به عبارت دیگ‪ر‬ BBC Persian Radio

مصطفی برغوثی، دبیر کل جنبش ابتکار ملی فلسطین و یکی از سیاستمداران میانه‌روی فلسطینی است. او که عضو مجلس قانون گذاری دولت خودگردان فلسطین بوده، در یک گفت و گوی ویژه با فرناز قاضی‌زاده می‌گوید که همه عمرش طرفدار مقاومت خشونت‌پرهیز در مقابل اسرائیل بوده اما «این به این معنا نیست که فلسطینی‌ها تا زمانی که قوانین بشردوستانه بین‌المللی را رعایت کنند، حق مقاومت به هر شکلی را که می‌خواهند، نداشته باشند». این پزشک فلسطینی که عمری را در سیاست گذرانده، اتفاقات ۷ اکتبر که منجر به یک جنگ خانمانسوز شد را اتفاقی نمی‌بیند:‌ «عملیات هفت اکتبر، در خلا اتفاق نیفتاد. نتیجه 56 سال اشغال نظامی ما توسط اسرائیل بود که طولانی‌ترین اشغالگری در تاریخ معاصر است». مصطفی برغوثی مهمان این گفت و گوی ویژه است.

سپیده صفاریان، که بیش از دو دهه در ایران معلم و مدیر مدرسه بوده، پس از آنکه در دوره جنبش مهسا،در یک پیام ویدیویی از ماموران ضد شورش خواست به دانش آموزان او که معترض بودند، شلیک نکنند، پروانه مدرسه غیر انتفاعی او، آرتینا در سنندج لغو و مدرسه او بسته شد. او که حالا در سوئد زندگی می کند دریک گفتگوی ویژه با ژیار گل می‌گوید: «در نامه لغو مجوز نوشته بودند که من به این دلیل که مشوق دیگران به اعتصابات و اعتراضات بودم، مجوز مدرسه‌ام باطل شد». این فرهنگی با سابقه در ادامه همچنین درباره نقش معلمان در اعتراضات اخیر، تشکل‌های صنفی آنان، حقوق و مزایای فرهنگیان و همینطور میزان کارآمدی سیستم آموزشی توضیح می‌دهد و می‌گوید بجز آن همچنان نگران تاثیر شرایط اقتصادی بر وضعیت دانش‌آموزان است:‌ «با تحریم‌ها و تورم می‌دیدم که حتی نوع خوراکی‌های بچه‌ها تغییر کرده». سپیده صفاریان مهمان این گفت و گوی ویژه است.

بعد از بیست سال حضور پر رنگ نیروهای بین‌المللی در افغانستان، این کشور بیش از دو سال است که از نظر سیاسی دوباره سر جای اولش برگشته و مردم افغانستان، بخصوص زنان با مشکلات فراوان اجتماعی و اقتصادی روبرو شده‌اند. نادر نادری، مذاکره‌کننده ارشد دولت پیشین افغانستان که در آخرین روز های عمر نظام جمهوری با طالبان در دوحه قطر سرگرم مذاکرات بود، در گفت و گو با داود قاری‌زاده می‌گوید اشتباه از همان آغاز و در کنفرانس بن در سال ۲۰۰۱ شروع شد: « در کنفرانس بن از حضور نماینده طالبان با کوته‌بینی شرکای بین‌المللی افغانستان جلوگیری شده بود تا آنها را از یک گروه نظامی به یک گروه سیاسی تعدیل بکند...و مدغم بشوند به یک افغانستان جدید». این مذاکره‌کننده برجسته پیشین افغانستان که به نظر می رسد امید و ایمان خود را به قشر سیاسی پیشین از دست داده، راه حل را در حرکت نسل نو کشورش و دادخواهی آنها در کوچه و خیابان می‌جوید: «به این امید هستم که نسل نوی افغانستان، اکثر مردم افغانستان، قهرمان‌هایی که در داخل کشور هستند، آنها هستند که مایه امید شده می‌توانند». گفت و گوی ویژه این هفته با نادر نادری.

