Turgay Yerlikaya - Yeni anayasa tartışmaları ve siyasetin normalleşmesi Yeni Şafak Yazarlar

31 Mart seçimleri sonrasında ortaya çıkan tabloya bakıldığında, siyasette
normalleşme tartışmalarının yapıldığı görülmektedir. İhtiyatlı bir iyimserlik
üzerinden, siyasi partilerin birbirleriyle temaslarının Türkiye’nin geleceği
açısından oluşturabileceği imkanlar üzerine düşünülmektedir. Hiç kuşkusuz
Türkiye gibi jeopolitik açıdan ciddi risk ve tehditlere muhatap olan bir ülkenin
en azından bu tehditlerle mücadele anlamında asgari bir mutabakat sağlaması
mecburidir. Bununla birlikte Türkiye’nin gelecek inşası ve farklı toplumsal
kesimlerin bu inşada yer alması demokratik katılım açısından oldukça mühimdir.
Bu açıdan yeni anayasa ile ilgili tartışmalar, normalleşme beklentisi üzerinden
ele alınmakta ve Türkiye’nin 31 Mart sonrasında sivil anayasa beklentilerini
canlı tutmaktadır. Bu çerçevede her ne kadar farklı görüşler ortaya çıksa da
siyasi partiler yeni anayasa tartışmasına sahiplenme ve kategorik reddiye gibi
kabaca iki perspektiften bakmaktadır. Bu konuda bir ihtiyaç olduğunu dile
getiren Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıklamaları ile Meclis Başkanı Kurtulmuş’un
partilere yaptığı ziyaretler, yeni anayasa noktasındaki talep ve motivasyonu
göstermesi açısından sahiplenici bir perspektife işaret etmektedir. Meclis
aritmetiği itibarıyla Cumhur ittifakının değişiklik noktasında yeterince sayıda
milletvekiline sahip olmayışı, mecliste bulunan siyasi partilerin desteğini zorunlu
kılmaktadır. Zaten bir anayasanın kapsayıcı olması ve demokratik meşruiyetinin
tesis edilebilmesi de mecliste temsil edilen siyasi partilerin müzakeresi ve
konsensüsü ile mümkün olmalı ve yeni anayasanın kapsayıcılığı açısından
herhangi bir eleştiri söz konusu olmamalıdır. Bu bağlamda AK Parti’nin tutumu
yeni anayasa açısından oldukça motive bir görüntü ortaya koymakta ve sivil bir
anayasa için gerekli koşulların oluşturulmasını temin etmeye çalışmaktadır.