzystwo Gest Kobiety w Centrum, Akademia Przywództwa Kobiet LiderShe, Sieć Przedsiębiorczych Kobiet, Perspektywy Women in Tech, Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet BABA, PSM Legal, Międzynarodowy Instytut Społeczeństwa Obywatelskiego.
Olga Adamkiewicz - menadżerka  z obszaru zarządzania i marketingu, która wiele razy w swojej karierze udowodniła, że nie boi się trudnych wyzwań. W swoim portfolio ma takie firmy jak Procter&Gamble, Hebe, Apteki Zdrowie. Jest założycielką firmy  z obszaru usług marketingowo-technologicznych, o nazwie Brand New Galaxy.  Ale biznes to nie wszystko - Olga w  roku 2020 poprowadziła jako Szefowa Komunikacji Kampanię Kandydata na Prezydenta Szymona Hołowni, która została uznana w mediach branżowych, ale również ogólnopolskich za najbardziej innowacyjną i skuteczną kampanię polityczną ostatnich lat. Dziś mieszka we Wrocławiu gdzie jest prezeską zarządu spółki ecommerce Artgeist (właściciel sklepów Bimago). 
Pasją Olgi jest wolontariat  przez 12 lat była wolontariacko związana z jednym z największych programów edukacyjnych dla dzieci, czyli z Fundacją Odyseja Umysłu (nauczającą kreatywnego myślenia) oraz wspierała WWF Polska jako członek rady Nadzorczej. Ostatnio poprowadziłą probono kampanię społeczną Kob

– Widziałam trudne sytuacje, po których nie było łatwo dojść do siebie. Ludzie błagają, żeby ich nie zostawiać w lesie. A ja nie mogę zrobić więcej, niż nakarmi i ogrzać. Bo nie mogę ryzykować, że zostanę aresztowana – mówi w najnowszym odcinku podcastu Forbes Women  Anna Alboth.
W naszym studiu gościłam – słowo, które pada w rozmowie wielokrotnie –  prosto z pociągu z Berlina, Annę Alboth - aktywistkę, dziennikarkę, podróżniczkę. Anna Alboth w 2016 roku zorganizowała Civil March for Aleppo, w którym wzięło udział 3,5 tys. osób z 62 krajów. W ciągu 232 dni przeszli około 4 tys. km i przekroczyli granice 12 państw, pokonując w drugą stronę trasę, którą uchodźcy z Syrii zmierzają do Europy. W 2018 roku inicjatywa została nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Annę Alboth od wielu lat pracuje w temacie migracji, nie tylko w Polsce, ale w różnych miejscach UE. Widziała ogrom strasznych sytuacji. Nasza rozmowa toczy się głównie wokół tego, czego była świadkiem pomagając uchodźcom w puszczy białowieskiej, na granicy polsko-białoruskiej, rzeczywistości, która stała się tematem głośnego w ostatnim czasie filmu Agnieszki Holland.
 
Film Agnieszki Holland to artystyczna opowieść, fikcja, ale zastanawiam się w czasie naszej rozmowy, jak bardzo osadzona w rzeczywistości. I jak go odebrała Anna, założycielka grupy Granica, która sama dokładnie widziała kryzys na naszej wschodniej granicy?
 
Prof. Magdalena Środa w październikowym Forbes Women opowiada w wywiadzie o swojej książce „Obcy, inny, wykluczony”: Budujemy naszą tożsamość w odniesieniu do grupy.  Identyfikujemy siebie jako część jakiegoś „my” a „my” odróżnia się od „nie-my”, czyli od „obcych”. Relacja swój-obcy, gdzie pierwszy człon dominuje a drugi powinien być podporządkowany jest podstawową kategorią poznawczą, jak również psychologiczną i moralną. Obcy są zawsze gorsi, źli, pogardzamy nimi albo się ich boimy. Ten strach przed obcymi (jakimikolwiek) bardzo łatwo wzbudzić i nim grać i to mimo dwóch tysięcy lat moralnych nauk o gościnności, miłości bliźniego, tolerancji.
 
Pytam moją gościnię, co powinniśmy zrobić jako społeczeństwo, żeby uporać się z tym strachem przed innym, obcym ze strachem którym posługują się prawicowi politycy? Anna Alboth podróżuje z mężem i z córkami po całym świecie. Jak sama przyznaje wielokrotnie doświadczała gościnności od obcych osób, mimo że nigdy nie była potrzebująca. W pewnym momencie sama mogła siebie sprawdzić, na ile jest w stanie tę gościnność zaoferować tym, którzy jej naprawdę potrzebują.