อานุภาพหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร‪)‬ Dhamma

ความไม่หวั่นไหวในโลกธรรม คือ ไม่ไหวเอนไปตามสิ่งรอบข้าง  โลกธรรม 8 ประกอบด้วย มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์ . ตัวอย่างเรื่องความไม่หมั่นไหวในโลกธรรมของนางกาติยานี  . สมัยพุทธกาลมีอุบาสิกา ได้รับการยกย่องว่าเป็นเอตทัคคะด้านเลื่อมใสมั่นคง ชื่อนางกาติยานี  เหตุจากสมัยพระปทุมุตรพุทธเจ้า นางได้เห็นอุบาสิกาผู้เป็นเอตัคทัคคะด้านความลื่อมใสมั่นคง แล้วเกิดศรัทธาอยากเป็นเช่นนั้นบ้าง จึงตั้งจิตอธิษฐาน . สมัยนี้นางกาติยานี เป็นสหายของพระโกฆิกัณณโสณเถระ คืนหนึ่ง ขณะที่พระเถระ กำลังแสดงธรรมโปรดโยมแม่ นางกาติยานีกับนางกาฬีผู้เป็นสหาย ก็ได้ร่วมฟังธรรมอยู่ข้างท้ายพุทธบริษัทนั้นด้วย

บ้านของนางกาติยานีเป็นเศรษฐี โจร 500 เพียรขุดอุโมงจากที่อื่น เข้ามาเชื่อมถึงบ้านของนาง โจรเลือกลงมือในคืนเดียวกันกับวันที่นางกาติยานี ตั้งใจทำบุญใหญ่ด้วยการจุดประทีปบูชา ระหว่างฟังธรรมพระโกฆิกัณณโสณเถระ เมื่อนางให้คนรับใช้ไปหยิบตะเกียงจากบ้านมาเตรียมจุดคืนนั้น คนรับใช้เห็นโจรที่ซุ่มอยู่ เห็นท่าทางไม่ดี จึงรีบหนีเอาตัวรอดมารายงานนางกาติยานี . หัวหน้าโจร เฝ้าดูพฤติกรรมของนางกาติยานี  แล้วตั้งสัจจะอธิษฐานว่าหากนางรีบวิ่งกลับบ้านเพราะหวงทรัพย์ ตนจะจัดการกิจปล้น แล้วฆ่าให้ตายเสีย แต่หากนางยังคงยึดมั่นในธรรม ฟังธรรมต่อ ไม่สะทกสะท้าน ตนจะยกเลิก ยุติภารกิจปล้นทันที  . เมื่อนางกาติยานีได้ฟังคำคนใช้ จึงกล่าวเป็นทำนองว่า โปรดอย่าเสียงดังตกใจไปเลย โจรทั้งหลายเมื่อจะลักขโมยของก็จะเลือกเอาแต่ทรัพย์สินที่ตนเห็นว่ามีประโยชน์มีคุณค่าเท่านั้น ส่วนเวลาที่นางจะได้ฟังธรรมเหมือนเช่นวันน

สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคห้อมล้อมด้วยบริษัทหมู่ใหญ่ ประทับนั่ง แสดงธรรม ได้ทรงจามขึ้น ภิกษุทั้งหลายได้ถวายพระพรเสียงดังว่า “ขอพระผู้มี พระภาคจงทรงพระเจริญพระชนมายุเถิด ขอพระสุคตจงทรงพระเจริญพระชนมายุเถิด พระพุทธเจ้าข้า” การแสดงธรรมต้องหยุดลง เพราะเสียงถวายพระพรนั้น              พระผู้มีพระภาครับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า “ภิกษุทั้งหลาย เมื่อมีการจาม ผู้ที่ ได้รับพรว่า ‘ขอจงมีอายุยืน’ จะมีชีวิตหรือต้องตายเพราะสาเหตุนั้นละหรือ”              ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า “ไม่เลย พระพุทธเจ้าข้า”              พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า “ภิกษุทั้งหลาย เมื่อมีการจาม ภิกษุไม่พึงให้พรว่า ‘ขอจงมีอายุยืน’ รูปใดให้ ต้องอาบัติทุกกฏ”              สมัยนั้น ในคราวที่ภิกษุทั้งหลายจาม คนทั้งหลายให้พรว่า “ขอท่านทั้งหลาย จงมีอายุยืน” ภิกษุยำเกรงอยู่จึงไม่ยอมให้พรตอบ              คนทั้งหลายตำหนิ ประณาม โพนทะนาว่า “ไฉนพวกพระสมณะเชื้อสายศากยบุตร เมื่อเขาให้พรว่า ‘จงมีอายุยืน’ จึงไม่ให้พรตอบเล่า”              ภิกษุทั้งหลายจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ              พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า “ภิกษุทั้งหลาย คนทั้งหลายต้องการความเป็นสิริมงคล ภิกษุทั้งหลาย เมื่อพวกคฤหัสถ์ให้พรว่า ‘จงมีอายุยืน’ เราอนุญาตให้ภิกษุให้พรตอบ ว่า ‘ท่านก็จงมีอายุยืน”   

