FactGurus | BNR BNR Nieuwsradio

Er wordt veel geschreven over de regelgeving in Europa, zo beweerde Ingrid Thijssen van VNO-NCW begin dit jaar dat er elke dag vijf pagina’s aan nieuwe regelgeving bijkomt in de EU. 

Dimiter Toshkov, universitair hoofddocent aan de Universiteit Leiden en expert in Europese integratie en beleid, legt uit dat de EU vrij transparant is en dat het eenvoudig is om het aantal gepubliceerde beleidsdocumenten op te zoeken. Hij voerde een analyse uit, waarbij hij keek naar recente cijfers van de afgelopen vijf jaar.

Uit zijn onderzoek blijkt dat er in vijf jaar tijd 919 wetgevende documenten zijn gepubliceerd, waaronder richtlijnen en verordeningen. Dit komt neer op gemiddeld één wet per twee dagen, ofwel een halve wet per dag. Als we echter kijken naar het aantal pagina’s per dag, in lijn met de bewering van Thijssen, blijkt dit aanzienlijk hoger te zijn.

Toshkovs analyse laat zien dat als je het gemiddelde aantal pagina's per wet optelt, dit neerkomt op grofweg 10 pagina’s per dag. Dit is dus flink meer dan de vijf pagina’s die Thijssen noemde. Uiteraard kan het gemiddelde aantal pagina's per beleidsdocument verschillen, maar die 5 pagina's per dag, zoals de VNO-NCW voorzitter beweerde, komt al snel in beeld.

Kanttekeningen bij de Cijfers

Hoewel de cijfers significant zijn, moeten enkele belangrijke kanttekeningen worden gemaakt. Ten eerste bevatten deze documenten niet alleen regels, maar ook motivaties voor de invoering van de regels. Toshkov schat dat ongeveer een derde van elk document bestaat uit dergelijke motivaties.

Daarnaast wijst Ton van den Brink, hoogleraar EU-wetgevingsvraagstukken aan de Universiteit Utrecht, erop dat niet elke nieuwe publicatie een geheel nieuwe wet betekent. Vaak betreft het aanpassingen van bestaande regels op basis van nieuwe inzichten, waardoor de lijst met regels niet alleen maar langer wordt, zoals een dergelijk getal het doet klinken. Bovendien zijn niet alle wetten van toepassing op alle burgers of bedrijven, het gaat ook om regelgeving voor niche situaties.

Burden or Benefit?

Een ander belangrijk punt is dat een deel van de regelgeving juist door de industrie zelf gewenst is om duidelijkheid te scheppen. Regelgeving wordt geassocieerd met negatieve belemmeringen, maar niet alle wetten zijn voor een bedrijf een 'last', wetten creëren ook een duidelijk speelveld. 

Conclusie

Samenvattend kan worden gesteld dat de uitspraak van Thijssen feitelijk juist is, zij het dat het aantal pagina’s nog hoger ligt dan zij aangaf. Er komen inderdaad ongeveer 10 pagina’s aan regelgeving per dag bij. Ondanks dat kwantificatie van regelgeving een interessante indicator is, is de vraag wel of het aantal pagina's de juiste manier is van naar de materie kijken -- de inhoud en de impact van de wetsdocumenten kunnen sterk variëren, en de hoeveelheid pagina's correleert niet 1 op 1 met de hoeveelheid (nieuwe) wetten. 
See omnystudio.com/listener for privacy information.

De term "opt-out" is weer terug in het Nederlandse politieke discours, dankzij het hoofdlijnenakkoord. VVD-politicus en voormalig minister Henk Kamp benadrukte in een uitzending van OP1 het belang van een opt-out voor Nederland. Caroline van der Plas voegde hier in Buitenhof aan toe dat Nederland sterker moet optreden binnen de EU.

