Dood & Verderf Inge Janse

Het klinkt als een paradox, maar het kan echt: metalyoga. Yogadocent Rhea Bogaart geeft sinds enkele jaren door heel het land traditionele yoga, maar dan op onvervalste metal. In Dood & Verderf neemt ze je mee tijdens een complete sessie, inclusief afsluitend hail satan.



We beginnen met een raadsel. Welke past niet in deze rij? Aardbei en zalm. Poetin en democratie. Vaderdag en sterilisatie. Of metal en yoga. 



Het goede antwoord, zal Rhea Bogaart zeggen, is dat laatste. De agressie, geluidsmuren en schuurgeluiden van metal gaan volgens deze yogadocent namelijk uitstekend samen met het verstilde, contemplatieve en helende van yoga. Want wat begon als een grap, is inmiddels voor haar een deel van haar leven geworden: metalyoga geven.



In dit uur van Dood & Verderf neemt Rhea, die al jaren yoga en andere trainingsvormen geeft, jou en mij mee in een exclusieve yogametal-sessie. We worden beweeglijk, komen in een trance, raken elkaar aan, krijgen een deken over ons heen, bewerken onze ruggengraat, creëren onze eigen moshpit én ondergaan een geleide meditatie waarin we en passant Satan vereren. Namaste, motherfuckers.



Meedoen? Je kunt de komende tijd terecht op 23 juni in De Doelen, 30 juni bij Jera on Air in Ysselsteyn, en 12, 13 en 14 juli bij Big Rivers in Dordrecht.



Playlist



1. Deftones - Change (In the House of Flies)



2. Windhand - Diablerie



3. Gojira  - Stranded



4. Poison the Well - Botchla



5. Parkway Drive - Carrion



6. Killswitch Engage - My Curse



7. Tool - Sober



Zwaar Aanbevolen



8: Myrath - Into The Light 



Mierzoet, mega gepolijst en supermodern. Dat zijn de drie woorden die Maarten Ondersteijn, hoofdredacteur van het online magazine Zware Metalen, verbindt met Myrath. En dat is de Zwaar Aanbevolen-tip van het magazine voor jou. 



“Myrath is afkomstig uit Tunesië en mixt sinds de start al Oosterse sferen in zijn mix van rock en metal. Voorheen zette de band buikdanseressen in tijdens optredens, maar daar zijn ze vanwege de kosten maar mee gestopt. Karma is de naam van het nieuwe album en staat vol met nummers zoals deze.”



Maarten is erg benieuwd wat jij hiervan vindt. “De muziek is niet hard, de synthpartijen staan harder in de mix dan de gitaar, maar het resultaat is wel lekker opzwepend en passend bij yoga. Denk ik.”




Lees de recensie later deze maand op Zware Metalen

Dat niet alle topsporters doodgemediatrainde lopende bewijzen zijn dat zwijgen altijd beter is dan spreken, bewijst shorttracker Itzhak de Laat als de beste. In Dood & Verderf vertelt hij welke cruciale rol metal speel voor zijn prestaties, zowel fysiek als mentaal.



3 keer goud en 2 keer zilver op de wereldkampioenschappen, 6 keer goud, 3 keer zilver en 5 keer brons bij de Europese kampioenschappen, twee keer deelname aan de Olympische Spelen. Het moge duidelijk zijn: Itzhak de Laat is de absolute top van wat Nederland te bieden heeft op het gebied van shorttrack.



Maar Itzhak is niet gek. Ooit, weet hij, is zijn carrière voorbij. En wat gaat hij dan doen? Het antwoord: airbrushen. Heel ziek airbrushen (of volg hem hier op Instagram).



En daar komt de link met metal om de hoek kijken. Itzhak veroorzaakte vorig jaar een kleine Tiktok-sensatie door te shorttracken met een door hem glinsterend roze gespoten helm, met daarop prominent het logo van de Amerikaanse deathcoreband Lorna Shore. 