⭕️ ฝากกดติดตาม ⭐️ กดไลค์ กดแชร์... จะได้ไม่พลาดคลิปธรรมะดีๆติดตามฟังธรรมะดีๆและข่าวสารธรรมะได้ที่ 

facebook : พระมหามิญช์ พุทฺธิวฑฺโฒ youtube : อนุโมทนาAnumotana , บวชพลิกชีวิต

กัมมุนาวัตตีโลโก  = สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กล่าวถึงพุทธพจน์ที่ว่า  มะโนปุพพังคะมา ธัมมา มะโนเสฏฐา มะโนมะยา มะนะสา เจ ปะทุฏเฐนะ ภาสะติ วา กะโรติ วา ตะโต นัง ทุกขะมะนเวติ จักกังวะ วะหะโต ปทัง ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จด้วยใจ เหมือนล้อหมุนตามรอยเท้าโคที่ลากเกวียนไป ฉะนั้น ถ้าคนมีใจชั่ว ก็พูดชั่วหรือทำชั่วตามไปด้วย  เพราะความชั่วนั้น ทุกข์ย่อมติดตามเขาไป . สรุปคือใจเป็นใหญ่ เป็นประธาน เมื่อใจคิดนำสิ่งใด ก็เป็นไปแบบที่ใจคิดเช่นนั้น . วันนี้ในอัคคัญญสูตร กล่าวถึงที่มาที่ไปของการมีระบบการเมืองการปกครอง ที่มาที่ไปของมนุษย์ ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน รวมถึงการเกิดของกิเลสตัวแรกๆของมนุษย์  . มนุษย์ยุคแรกตั้งแต่เริ่มมีง้วนดิน กะบิดิน เครือดิน เป็นอาหาร เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างชั้นวรรณะ ผิวพรรณมากเข้าเรื่อยๆ ก็เกิดเป็นความโลภ การมองเปรียบเทียบออกนอกตัว   . ร่างกายของมนุษย์มีเสื่อมถอยสภาพลงมาเรื่อยๆ ยุคที่ข้าวสาลีเป็นอาหารหลักของมนุษย์ คนเริ่มมีอวัยวะเพศปรากฏ เมื่อหญิงเพ่งดูชาย ชายเพ่งดูหญิง ก็เกิดความเร่าร้อนกำหนัดขึ้นในใจ จนเกิดราคะ สนใจในต่างเพศ เสพเมถุนธรรมกันในที่สุด   . หากใครเจอคนเสพเมถุนธรรมกัน ก็จะถูกถือว่าเป็นเรื่องไม่ดี ถูกขว้างก้อนดินก้อนหินใส่ เมื่อเสพกามจนเป็นความคุ้น จึงต้องเกิดการสร้างบ้านเรือนเพื่อปกปิดการมีเพศสัมพันธ์    . เมื่อเริ่มมีพื้นที่เป็นของตนเอง อยากอยู่ด้วยกัน คนจึงขี้เกียจ เริ่มเก็บตุนข้าวสาลีไว้ที่เรือนของตนเป็นทีละมากๆ  เกิดเป็นความโลภ เมื่อทุกเรือนทำเช่นเดียวกัน ข้าวสาลีก็โตไม่ทัน เหี่ยวแห้ง . สัตว์ทั้งหลายจึงประชุม เพื่อหารือซึ่ง