Een opt-out, waarbij een lidstaat van de Europese Unie niet verplicht is zich aan een bepaalde afspraak te houden, is echter niet eenvoudig te verkrijgen. Ten tijde van het stikstofdossier en de natuurherstelwet is dit idee al vaker besproken, maar volgens experts zoals Kati Piri van GroenLinks-PvdA en universitair hoofddocent Sebastiaan Princen van de Universiteit Utrecht is de kans klein dat Nederland dit zal bereiken.

Er zijn twee soorten opt-outs in de EU: de eerste vereist een nieuw verdrag of een aanpassing hiervan, een complex proces. De tweede mogelijkheid is bij de invoering of aanpassing van een nieuwe wet, maar ook dit kan een land niet alleen bepalen.

Het huidige kabinet zou graag een opt-out willen afdwingen, maar dit is praktisch gezien zeer moeilijk. Zelfs als Nederland een opt-out voor een nieuwe wet zou kunnen onderhandelen, moet een meerderheid van de EU-lidstaten hiermee instemmen. Dit maakt de kans op succes klein, vooral voor politiek gevoelige onderwerpen zoals immigratiewetten.

Opt-outs zijn zeldzaam en sinds de jaren '90 zijn er maar weinig nieuwe significante opt-outs geweest. Onderzoek van Princen toont aan dat ongeveer een vijfde van de EU-wetten een opt-out bevat, maar deze gaan vaak om minder controversiële zaken, zoals een opt-out voor zee gerelateerde ruimtelijke ordening voor landen die niet aan zee liggen. Grote en politiek beladen onderwerpen hebben veel minder kans op een succesvolle opt-out.
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vorige week publiceerde het AD 7 tips om brandstof te besparen. Volgens het AD moeten we onder andere vroeg tanken om door de koele lucht meer benzine te krijgen per liter, achter een vrachtwagen rijden, terwijl we schoenen met dunne zolen dragen. Aan het eind van de rit achteruit in de schaduw parkeren om verdamping van benzine te voorkomen, én we moeten onze auto goed schoonhouden. Hoeveel zin hebben deze tips?

 
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Amsterdam zou de duurste stad van Europa zijn met een (mediaan) huurprijs van 2275 euro. Maar ook andere Nederlandse steden als Rotterdam en Den Haag zouden de top van Europa aanvoeren. Dit concludeerde een onderzoek van verhuurplatform HousingAnywhere begin dit jaar. Het onderzoek legt de nadruk op gemeubileerde woningen met een tijdelijk karakter, wat niet representatief is voor de volledige huurmarkt voor bijvoorbeeld onbepaalde tijd. 61% van de huurprijzen in het onderzoek omvatten extra kosten, hoewel het niet duidelijk is welke kosten dat dan zijn en of die in de huurprijs horen te zitten.

Volgens hoogleraar woningmarkt Peter Boelhouwer is een cruciale kwestie bij het interpreteren van huurprijzen de vergelijkbaarheid van gegevens. Het housingAnywhere platform verhuurt de gemeubileerde woningen voor minimaal 1 maand, met een gemiddelde huurperiode van 254 dagen. Daardoor richt het onderzoek zich voornamelijk op kortere termijnverhuur, wat niet direct overeenkomt met de behoeften van veel huurders. Over het algemeen wordt gekeken naar andere factoren, zoals het besteedbaar inkomen, van belang bij het beoordelen van de daadwerkelijke betaalbaarheid van huurwoningen, vertelt Boelhouwer. Immers de steden in Zuid en Oost Europa zijn vaak goedkoper, maar de lonen liggen er ook lager.

Een bredere kijk op de huurmarkt laat zien dat Nederlandse steden, inclusief Amsterdam, zich bevinden in de top 6 van Europa wat betreft de last van woonkosten als percentage van het inkomen. Daarnaast wijst Boelhouwer op onderzoek waarbij gekeken wordt naar de ‘housing cost overburden’ (het percentage van de mensen dat meer dan 40% van hun inkomen aan hun woning moet uitgeven), dan komt bij nederland het getal 12.1% daaruit, boven het Europees gemiddelde van 10,6 en hebben we 6 landen boven ons. Dat maakt Nederland niet de hoogste in die manier van kijken, maar wel top 10.