In deze editie van Dood & Verder praat ik daarom een uur met Itzhak over zijn relatie, als topsporter en mens, met metal. Metal kan voor hem namelijk alles zijn: de bron van transcendente troost, een humoristische relativering, zijn epische soundtrack voor een race en de ultieme bron van vrijheid.



Playlist



1: Dead Kennedys - police truck (give me convenience or give me death, 1997)



2: Dissection - where dead angels lie (Storm of the lights bane, 1995)



3: Amon amarth - the way of viking (Jomsviking, 2016)



4: Till lindemann - sport frei (zunge, 2023)



5: Amenra - de evenmens (de doorn, 2021)



6: Gloryhammer- rise of the chaos wizards (space 1992: rise of the chaos wizards, 2015)



Zwaar Aanbevolen



7: Cognitive - A Pact Unholy (Abhorrence, 2024)



“Onze tip is afkomstig van Abhorrence, het vijfde album van de band Cognitive.” Dat schrijft Zware Metalen-hoofdredacteur Maarten Ondersteijn in zijn maandelijkse Zwaar Aanbevolen-tip voor Itzhak de Laat. 



“Voorheen zat deze Amerikaanse band bij Unique Leader Records, een label dat bekend staat om veel kwalitatief goede deathcorebands”, legt Maarten zijn keuze uit. “Dit album is het eerste via Metal Blade. Cognitive verschuift daarmee nog prominenter van deathcore en slam richting techdeath, en dat is goed te horen op de eerste single, ‘A Pact Unholy’. Ik ben benieuwd of Itzhak dit kan waarderen en of we de naam van Cognitive op de volgende helm zien shinen 😉.”




Lees de recensie later deze maand op Zware Metalen

Dat metal oneindig veel meer is dan muziek alleen, bewijst David Brinks. De mede-oprichter van de Metal Business Club laat via zes platen horen hoe harde gitaren ook kunnen leiden tot langdurige vriendschappen, nieuw werk, goede doelen, diy-festivals, en hoe dat alle clichés over de metalscene ontkracht.



Een business club. Waar denk je dan aan? Mijn associaties: mannen in overhemden met te fleurige designs, afgetopt met opzichtige Hugo de Jonge-Mascolori-schoenen. Vrouwen die direct uit hun jaarclub weggelopen lijken en op weg zijn naar het regionale VVD-congres. Bitterballen en bier. Knullige presentaties over nog meer hyperkapitalisme, bedekt onder een dikke laag green- en ecowashing. En visitekaartjes. Véél visitekaartjes.



David Brinks vertelt in dit uur van Dood & Verderf dat al die associaties ook anders kunnen. Hij is namelijk - als zelfstandig ondernemer én metalhead - een van de oprichters van de Metal Business Club. David laat aan de hand van zes platen horen hoe metal en een community naadloos bij elkaar passen, en waarom gitaren soms het ideale smeermiddel zijn voor de realisatie van een leukere en betere wereld.



Playlist



1. Merauder – Master Killer (Master Killer, 1995)



Als je het hebt over communities, dan kun je niet om de New York Hardcore scene heen. Die hebben met een relatief kleine groep gewoon de hele wereld veroverd. Bands als Merauder, Sick Of It All en All Out War hebben bovendien de fans van hardcore en metal samengebracht. En zanger Jorge Rosado heeft zijn eigen community opgestart: Los Babas.



Daarnaast is Master Killer de intro van onze podcast Tales From The Eastside. Rondom die podcast hebben we al jaren een community in de vorm van een appgroep met zo’n 80 mensen. Sommige mensen kenden elkaar al, maar hebben elkaar al jaren niet meer gesproken. Andere mensen kenden nog vrijwel niemand uit de groep, maar hebben nu een nieuwe vriendengroep erbij om samen mee naar shows te gaan. Zo verbinden we mensen.