แสดงน้อยลงโยมกล่าวทักทายพระกล่าว “นมัสการ”   พระทักทายโยมกลับ กล่าว “เจริญพร” พระทักทายพระกล่าว “ถวายความเคารพครับ” . การอนุโมทนาบุญเพียงอย่างเดียวแต่ยังไม่ทันลงมือทำ ก็อาจไม่ใช่หลักการที่ถูกต้องนัก เพียงแต่เป็นกุศโลบายให้รู้จักกล่าวชื่นชมยินดีต่อความดีของผู้อื่น . ยกตัวอย่างอานิสงส์ของการอนุโมทนาบุญ  . สามีของธิดาเศรษฐีแห่งเมืองสาวัตถี หลังจากได้ฟังธรรมเป็นเนืองนิตย์ จึงรู้สึกซึ้งในรสพระธรรม  ขอออกบวช ฝ่ายภรรยาถูกพาตัวเข้าไปในพระบรมมหาราชวังของพระเจ้าปเสนทิโกศล เพราะเห็นไม่มีใครคอยปกป้อง วันหนึ่งพระองค์เสด็จประพาสอุทยาน ประทานดอกบัวให้บรรดาสาวใช้ในวังคนละดอก เมื่อประทานถึงหญิงคนนี้ก็พลันเห็นอากัปกิริยาของนางแปลกไป เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ พระเจ้าปเสนทิโกศลรู้สึกประหลาดใจมากก็เรียกมาถาม นางจึงตอบตามตรงว่า หัวเราะเพราะดีใจ สุขใจ แต่ร้องไห้ก็เพราะดอกบัวที่พระองค์ประทาน เหมือนกลิ่นปากของสามีผู้ไปออกบวชแล้ว เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง  . พระเจ้าปเสนทิโกศลยังไม่ค่อยเชื่อนัก จึงเสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ถามหาพระผู้มีกลิ่นปากหอมเหมือนดอกบัว ว่ามีอยู่จริงหรือไม่ พระพุทธองค์เมตตาให้พระภิกษุรูปนั้นออกมาสัมโมทนียกถา ซึ่งทันทีที่ท่านเอ่ยปากกล่าวนั้น กลิ่นหอมคล้ายดอกบัวก็ตลบอบอวลไปทั่ว พระเจ้าปเสนทิโกศลจึงเชื่อนางผู้เป็นภรรยาในที่สุด พระองค์จึงทูลถามถึงกรรมที่ภิกษุรูปนี้ทำจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า . อดีตพระภิกษุ ผู้มีกลิ่นปากหอมดังดอกบัว ด้วยความตั้งใจฟังธรรม แล้วกล่าวคำว่า “สาธุ” อยู่ตลอด ฟังธรรมด้วยความเคารพอยู่เสมอ...อานิสงส์ทำให้มีกลิ่นปากหอมตลบอบอวล  . การกล่าวอ

ข้อนี้ตรงข้ามกับการอนุโมทนาบาป ขยายความคือ บางครั้งเมื่อเราเจอเรื่อง เหตุการณ์กระทบใจ ข่าวในสังคม เราเผลอไปกล่าววาจาสนับสนุนการว่าร้าย ด่าทอกัน หรือแม้แต่การเชียร์ ชมผู้อื่นทำในสิ่งที่ผิดศีลธรรม ซึ่งถ้ามองเพียงด้านจิตใจ ก็ไม่ส่งผลดีขึ้นต่อทั้งความคิด คำพูด ของเรา รวมถึงยังไม่ดีต่อกระแสภาพรวมสังคม   . ยกตัวอย่างเรื่องการยอม เป็นผู้ว่าง่าย พิจารณาตนเองเสมอ จนสามารถบรรลุธรรม ดังเรื่องราวของพระราธะ . ครั้งหนึ่งราธพราหมณ์ เข้ามาขอพระพุทธเจ้าบวชตอนอายุมากแล้ว สงฆ์ทั้งหลายต่างเกรงว่าจะยิ่งเป็นผู้ว่ายากสอนยาก จึงไม่มีใครรับสอน รับมาอยู่ในอุปการะ พระพุทธเจ้าจึงถามว่า มีใครระลึกถึงอุปการคุณของพราหมณ์ผู้นี้ได้บ้าง ครั้งนั้นพระสารีบุตรระลึกได้ว่าเคยรับบิณฑบาตจากพรามหณ์ผู้นี้เป็นข้าวทัพพีหนึ่ง พระพุทธเจ้าสรรเสริญพระสารีบุตรว่ามีความกตัญญู จึงทรงอนุญาตให้พระสารีบุตรเป็นพระอุปัชฌาย์ผนวชให้ เป็นพระสงฆ์องค์แรกที่ใช้การบวชแบบญัตติจตุตถกัมมวาจา  . วันหนึ่งท่านพระราธะเข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ขอให้พระองค์แสดงธรรมย่อ ๆ ให้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสแสงว่า สิ่งใดเป็นมาร จงละสิ่งนั้นเสีย มารคือขันธ์ทั้ง 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ตั้งอยู่ได้ยาก ไม่มีตัวตนบังคับบัญชาไม่ได้ไม่มีใครเป็นเจ้าของ เหล่านี้ชื่อว่ามาร เธอจงละสิ่งเหล่านี้เสีย พระราธะรับพระโอวาท . พระราธะด้วยความเป็นอาวุโส กว่าจะได้ภัตตาหารก็อยู่ปลายแถว จึงฉันไม่เพียงพอ ร่างกายซูบพร้อมไร้เรี่ยวแรง มีผลทำให้ปฏิบัติธรรมได้ไม่ดี พระสารีบุตรเมื่อรู้ดังนั้นก็พาพระราธะจาริกไปตามที่ต่างๆ ด้วย เมื่อได้รับอาหารเพียงพอ ท่านก็กลับมาร่างกายแข็งแรง ม

