Maurice de Hond, de schoft van de Deventer Moordzaak Maurice de Hond

12 fragmenten die u van de podcastmaakster Annegriet Wietsma niet mocht horen.

In zijn laatste woord geeft Peter Plasman zijn (juridische) visie op de rol van Maurice de Hond bij de Deventer Moordzaak, de stand van zaken  en de aanpak van de Deventer Mediazaak. Met een opvallend  slotwoord van mevrouw Waisvisz, waarvan het veelbetekenend is dat die  de Deventer Mediazaak niet gehaald heeft.

In een gesprek met Prof. Derksen worden de bevindingen van de Deventer Moordzaak bekeken in het licht van het functioneren van onze rechtsstaat.

Tot slot Ernest Louwes, die zijn kant van het hele verhaal vertelt. Is hij die koelbloedige moordenaar, die het OM van hem gemaakt heeft, en is veel van wat hij vertelt gelogen? Of is hij het slachtoffer van tunnelvisie van het onderzoeksteam en het OM en de framing van de betrokkenen in de media, zoals Eikelenboom van het NFI, die verantwoordelijk waren voor zijn veroordeling tot 12 jaar?

In de podcast de Deventer Mediazaak wordt heel selectief gebruik gemaakt van de informatie, cruciale informatie aan de luisteraar onthouden en belangrijke vragen niet gesteld. Als je de ontbrekende informatie wel krijgt, dan ben je beter in staat om een oordeel te vormen of Maurice de Hond inderdaad de schoft is van de Deventer Moordzaak. Met als slot het terugkijken van Maurice de Hond op zijn rol in deze zaak sinds 2005.

Nadat half oktober 1999 het onderzoek zich volledig richtte op Louwes, werd het onderzoek naar Michaël de Jong abrupt gestopt. Diverse onderzoekslijnen zijn niet vervolgd, vele vragen zijn niet gesteld. Wat wist men wel? Wat had men kunnen weten als de juiste vragen wel waren gesteld? En waarom werden die vragen niet gesteld?