2. Testament – More Than Meets The Eye (The Formation of Damnation, 2008)



Er bestaat een stereotiep beeld van liefhebbers van metal, punk en hardcore. Maar er zit veel meer achter. Dat stereotype is iets waar ik persoonlijk al mijn hele leven tegen aan het strijden ben. We houden dan wel van teringherrie, maar we kunnen en regelen ook echt dingen. Dat bewijzen we keer op keer. Zoals het benefiet Thrash Of The Titans in 2001, voor zanger Chuck Billy van Testament en zanger/gitarist Chuck Schuldiner van Death. Beide metalhelden leden aan kanker en dus organiseerde de Bay Area thrashscene een benefiet voor ze met een geweldige line-up, inclusief bands die al lang gestopt waren. Die vorm van brotherhood/sisterhood geeft me elke keer weer kippenvel.



3. Hatebreed – Live For This (The Rise of Brutality, 2003)



Noem het ‘motivational poster hardcore’ als je wilt, maar het werkt verdomme wel! Hatebreed maakt inspirerende muziek, waardoor je dingen wilt gaan doen en niet alleen maar consument wilt zijn. Jamey Jasta is ook echt een verbinder van mensen. Met zijn band, zijn label Stillborn Records, zijn festival Milwauke Metalfest, zijn periode als presentator van MTV Headbanger’s Ball en zijn podcast The Jasta Show, waar hij er al meer dan 700 van gemaakt heeft. Dus hij maakt de titel ‘Live For This’ zeker waar.



4. No Guts No Glory benefietcover (2021)



Ik wil Stichting No Guts No Glory graag onder de aandacht brengen. Zij maken bijzondere muzikale wensen mogelijk voor mensen met kanker en hun mantelzorgers. Zonder subsidies, compleet gefinancierd door het eigen netwerk, dat nog steeds flink groeit. De stichting is genoemd naar het gelijknamige nummer van Bolt Thrower. Oprichter Sander Gerritsen, die niet lang na de oprichting zelf overleed aan kanker, was groot fan. Zijn zus Ellen zet de stichting voort. Om geld in te zamelen organiseren mensen allerlei acties. 



Eén daarvan is een cover van Bolt Thrower, gemaakt in coronatijd, waaraan allerlei bekend

Hardcore en metal. Wie even niet oplet, kan ze zomaar door elkaar halen. Want: overstuurde gitaren, grommend gegorgel, woedende drums en oneindig veel energie. Maar hoewel hardcore en metal elkaar sonisch overlappen, zitten ze aan de achterkant fundamenteel anders in elkaar. Hardcore-zine-maker en voormalig hardcore-bassist Yordi Dam legt uit hoe dat zit.



Yordi neemt je mee over het hele spectrum van de hardcore (en een handvol punk) via zijn favoriete nieuwe platen uit Nederland en Vlaanderen. Bereid je voor op een tocht langs urenlange speeches, verplichte pro-palestina-standpunten, tough guy attitudes, anti-kapitalisme en -gentrificatie, de do it yourself-mentaliteit, tips om hardcore-pits te overleven, en de zegeningen van een chronisch gebrek aan geld.




Bekijk en bestel het magazine Hard tegen Hard




De playlist



1. Pressure Pact - Waste of Boredom (Scared off the Streets, 2020)



2. Swell - Play with Fire (Primal Rage, 2023)



3. Adversary - Pariah (Split, 2023)



4. Wrong Man - Don’t Remind Me (Big Plans, 2023)



5. Dogma - Smoke and Mirrors (Face of Violence, 2023)



6. Azijnpisser - Mental Disorder (Cold Cuts, 2023)



7. Rites - No Change without Me (No Change without Me, 2023)



8. Mindwar - Collective Compulsion (Still At War)



Zwaar Aanbevolen



9. Doodseskader - I ask with my mouth, i’ll take with my fist (year two, 2024)



De maandelijkse Zware Metalen-tip verwijst naar Year Two, de nieuwe plaat van Doodseskader. Dit Belgische duo bestaat zanger/bassist Tim De Gieter (onder meer van Amenra) en zanger/drummer Sigfried Burroughs (onder meer van Kapitan Korsakov). 