#ธรรมะคลายทุกข์​​​​​​​ #ธรรมะก่อนนอน​​​​​​​ #ธรรมะหลับ 

พระพุทธเจ้ามีจริงหรือ จากบางคำถามที่มีผู้สงสัย ว่าท่านเป็นใคร ทำไมต้องกล่าวเชิงอภินิหาริย์ ?     . ตามพระไตรปิฎก พระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา มีระบุถึงตอนประสูติ เดินไป 7 ก้าว ไม่ได้มีพูดถึงดอกบัว หากแต่อาจมีการนำความรู้จากตำรา หรือในบันทึกที่พูดถึงพระพุทธเจ้าองค์อื่นมาเสริม ดังนั้นเชิญชวนให้เราไปโฟกัสที่สาระสำคัญ คำสอนของพระองค์มากกว่าการเอาเพียง 1 วรรคในพระไตรปิฎก มาปิดกั้นความเชื่อ ความเข้าใจที่เราควรจะได้รับการถ่ายทอดแนวทางใช้ชีวิตดีๆ   .เป็นเรื่องน่าไตร่ตรองตาม ว่าเหตุใดทำไมเกิดมาจึงไม่เท่าเทียม กรรมเป็นเครื่องสร้างความแตกต่างให้กับทุกชีวิตบนโลกนี้ สิ่งสำคัญที่เราเชื่อ ศรัทธาได้จากคำสอนคือแนวทางปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ แนวทางเพื่อความสำเร็จในชีวิต เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดี รวมถึงธรรมะอื่นๆอีกมากมาย จึงเป็นบทพิสูจน์และแนวทางปฏิบัติที่สำคัญ ที่เราควรให้ความสำคัญและนำไปปฏิบัติตามมากกว่า . สัมมาทิฏฐิทั้งหมดที่กล่าวมาทุกวันแล้ว คือการใช้ชีวิตตามการเห็นความจริงของโลกและชีวิต   . การต้องกลับไปเกิดใหม่ในสังสารวัฎ การต้องเกิดซ้ำคงไม่ใช่เรื่องที่แต่ละคนอยากจะเป็น เพราะเพียงนึกให้ย้อนกลับไปเริ่มเป็นเด็กใหม่ เริ่มอนุบาล เริ่มต้องเรียนรู้สร้างความสัมพันธ์ เรียนหลายๆอย่างใหม่...เพียงเท่านี้ก็เหนื่อยมากแล้ว  เช่นเดียวกับการต้องให้เวียนว่ายตายเกิดใหม่ ก็คงเหนื่องทุกข์ยากมากเช่นกัน   . ทุกคนต่างมีเส้นทางอันยาวไกลในชีวิตหนึ่งที่เกิดมา พระพุทธเจ้าเป็นผู้หนึ่งที่เดินนำไปก่อนเราในการเป็นผู้เห็นทุกข์ เห็นว่าการเวียน