قصه عشق _ جبران خلیل جبرا‪ن‬ Razie Pandeh

از ازدواجِ سَلما پنج سال می گذشت...

تابستان بود. مردم برای گریز از گرما به دامنه ها پناه می بردند. باز برای دیدنِ سَلما به معبد رفتم...

در دلِ باغ ها و تپه های بیروت، در متنِ تپه های سپید، معبدی هست کوچک و قدیمی...

آری، این روزها، ازدواج مضحکه ای است که به دست مردان جوان و والدین به پا می شود...

هر آنچه انسان، پنهان، در تاریکی شب انجام می دهد، در روشنای روز فاش خواهد شد...

یکی از روزها برای صرفِ شام به خانه فریس افندی رفتم. روحم گرسنه گرفتن تکه ای نان از دستان کشیده و شاعرانه سَلما بود...