Op Zware Metalen krijgt het album Year Two een solide 90 uit 100 punten van redacteur Joost. Zijn recensie spreekt boekdelen:



"Een absurde mix tussen R&B, techno, hardcore punk en stemmige ballads die in de blender gaan met een grote hoeveelheid progressieve, experimentele sludge -en post-metal. We horen dan ook zachte gemoedelijke en serene stukken muziek, maar ook bikkelharde snijdende vocalen, elektronische impulsen en alles wat daar ook maar enigszins tussenin kan vallen. Het is een werk vol extremiteiten en tegenstrijdigheden voor zeer open-minded luisteraars, die naast een sombere sfeerzetting ook iets kunnen met bloeddorstig agressieve strijdbare passages verpakt in een industriële omgeving."




Lees de recensie op Zware Metalen

Soms zit het serieus tegen. In je jeugd. In je hobby's. In je werk. In je leven. Muziek kan dan helpen. Als iemand daar ervaring mee heeft, dan is het frontvrouw Janneke de Rooy van Beyond The Pale. Zij vertelt welke dalen ze betrad, welke demonen ze daar tegenkwam, en welke nummers haar er doorheen hebben gesleept.




Let op: de eerste 6 minuten werkt mijn microfoon niet door een kabelbreuk, waardoor ik slecht verstaanbaar ben. Het is te doen, ik heb het nog enigszins luisterbaar gemaakt, maar je kunt ook direct doorspoelen naar minuut 6 als je het niet trekt, ik kan je geen ongelijk geven. Excuses!




Het is 27 april 2022. Een woensdagavond. Het belooft een mooie avond te worden. Beyond The Pale, een deathmetalband uit Utrecht die in 2020 werd opgericht, gaat - na maanden en maanden vertraging door de coronacrisis - eindelijk zijn livedebuut maken. De band betreedt het podium van dB’s in Utrecht. De show begint, ontvouwt zich - en dan slaat het noodlot toe. Gitarist Jeroen van Donselaar zakt op het podium in elkaar. Reanimatie volgt, een ambulance rukt in allerijl aan. Te laat. Jeroen heeft een hartstilstand en overlijdt. 



Vandaag in Dood & Verderf is Janneke de Rooy aanwezig. Zij is frontvrouw van Beyond The Pale. In deze uitzending vertelt Janneke wat muziek voor een mens kan doen die trauma’s te verwerken heeft, op het podium en in het leven.



De playlist



1 Slipknot - XIX (.5: The Gray Chapter, 2014)



2 Electric Callboy - Prism (Rehab, 2019)



3 Lamb Of God - Walk With Me In Hell (Sacrament, 2006)



4 The Dead South - In Hell I’ll Be In Good Company (Good Company, 2014)



5 Goo Goo Dolls - Iris (Dizzy Up The Girl, 1998)



6 Linkin Park - Papercut (Hybrid Theory, 2000)



7 Beyond The Pale - Payback Is A Bitch (Monument In Time, 2024)





8 Svalbard - Faking It (The Weight Of The Mask, 2023)



Eén van de eerste bandnamen die bij het thema ‘trauma’ opkomt bij hoofdredacteur Maarten Ondersteijn, hoofdredacteur van het online magazine Zware Metalen, is Svalbard. 



“The Weight Of The Mask is op 6 oktober '23 verschenen”, vertelt Maarten, “en wat Svalbard - of specifieker frontdame Serena - zo bijzonder maakt, zijn de aangrijpende teksten die intens en oprecht worden gebracht. 



Serena zegt daar zelf over: "“The Weight of the Mask” represents when you are going through hell internally and you’re really struggling with depression, anxiety and mental illness, and you feel this pressure and this obligation to have to wear a mask and pretend like everything’s fine"



Redacteur Friso schrijft in zijn albumreview hierover:



"De teksten zijn allemaal recht voor zijn raap. Het kwetsbaar opstellen siert de band en vooral Serena, die verantwoordelijk is voor de teksten. Deze kunnen voor herkenbaarheid zorgen bij mensen die in dezelfde maalstroom van gevoelens terecht zijn gekomen. Prachtplaat!"




