Zırvaizm Zırvaizm

Cumhuriyetsizleşmek. Egemenliiğin üreten ve tüketenlerden alınması. Cumhuriyetçi sanılan siyasiler ve söylemleri.

Sınıf atlama eğilimi. Ödünç mutluluklar. En son ne zaman hayattan keyif aldın? Zenginler neden fakirlerin hayatına öykünmez? August Sander.

Yine ufak ve gerekli bir aradan sonra beraberiz. Sana anlatacak o kadar iey biriktirdim ki, dayanamadım ve mikrofonun başına geçtim.
Geçenlerde oturduğum eyrde düşünüyordum. Dedim ki kendi kedime "yahu içinde bulunduğum toplumda bazı insanlar vardı".
Bu insanlardan hep şöyle bahsedilirdi; "Ya baksana, adama kuruşun hesabını yapıyor, işte bunlar böyle zengin oluyor".
Peki soru şu, biz yapmıyor muyuz bu hesabı? Tanıdıkların, ailen, dostların yapmıyor mu? Gayet tabi yapıyoruz. Öyle ki, ister maaşın, ister emekli maaşın, ister işsizlik maaşın... bunları alır almaz "nasıl kılı kırk yarıp, oraya buraya borcu ödeyip, kirayı ödeyip ayın sonu getireceğim?" diyerek kuruşun hesabını yapan biziz.
Bu "kuruşun hesabını yapma" durumu, sadece o zenginliği ile övünülen insanlara mahsus değil ki.
Eğer kuruşun hesabı yapılarak zengin olunabilseydi, biz de zengin olurduk. Demek ki ortada çok farklı bir durum varç Gel seninle birlikte bakalım. Bizler, sıradan insanlar olarak nasıl daha da zengin hale gelebiliriz.

Ufak bir aradan sonra beraberiz. Bu süreyi elbette her zamanki gibi okumakla, araştırmakla ve sana anlatacak yeni şeyler keşfetmekle geçirdim. Bu yazımda daha önce defalarca duyduğuna emin olduğum ama gerçeklik ile uzaktan-yakından alakası olmayan bir kolpadan bahsedeceğim. Bir ön kabulden bahsedeceğim.
“Çalışmayana ekmek yok !” kolpasını anlatacağım.
Aslında durum tam da tersi. Çalışmayana ekmek var. Gel seninle beraber bakalım, içinde bulunduğumuz bu düzende çalışmayanlar nasıl fırınlar dolusu ekmek yiyor.

Bu yayında seninle Migros işçilerinin grevini ve Isparta'da gerçekleşen elektrik kesintisi konuları konuşacağım. Sistem krizi yaşayan ülkemizin en temel problemi olan konuları, daha geniş bir pencereden ele alacağım.

Merhaba dinleyicim nasılsın? Liyakatın keyfin yerinde mi? Benim bu aralar pek yerinde değil. Bu yazıda sana meritokrasinin neden bir ihtiyaç haline geldiğini, bunun yanında neden liyakat esaslı bir toplum kuramadığımızı anlatacağım. Gel seninle beraber bakalım, neden “işini iyi yapacak liyakatlı insanlara” ihtiyaç duyar hale geldik.
Doğru soruları sormak, elbette bize doğru cevaplar verecektir. Ben ömrümün çok uzun bir kısmını, kapitalizmin nasıl çalıştığını anlamadan geçirdim. O bilmiş liboş ağızların, hatta sokakta kendisine mikrofon uzatılan garibanlardan “liyakat lazım liyakat, işi ehline vermek lazım” laflarını duyunca “hakikaten ya liyakat lazım” dediğim dahi oldu…
Peki ne oldu da liyakatlı insanlar bulunması zor hale geldi? Bu bir geceden sabaha, bir yıldan öteki yıla olan bir şey olmasa gerek. Bir veya birden fazla insanın eliyle mi yapıldı?
Sana en başta meritokrasi denilen şeyin benim ideal toplumumda çok da ihtiyaç duyulan bir şey olmadığını itiraf etmeliyim. Yani bana göre meritokrasi de kapitalizmin kendisi kadar eski ve ağalık dönemi artığı kavramlar.