نقطه رهایی

اولین پادکستم را در باب اهمیت بعضی از صداها نوشته‌ام. که قطعا بی‌عیب نیست برای اولین بودنش! در تمام مدتی که کلمه‌‌ها روی کاغذ می‌نشستند و خط می‌خوردند، مدام به این فکر ‌می‌کردم که من مسجد شاه را انتخاب کرده‌ام یا مسجد شاه مرا؟ هرچه که بود، روزها و ساعت‌های زیادی را در خلوتش پرسه زدم. کلمه‌هام خوش می‌نشست انگار به جانِ آن نقطه‌ی رهایی...! و این پادکست، ایده‌ای تابیده در بطن یکی از شب‌های روشن این رمضان بود، که به وقوع پیوست... بادا که مستدام و عاری از اشکال و نقص.