4 คลังพระสูต‪ร‬ วัดป่าดอนหายโศก

หมวดที่ 5 และหมวดที่ 6 มีเรื่องราวที่น่าสนใจในหมวดนี้ คือ เรื่องการพิจารณา อนิจจสัญญา อนัตตสัญญา ซึ่งมีรายละเอียดอยู่ในหมวด 5 ตอนท้าย และในหมวดที่ 6 ที่กล่าวถึง ผัสสะ อายตนะต่าง ๆ ที่ละเอียดลึกซึ้ง และเรื่อง สารณียธัมม์ ธัมม์ที่เป็นเหตุให้ระลึกถึง เหตุแห่งการไม่วิวาทกัน ที่เมื่อฟังแล้วจะทำให้เกิดความรู้แตกฉาน เกิดเป็นสัมมาทิฏฐิขึ้นได้

ตอนที่ 2 เป็นหมวดที่ 4 และหมวดที่ 5 ซึ่งเรื่องราวในส่วนนี้จะซ้ำกันกับในอังคุตรนิกายหมวดต่าง ๆ และด้วยปัญญาของท่านพระสารีบุตร ท่านได้รวบรวมหัวข้อในบางจุดที่พระพุทธเจ้าตรัสแยกเป็นส่วน ๆ ให้เป็นหมวดหมู่ให้เกิดความเข้าใจได้

เป็นเรื่องราวของการทำสังคยานาครั้งแรกต่อหน้าพระพุทธเจ้า โดยท่านพระสารีบุตร ซึ่งเป็นต้นแบบของการทำสังคยานาพระธรรมวินัยในสมัยต่อมา ที่ท่านได้รวบรวมธรรมหลายหมวดไว้ด้วยกัน เป็นธรรมที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ดี ประกาศไว้ดี เป็นเครื่องนำออกจากทุกข์ จึงเป็นหน้าที่ของภิกษุทั้งหลายจะพร้อมกันเอามากล่าวทบทวน ประกาศสวดขึ้นพร้อมกัน เพื่อให้พรหมจรรย์ตั้งอยู่ได้นาน และเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์ชาวโลกสืบไป ตอนนี้เป็นตอนที่ 1 เป็นเนื้อหาตั้งแต่ต้นถึงหมวดที่ 4 และสามารถติดตามรับฟังเนื้อหาพระสูตรที่เหลือตอนต่อไปใน episode ต่อ ๆ ไป

พระสูตรว่าด้วยการบันลือสีหนาถของพระสารีบุตร ที่ท่านพระสารีบุตร ประกาศสรรเสริญคุณของพระพุทธเจ้าที่มีมากมายมหาศาล และแจกแจงธรรมบรรยายไว้ในนัยยะต่าง ๆ ว่าทรงแสดงธรรมเป็นสวาขาตะธรรม เรื่องการบัญญัติบุคคล เรื่องคำสอน ปฏิปทา ฌาณสมาธิ และปัญญา คำสอนต่าง ๆ มีรายละเอียดน่าอัศจรรย์ ลึกซึ้ง ไม่มีสมณะ หรือพราหมณ์อื่นที่จะมีความรู้ยิ่งไปกว่าพระผู้มีพระภาคในทางพระสัมโพธิญาณฯ

พระสูตรว่าด้วยต้นกำเนิดของโลก ทรงแสดงแก่สามเณรชื่อ วาเสฏฐะ และภารทวาชะ เป็นตอนที่ทรงชี้แจงให้เข้าใจถึงความเป็นมาของวรรณะ 4 ที่พวกพราหมณ์เข้าใจเรื่องระบบวรรณะผิดพลาดคลาดเคลื่อนไป ไม่รู้เรื่องความเป็นมาของวรรณะตามความเป็นจริง และทรงแสดงการกำเนิด หรือวิวัฒนาการของโลก ตั้งแต่ตอนต้นแห่งวิวัฏฏกัปที่โลกก่อตัวขึ้นใหม่ จนมีมนุษย์เกิดขึ้น และวิวัฒนาการของระบบสังคม เศรษฐกิจและการเมืองไว้อย่างน่าสนใจ และทรงสรุปเน้นย้ำในเรื่อง การประพฤติสุจริต ตรัสสอนให้เจริญโพธิปักขิยธรรม เป็นธรรมที่จะให้เกิดการบรรลุธรรม และหลุดพ้นได้

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแก่ภิกษุ ตรัสสอนให้ พึ่งตนพึ่งธรรม ไม่พึ่งสิ่งอื่น ด้วยการเจริญสติปัฏฐาน 4 เพราะการพึ่งตนพึ่งธรรม ทำให้เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ โภคะ และพละ และให้ประพฤติธรรมอันเป็นโคจรที่สืบเนื่องมาจากบิดา (พระองค์เอง) บุญกุศลจะเจริญยิ่งขึ้น มารจะขัดขวางไม่ได้ และได้ตรัสอธิบายถึง การที่จะมาเป็น และความเสื่อมไปของพระเจ้าจักรพรรดิ เหตุความเสื่อมไปของอายุขัยของมนุษย์ถึงสมัยหนึ่งที่มนุษย์มีอายุขัยแค่ 10 ปี จนกระทั่งถึงคราวที่มนุษย์กลับเจริญรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้ง มีอายุมากขึ้นอีก มีพระพุทธเจ้า นามว่า เมตไตรย เสด็จอุบัติขึ้นในโลก จะทรงสั่งสอนธรรมอย่างเดียวกับพระองค์ในบัดนี้