گلوریا استاینم، نویسنده و از بنیان‌گذاران «اتحاد کنش زنان» آمریکا، پس از دهه‌ها کنشگری در گفت و گو با فرانک عمیدی از بخش جهانی بی بی سی می‌گوید، اگرچه در این مدت در زمینه دستیابی زنان به حقوق‌شان پیشرفت‌هایی صورت گرفته، اما این هنوز کافی نیست: « روشن‌ترین و ساده‌ترین تغییر این هست که بتوانیم در مورد ظاهر خودمان تصمیم بگیریم...همه چیزهایی که مربوط به جسم ماست. مشکل از همین جا شروع میشود. چون تصادفا ما صاحب رحِم هستیم و میل به کنترل رحِم زن‌ها در نظام‌های خودکامه بسیار محوری‌ست». این چهره‌ شاخص جنبش زنان دهه‌ هفتاد میلادی آمریکا اما می‌گوید به این نکته واقف است که او و همفکرانش نمی‌توانند سخنگوی همه زنان دنیا باشند: «ما نمی‌توانیم از جانب زنان کشورهای دیگر‌ که تجربیات متفاوتی دارند حرف بزنیم». گفت و گوی گلوریا استاینم با فرانک عمیدی در چهارچوب برنامه صد زن بی بی سی.

پویا عالی‌مقام، استاد دانشگاه در آمریکا و پژوهشگر تاریخ معاصر ایران که ده سال پس از جنبش سبز نتیجه تحقیقاتش در مورد اعتراضات سال ۱۳۸۸ ایران را منتشر کرده، در گفت و گو با فرناز قاضی‌زاده می‌گوید: جنبش سبز، جنبش انقلابی بود ، نه جنبش اصلاحی. به گفته او، آن حرکت اصلاحی پس از شکست برای تغییر نتیجه انتخابات، موجودیت کل نظام را هدف گرفت:‌« آنها دیگر نمی‌خواستند نتیجه انتخابات را عوض کنند، بلکه می‌خواستند کل سیستمی که این انتخابات را تایید کرده، پایین بیاورند». این استاد تاریخ و روابط بین الملل باور دارد که آن حرکت‌ اعتراضی که کلیت زیربنای ایدئولوژیک و منابع مشروعیت نظام جمهوری اسلامی را به چالش کشید، تا امروز ادامه دارد: «هراعتراضی که از سال ۸۸ به بعد اتفاق افتاده، پرچمی را برداشته که جنبش سبز به زمین گذاشت. دیگر مربوط به یک مشکل خاص نیست، درباره پایین آوردن کل نظام یا یک تغییر انقلابی و جدی در کل سیستم است. جنبش مهسا هم برای حجاب شروع شد اما خیلی بیشتر از مسئله حجاب بود». گفت و گوی ویژه این هفته با پویا عالی‌مقام.

رینا ساوایاما که متولد ژاپن است و از پنج سالگی در بریتانیا زندگی می‌کند، امروز در این کشور به عنوان یک چهره کوئیر موسیقی پاپ تحسین شده و شهرت دارد. این خواننده و ترانه‌سرای دو ملیتی که از سال ۲۰۱۷ با سبک و سیاق خاص خود وارد دنیای موسیقی شد، می‌گوید ارزش‌های فرهنگی هر دو کشور ژاپن و بریتانیا را در خود دارد که گاهی با هم سازگار نیستند: «من گرچه خودمو فردی کاملا لندنی می‌دونم، ژاپن رو هم وطنم به حساب میارم؛ اغلب احساس می‌کنم که می‌تونم فرهنگ غرب رو کاملا بی‌طرفانه ببینم و می‌دونید بخش زیادی از موسیقی من به چیزهایی می‌پردازه که به نظر من ناروا هستند اما در فرهنگ غربی خیلی عادی محسوب می‌شند». مگا موهَن از بخش جهانی بی بی سی با این خواننده و ترانه‌سرا در چهارچوب برنامه ۱۰۰ زن بی بی سی به گفت و گو نشسته است.