Άκου Μάν‪α‬ LadyLike.gr | ΜΑΡΙΛΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί η νοημοσύνη του. Το DNA των γονιών του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο του νοητικού του πεδίου. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, τα παιδιά είναι πιο έξυπνα, εάν γεννηθούν από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, γιατί ξεκινούν με ένα πλεονέκτημα. Αλλά τίποτα δεν σταματά εκεί. Το υπόλοιπο 50-60% της νοημοσύνης τους προκύπτει από το περιβάλλον και τα ερεθίσματα που δέχονται. Και υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο ερέθισμα που κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα.

Φύλαξη παιδιών, δημιουργική απασχόληση, αναζήτηση babysitter. Όπως και να το λες, η αναζήτηση του ανθρώπου που θα κρατάει το παιδί σου όσο εσύ λείπεις, είναι δύσκολη πίστα. Αν είστε τυχεροί γονείς, θα τον βρείτε εύκολα, μέσω γνωστών, με τις συστάσεις και τα όλα του. Αν όχι (όπως εγώ) ανεβείτε στο πλοίο, έχουμε να πούμε πολλά.

Πρώτη φορά ταξίδι με αεροπλάνο, πρώτη φορά road trip, πρώτη φορά ταξίδι με παιδιά γενικώς, σαν πρώτη φορά. Για την travel addict και μαμά 6χρονων δίδυμων αγοριών, Άννα Παπαρίζου Φάτση- που ίσως την ξέρεις ως Dreamista-τα family trips είναι η χαρά της ζωής. Οι 4 τους έχουν ταξιδέψει από Πράγα και Cinque Terre μέχρι Αλσατία και Αίγυπτο, κι ακόμα παραπέρα.

Παιδί και υπομονή, δύο ορισμοί που δύσκολα πάνε χέρι χέρι. Όσο ιδιοσυγκρασιακά ευνοημένο κι αν είναι ένα παιδάκι από τη φύση ή το DNA του, η κατάκτηση της υπομονής, αυτής της τόσο σημαντικής δεξιότητας που διαπερνά τα πάντα, πραγματώνεται σε δύσκολη πίστα. Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη, είπε ο Μαχάτμα Γκάντι, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του τους γονείς όταν κατέληγε σ' αυτό, αλλά κοίτα να δεις που στον αγώνα της μαμάς και του μπαμπά για υπομονετικά παιδιά, αυτή η φράση κολλάει γάντι.
Η υπομονή δεν επιβάλλεται, καλλιεργείται. Η παιδοψυχολόγος Κλαίρη Σειραδάκη δίνει όλα τα tips που χρειάζεται να ξέρει ένας γονιός.

Αν κάτι ακούει πολύ, σε σημείο ενόχλησης ίσως, μια γυναίκα που ετοιμάζεται να γίνει μητέρα- ή ακόμα και πολύ νωρίτερα- είναι πως μετά το παιδί η ζωή της θα αλλάξει. Και προφανώς υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτό. Το πρόβλημα είναι πως η διαπίστωση για μια νέα πραγματικότητα με παιδί, τις περισσότερες φορές προφέρεται ως απειλή.

Το ερώτημα τέθηκε δημόσια και άγαρμπα: «Τι είναι αυτό -που δεν μπορώ να καταλάβω – το έχω δει να συμβαίνει σε γυναίκες, μα λέω: είσαι χαρούμενη, έγιναν όλα, έφτασες στο τέλος. Τι μας συμβαίνει;", ήταν η απορία της πιο επιδραστικής παρουσιάστριας της ελληνικής τηλεόρασης, μαμάς 4 παιδιών προς την ειδικό.
«Εγώ δεν έχω περάσει επιλόχειο κατάθλιψη ομολογώ, ίσως γιατί πραγματικά τα ήθελα πάρα πολύ και τα τέσσερα παιδιά, τα κυνηγούσα, ήθελα να τα κάνω. Δεν το ένιωσα, μπήκα και πολύ γρήγορα όμως στη δουλειά, υπήρχε πάλι ξανά αυτή η ισορροπία, δουλειά, οικογένεια και άνδρας και όλα».
Όταν μια πολύ επιδραστική γυναίκα θέτει ένα ερώτημα με τον πιο λάθος τρόπο -δημόσια, στερεοτυπικά και ελαφρώς επικριτικά- η απάντηση πρέπει να είναι ουσιαστική.
Συζητάμε με την ψυχολόγο Φραντζέσκα Καραγιάννη όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για την επιλόχειο κατάθλιψη, ώστε να μην απορούμε εις βάρος άλλων.