Wat betreft onderzoek naar Amsterdam specifiek, is er weinig vergelijkbaar materiaal. Hoewel een onderzoek van The Economist en het Economic Research Institute huurprijzen in relatie tot het inkomen heeft beoordeeld voor 35 steden in Europa, wordt er in dat onderzoek alleen gekeken naar Den Haag als Nederlandse stad, waarbij Den Haag op plek 15 in de lijst stond, een stuk lager dan in het onderzoek van housingAnywhere, waar Den Haag op plek 4 staat.

Kortom, terwijl Amsterdam mogelijk een van de duurste steden is in absolute bedragen voor kortetermijnverhuur via platforms zoals housingAnywhere, zijn Nederlandse steden over het algemeen niet de duurste in Europa als het gaat om lange termijn huisvesting, rekening houdend met het inkomen van de huurders.

 
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Algemeen Dagblad (AD) bracht vorige week dinsdag een alarmerend artikel onder de titel "Waakhond waarschuwt jongeren voor cryptohandel; 15% komt in de problemen bij waardedaling." Het artikel belichtte de groeiende trend onder jongeren om te handelen in cryptocurrencies en de mogelijke risico's die daarmee gepaard gaan.

De waarschuwing kwam voort uit recente bevindingen van de Autoriteit Financiële Markten (AFM), die twee rapporten had gepubliceerd. Eén rapport behandelde het fenomeen van 'koop nu, betaal later', terwijl het andere rapport specifiek keek naar de invloed van crypto-apps op het handelsgedrag van gebruikers.

Het AD-artikel verwees naar statistieken uit deze rapporten, waarbij opviel dat een op de zeven cryptobezitters aangaf in de problemen te komen bij een flinke waardedaling van hun digitale activa. Met name jongeren werden genoemd als een kwetsbare groep, vanwege hun gebrek aan financiële reserves om tegenvallers op te vangen.

Echter loopt in het AD artikel de informatie uit beide AFM-rapporten door elkaar, en worden er nieuwe rapporten bijgehaald waardoor er verbanden worden gelegd die in de oorspronkelijke rapporten een stuk genuanceerder worden gebracht. Wat zeggen de cijfers wel?
See omnystudio.com/listener for privacy information.

Afgelopen weekend publiceerde De Telegraaf een alarmerend artikel met de titel 'Hackers kopiëren je gezicht en plunderen je bankrekening', waarin wordt gewaarschuwd voor een nieuwe vorm van cybercriminaliteit. Volgens het artikel hebben cybercriminelen een verontrustende methode ontwikkeld om geld te stelen door gezichten van telefoongebruikers te kopiëren en zo toegang te krijgen tot hun bankrekeningen.

De beweringen in het artikel zijn gebaseerd op een onderzoek van onderzoeksbedrijf Group-IB, dat in oktober werd gepubliceerd onder de titel "App empties bank accounts". Destijds richtte het onderzoek zich echter alleen op Android-telefoons. Recentelijk, op 15 februari, bracht Group-IB naar buiten dat de kwaadaardige app, die bekend staat als Golddigger, nu ook biometrische inloggegevens op iOS-apparaten zou kunnen stelen.

Echter, het lijkt erop dat het artikel van De Telegraaf enigszins overdreven is in zijn beweringen. Hoewel kwaadaardige apps zeker een bedreiging vormen voor de veiligheid van smartphones, is het twijfelachtig of ze in staat zijn om geavanceerde biometrische gegevens zoals vingerafdrukken en gezichtsscans te kopiëren. Het idee dat hackers eenvoudig toegang kunnen krijgen tot dergelijke gevoelige informatie via een onopvallend geïnstalleerde app lijkt dan ook incorrect, en de werkelijke manier waarop de app gezichtsdata steelt is een stuk knulliger dan de krant schrijft.
See omnystudio.com/listener for privacy information.