Peyrang | پیرن‪گ‬ Persian Media Production | رسانه پارسی

داش‌آکل» داستانِ تقابلِ نامتوازن فرد با سنت‌ها و عاقبت نافرجامی‌ست که سرسپردگی بی‌قید به این سنت‌ها به همراه می‌آورد. توفیقِ کم نظیرِ هدایت در خلقِ داش آکل کم‌وبیش در یک چیز خلاصه می‌شود: بکارگیری هنرمندانه‌ی عناصرِ کلاسیک داستان‌گویی، آن هم به شکلی هماهنگ. این هماهنگی بیش از همه در پیرنگِ منسجم داستان متبلور شده است.

این داستانِ هفتصد‌کلمه‌ایِ ابراهیم گلستان که بارها و بارها در مجموعه‌ها و گلچین‌های ادبی تجدید چاپ شده، نمونه‌ی درخشانی‌ست از داستانک.

داستانِ شبِ بلند روایت یک فاجعه است، فاجعه‌ای مکرر در طولِ تاریخ که شاهدِ آن بودن در زمانه‌ی ما نامتصور است:‌ ازدواجِ اجباریِ کودکان

در دهه‌ی چهل شمسی، از یک طرف، گروه‌های آرمان‌خواه بعد از سال‌ها سر از لاکِ خود بیرون می‌آوردند تا دوباره متشکل و فعال شوند، و از طرفی دیگر، زندگیِ مدرن و مصرفی با ضرباهنگ سریع‌اش جوانان را به جهتی مخالف می‌کشاند. اثرِ طنز گلی ترقی، «من هم چه‌گوارا هستم»، با زیرکی آینه‌ای مقابل هر دو گروه می‌گرفت که با اغراق در نقایص هر دیدگاه و خندیدن به معایبِ آن، مجالی برای پرسش و بازاندیشی به مخاطبانش می‌داد.

داستانِ‌ «زخم» مثلِ عکسی که از دوره‌ای تاریخی گرفته شده، ارجاعات متعددی به وضعیتِ جنگ‌زدگان جنگِ ایران و عراق دارد: تفاوت‌های فرهنگیِ جنگ‌زدگان که به حاشیه‌های تهران پناه آورده بودند با فرهنگِ مردمِ پایتخت؛ زیر و رو شدنِ زندگی‌ها و خانواده‌ها؛ و روش‌هایی که مهاجرین به شکل فردی یا جمعی برای مواجهه با این مشکل در پیش می‌گرفتند

فضای نامتعارفی که داستانِ «گدا»، اثر غلامحسین ساعدی، با نورپردازیِ و عرضه‌ی متفاوتش از واقعیت پیشِ رویِ خواننده می‌گذارد، فرصتی به دست می‌دهد تا مفاهیم مهمی مثل معنای زندگی و مرگ، ترس، شفقت، و تنهایی ارزیابی و بازاندیشی شوند.