Özgür Yorum ÖZGÜRÜZ RADYO | Can Dündar

Ama daha derine inildiğinde, demokrasi kültürünü, aile içine taşımanın zaruriyeti de görülüyor. Tek adam saplantısı, büyük ölçüde ataerkil aile düzenine dayanıyor. İtiraz kabul etmeyen, iknaya değil, itaate dayalı bu düzen, en ufak farklı sesi, şiddetle boğuyor. Ailedeki baba figürü, kulları olarak gördüğü aile bireylerini, ayakkabısını yalamaya zorluyor. İşe aileden başlayıp eve, okula, camiye, ofise, sokağa, ekrana itiraz kültürünü, tartışma geleneğini, empati alışkanlığını, katılımcı demokrasiyi sokmadığımız sürece, mecliste, partide, bürokraside, iktidarda daha çok ayakkabı yalayıcısı görürüz.

Artık açıkça belli ki, bu kalplerden biri, seçim öncesi kirli işlere hazırlanıyor. Çakıcı’nın mesajlarından Erdoğan’ın çıkışlarına kadar hissedilen bu hazırlık, SADAT’ın Kılıçdaroğlu röportajına verdiği ilanla hepten açığa çıktı. Artık gizlenmeye gerek duyulmayan, aleni bir hedef gösterme var.
Öteki devletin kalbine gelince… Belli ki Kılıçdaroğlu’na içerden bilgi akıyor. Tehditler ciddiyetle değerlendiriliyor ve CHP lideri etrafındaki koruma çemberi artırılıyor. Grup toplantısındaki “Be çakallar” çıkışını biraz da bu çerçevede değerlendirmek lazım. Kılıçdaroğlu, resti gördü, karşı restini çekti. Belki de ön almak istedi.

Erdoğan, kullanım tarihi geçmiş bir silahı, yeniden kılıfından çıkarıyor. Seçim kampanyasına başörtüsünü bayrak yaparak giriyor.
İşe yarar mı? Altılı masa bu oyuna gelmezse yaramaz. Ama kampanyada Erdoğan’ın, “Bakın bunlar yine yasak getirecek” yalanıyla ekonomik krizin üzerini başörtüsüyle kapatma taktiğine şimdiden hazırlık yapsalar iyi olur.

Hükümet, “Seçimden sonra tufan” diyerek elde devlet kasasında kalan son kırıntıları ulufe olarak dağıtarak erimeyi durdurmaya çalışıyor. Erdoğan, kendisine sadık generalleri yanyana dizip sözlerini alkışlatarak “Bakın nasıl hepsini muma çevirdim” mesajı veriyor. Çivisi çıkan devlet, darmadağın savruluyor.

Brezilya’dan gelen görüntülere bakınca, Türkiye için kaygılanmamak zor… Son birkaç seçimde iktidar, sandık çalmanın da, seçimi tanımamanın da örneklerini verdi. Seçmen, her seferinde bunları püskürtmeyi ve daha güçlü bir irade ortaya koymayı başardı. Ancak sıradaki seçim, Erdoğan’ın ölümüne asılacağı bir seçim olacak. Amerika’daki ya da Brezilya’daki gibi, devrik rejim taraftarı bir çapulcu ordusunun seçimi inkâra dönük kalkışması ihtimal dâhilindedir. O yüzden, bir yandan seçmenin oyunu kazanmaya çalışırken, öte yandan sandığı sımsıkı korumaya ve seçim sonrasındaki kışkırtmaları önlemeye de akıl yormak ve hazırlıklı olmak, hayati önemdedir.

İstanbul Belediye Başkanı da basın toplantısında “Bu hukuksuzluklara devam ederseniz, vatandaş Ekrem İmamoğlu olarak hiçbir sıfata gerek olmadan mahalle mahalle tüm Türkiye’yi gezerek bunları anlatacağım” dedi. Tanıdık geldi mi?
Türkiye, belli aralıklarla birbirine benzer tuzaklar kuran güç odaklarının yarışında bir yüzyılı kaybetti. Dileyelim Cumhuriyet’in ikinci asrı, demokrasinin önündeki tuzakların kapandığı, özgürlüğün yollarının açıldığı dönem olsun.