Svalbard – The Weight Of The Mask | Zware Metalen

Van de bokkenrijders tot de lokale alcoholist: 'metalprofessor' Didier Goossens wil de bovenste steen boven krijgen over waarom toch zoveel Nederlandse en Vlaamse blackmetalbands lokale folklore als inspiratiebron gebruiken.



Sterf. Weerzin. Gestorven. Grafhond. Nachtwraak. Gevlerkt. Knoest. Wederganger. Willoos. Verwoed. Melancholie. Witte wieven. Ravenzang. Verval. Kastijder. De gevreesde ziekte. Vreemdeling. Asregen. Woudloper. Heidendoder. Bottenberg. Bezwering. Plaagdrager. Nevelrijk. Grauw. Kwade droes. Laster. Sagenland. Hellevaerder. Avondschemer. 



Is het een haiku? De depressie-editie van de Dikke Van Dale? Of toch gewoon een scheldpartij uit Ex on the Beach? Nee, niets van dat alles. Het zijn allemaal bandnamen uit de zogeheten new wave of dutch black metal. Pure, rauwe blackmetalprojecten uit de Lage Landen, met teksten in het Nederlands en Vlaams.



De opkomst van die scene fascineert me al jaren. Blackmetal, dat komt toch uit Noorwegen, met teksten rechtstreeks uit het Necronomicon? Waarom kiezen deze bands dan voor het Nederlands? Wat moeten makers van zulke mondiale, geconventionaliseerde muziek met hyperlokale verhalen en sagen? En hoe verschillen Vlaamse en Nederlandse bands daarin?



In deze aflevering van Dood & Verderf bespreek ik al die vragen met Didier Goossens (1996). Hij is gastonderzoeker bij de Erasmus Universiteit in Rotterdam en bezig met een groot project hierover: “Gripped by the Soul of Spiritual Awakening”. Daarin onderzoekt hij samen met Christopher Thompson van Malmö Universitetet hoe blackmetalbands uit Vlaanderen en Nederland folklore, erfgoed en identiteit verwerken in hun muziek, en zo lokale verscheidenheid een mondiaal podium geven. 




Bestel hier het shirt van Spiritual Awakening en steun het onderzoek!




Playlist



Eerst de vier Belgen: 



1. Kludde - Poesjkapelle (In De Kwelm, 2019)



2 Rituals of the Dead Hand - Bonderkuil (Blood Oath, 2018)



3 Gotmoor - De Witte Dame (Uit den Donkeren Grond Gerezen, 1996)



4 Alkerdeel - Lede (Lede, 2016)



En dan onze vier Nederlanders:



5 Freja - Scattered Shields (Tides, 2022)



6 Fluisteraars - Verscheuring in de schemering (Gegrepen door de geest der zielsontluiking, 2021)



7 Wrang - De Vaendrig (De Vaendrig, 2022)



Zwaar Aanbevolen



9 Troll - To The Shadows (Trolldom, 2023)



De luistertip van Zware Metalen is ditmaal van de Troll, Noorse blackmetalveteranen die met het album Trolldom eindredacteur MaartenR compleet overweldigden. Hij schrijft over het album:



“Verwacht geen complexe songstructuren, geen groots opgezet spektakel, geen brute razernij, maar degelijke black metal, verrijkt met overheerlijke elektronica, in een meer dan geslaagde mix van vintage Troll-melodieën, geestdriftige dynamieken en een helder, modern geluid.”



Trolldom is in geen geval banaal: daarvoor hebben Nagash, Tlaloc en Sturt te veel fijnzinnigheden en subtiele details in hun werk aangebracht. Black metal hoeft niet altijd moeilijk te zijn: Trolldom is simpelweg 37 minuten genieten.”




Bekijk de recensie van Troll – Trolldom op Zware Metalen