design ไป บ่นไ‪ป‬ Wee Viraporn

น่าสนใจตรงที่ ไม่มีใครทำต่อ 9 ปีแล้ว
เป็น source of design ที่น่าสนใจมาก

มีคนบอกว่าการบอกเล่าแบบปากต่อปาก
เป็นไอเดียหลักในการทำตลาดของประเทศไทยยุคปัจจุบัน
แต่เอาจริงๆแล้วเรากำลังมองข้ามวิธีคิดแบบ Patronize ไปอย่างสมบูรณ์แบบ

ในช่วงรัชกาลที่ 4 - 6
โครงสร้างการอุปถัมภ์เป็นสิ่งที่ทำให้สโมสรหลาย ๆ แห่ง เกิดขึ้นในตัวกรุงเทพ
และถ้ากลับไปในประวัติศาสตร์ศิลปะทั่วโลกเราจะเห็นว่า
โครงสร้างอุปถัมภ์หรือที่เราเรียกว่าระบบอุปถัมภ์
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้งานดีไซน์เติบโตได้
• ซึ่งมันมีวิธีคิดทางสังคมวิทยาและมานุษยวิทยาครอบอยู่เบื้องหลัง อย่างเป็นปรกติ และเป็นวิทยาศาสตร์มากพอ และเป็นประเด็นที่สำคัญมากในวิธีคิดของ mgmt organization
• มากพอที่จะทำให้เราเข้าใจที่มาที่ไปว่า ทำไม bias เรื่อง style and deformation เป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงโดยอาจารย์มหาวิทยาลัย และมันกลายเป็น wrongfully ideology (ดีไซน์แบบสมัยนิยมเป็นเหมือนการแต่งตัว ผมชอบแต่งตัวชุดเดิมแบบไม่อาบน้ำ แต่เพื่อนผมไม่ชอบ เพราะตัวผมเหม็นมาก)

ถ้าเรารื้อโครงสร้างทางปรัชญา
เราจะเห็นว่า มืออาชีพในงานดีไซน์เนี่ยแหละที่ทำให้งานในไทยเติบโตได้ช้ามาก
เพราะมันแทบไม่ได้เกี่ยวกับงานดีไซน์เลย ในโปรเจ็คหนึ่ง
มันมี
• ความรู้ (เป็นเรื่องที่โคตรประหลาดที่สุด)
• ลูกค้า
• มหาวิทยาลัย
• รายได้
• รายจ่าย
• การ brainstorms
• ความเชื่อ
• เพื่อน ความสัมพันธ์
• ข้ออ้าง และ เหตุผล
งานดีไซน์เลยไม่มีวันจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมได้ ถ้าพูดได้แค่ benchmark การดูงาน หรือการไม่ยอมรับในวิธีคิดของคนอื่นเพราะยังไม่ดีพอ

very useful for all designer

ได้ความรู้ครับว่าดีไซเขาทำงานกันอย่างไร