Literatura Przepiękna Katarzyna Witkiewicz

Tematem odcinka są gnioty, czyli książki rozczarowujące. Czy dla każdego z nas gniotem będzie to samo? Czy można wskazać obiektywne kryteria, które nam powiedzą, czy dana książka jest gniotem czy nim nie jest? Wreszcie: czy czytanie gniotów ma jakikolwiek sens? Czy jest to pożyteczne, neutralne czy może szkodliwe?

Zapraszam serdecznie na wspólne szukanie odpowiedzi.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/

Choć Bohumił Hrabal jest uważany za jednego z największych pisarzy literatury czeskiej, to jego twórczość jest wrzucana do worków z różnymi etykietkami, które są dobierane losowo i dość powierzchownie. Czy rzeczywiście jego twórczość jest prosta i sentymentalna? Czy naprawdę kochał Nymburk i stale wracał do korzeni?

W tym odcinku mierzę się z mitem, próbując przy tym zarazić swoją miłością do tej pięknej prozy. Za materiał do analiz służy mi tom opowiadań "Taka piękna żałoba".

Zapraszam serdecznie w tę kolejną literacką podróż.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/

Kultowa książka Sylvii Plath, napisana w nurcie autobiograficznym o cienkiej granicy pomiędzy zwyczajnością, a obłędem. Czy jeśli wyłączymy legendę autorki, to tekst "Szklanego klosza" broni się sam? Jak wypada w kontekście "kliniki literackiej" Gillesa Deleuze'a? Tych odpowiedzi szukam w odcinku.

Zapraszam serdecznie w tę kolejną literacką podróż.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/

"Nie trzeba wyprawiać się do Tybetu, by przejść skryte wtajemniczenie. Ono dokonuje się w nas.""Szczeliny istnienia" Jolanty Brach-Czainy okrzyknięto arcydziełem, biblią feminizmu i kultowym podręcznikiem uważnego życia. Wydane po raz pierwszy w roku 1992 do dziś zachwycają świeżością spojrzenia na to, co pozornie zwykłe i banalne. Doskonały kształt wiśni, niechętnie ścielony tapczan czy schowane pod zlewem ścierki - wszystko, co tworzy nas i naszą codzienność zostało w tych esejach dostrzeżone.

Zapraszam serdecznie w tę kolejną literacką podróż.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/

Czym jest klasyka literatury? I co decyduje o tym, że jakieś dzieło jest uznawane za klasyczne? Odpowiedzi poszukam analizując nowelę "Śmierć w Wenecji" - książki, która pomimo skromnej objętości wciąż mnoży ścieżki interpretacyjne. W tym odcinku przyglądam się niektórym z nich, patrząc na tekst Manna pod kątem paraboli mitologicznej i filozoficznej, szukając cech mikropowieści inicjacyjnej oraz przykładając tropy autobiograficzne, na które wskazywał sam autor.

Zapraszam serdecznie w tę literacką podróż.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/

Przychodzę dziś do Państwa z piękną, ciepłą i mądrą książką, przy której autentycznie się wzruszyłam, a ja raczej rzadko się wzruszam, czytając książki :) Formalnie rzecz biorąc jest to książka dla dzieci, ale równie dobrze możemy ją czytać jak powiastkę filozoficzną, gdyż wiele jej kontekstów i sensów jest dostrzegalnych dopiero z perspektywy dorosłego.

Leopold Chauveau, którego pierwszym zawodem był zawód chirurga, umiejętnie czerpie z tradycji literatury dziecięcej. Wzorując się na klasycznych bajkach Kiplinga wykorzystuje znane motywy, tworząc na przykład swoje bestiarium, ale idzie o krok dalej: zaprasza swojego syna do współopowiadania tych historii. Przywołując jego pamięć tworzy figurę chłopca, która będzie wyznaczać narracyjną ramę, ale także największą prawdę prozy Chauveau: dopóki opowiadamy, dopóki snujemy opowieść, bliscy, do których mówimy, mogą być obok nas.

Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥ 

Sprawdź też moje strony:

https://literaturaprzepiekna.pl/

https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/