Uzaylılarla konuşan kız Aylin Cifci

40 dakikada ne kadar cok konu yer alabilirse o kadar cok konu yer aldi diyebilir miyiz?
Fotografciliktan, yemek yemekten, vejeteryan olmaktan ve veganligin olayindan, cocuklarin beslenmesinden, yemek fotografcilindaki zor alanlardan, menemenlerin seksi olmayisindan ve spordaki motivasyondan...kim bilir yazmayi unuttugum kac konu daha vardir.
Konugum Zeynep Isik ama siz onu Larien olarak da taniyorsunuzdur. 
41 kere masallah diyorum ve podcastimin ilk fotografci konugu olarak da katildigi icin cok mutluyum.

Gizem ve Öner'le fotograf cekimi icin bulustugumda, onlara icimin hemen isinacagini ve sonra evlerine gidip bir podcast cekecegimizi hic düsünmemistim.
Hikayelerini ve hayatlarina kattiklari anlamlari seviyorum. Konfor alanlarini terk edip, 30 yasindan sonra göc etmenin zorluklarini ve bunu nasil üstlendiklerini konustuk.
Almanyanin kurallari icersindeki özgürlüklerini, kaldirimlarini ve asla sorulmamamizi gereken o önemli soru: ne kadar maas aliyorsun?
Bir Almana bunu soracagina, küfür et daha iyi diyebilir miyiz? Sanirim diyebiliriz.

Almanya'ya göc eden Gizem&Öner'in hikayesini dinlerken fonda Nova Beyin sesini de duyarsaniz sasirmayin :)

Bu bölümün en güzel yani sonu bence. Sonu derken sonda atilan o kahkaha! 

Bana en son ne zaman bu denli icten kahkaha attigimi düsündürüyor cünkü.

Uzun aradan sonra uzun capli, bir sürü konusun olan bir podcast bölümü oldu.

Bu yüzden ben kisa tutuyorum. Hem zaten neden buradayim kendimi sorgulamam lazim.

Cirakliktan ustaliga kadar ayni sirkette kalan ve kariyerini ayni sirkette yükselten bir adamin degisik ülkelerde yasadigi ufak tefek hikayeler.

Milletler, insanlar, dinler ve farkliliklar.

Ayni zamanda kendisi enistem olur.

Bu bölüme netlik getirmek gerekirse, cok bir sey yazmadan söyle diyebiliriz:

Bu bölümün konugu benim!

Evet. Baska konuklar ilginc olabiliyor ama seni de merak ediyoruz demislerdi.

Ben de bazen kendimi merak ediyorum. Nasilim acaba? Iyi miyim ya ben? Kim gibi degil de, nasilsin iyi misin gibi.

Bana özellikle Esra Esirci sorular yöneltsin istemistim, cünkü degisik sekilde soru sorma kabaliyeti var. 

Bayildim. Bayiliyorum. Tesekkür ediyorum.

Her nedense sanatçılarla ilgili hep dramatik bir başarı hikayesi duymak isteriz. Sanki bir şeyleri başarmanın yolu hep bu zorlu yollardan geçiyormuş gibi. Yani zaten bir şeyi başarmak gerçekten bu yollardan geçiyor biraz da. Sonuçta bir işin ehli olmak zaten amatör olmaktan başlıyor biraz da. Fakat birisiyle ilgili bir bilgi veya haber yaydığımızda/okudugumuzda olay hep dram dolu yoldan geçiyor, ben de başlıkları böyle atıyorum o halde.

Cansu, şahane bir arp sanatçısı. Kahkaha dolu sen sekrak sohbetinin arkasında kanlı parmaklarla dolu bir hikaye var. O her ne kadar enstrüman sanatçısı olsa da, taşıması gerektiği ağırlıklar var meslek hayatında. Siz arp çalmayı belki beyaz kanatlı meleklerin uçarak yaptığı sanatsal etkinlik zannetseniz de, 40-60 kiloluk arp'i taşırken hiçte kanatlı bir melek olmadığınızı fark ediyorsunuz. 

Cansu'nun ağırlıklarla gelen bir boyun fıtığının ardından, tembellik kaldırmayan bir enstrüman tercih etmiş olması, biraz da aileden gelen bir durum. Nasıl? Yeterince dram dolu oldu mu? Güzel de bir başlık bulursam bence gazeteye manşet bile olabilir. Hatta Cansu kendisi bile hikayesinin bu kadar aci dolu oldugunda sasirir. Arp sanatçısı olmayı ve arp'i geniş geniş konuştuk.

Podcastin başında ve sonunda ufak bir sürpriz var.