پادکست فارسی انسانک | Ensanak Hesam Ipakchi

زمین، هسته‌ای گداخته دارد که هیچ کس را راه به آن نیست اما تمام زندگی پوسته، بر حول آن تنور درونی می‌گذرد. هریک از ما یا لااقل برخی از ما، هسته گداخته‌ای در درون داریم. اپیزود بیست و ششم، آن تنور درونی من است. به همه تقدیمش می‌کنم اما کسی را به شنیدنش دعوت نمی‌کنم. همین
احتمالا در وب سایت انسانک هم توضیح بیشتری ندارم اما برای ملاحظه متن کامل اپیزود می‌توانید به این نشانی مراجعه فرمایید:
http://ensanak.com
و همین‌طور موسیقی‌های استفاده شده در اپیزود، به‌تدریج در کانال تلگرام منتشر خواهد شد:
T.me/ensanak

داستان انسانک به اولین یلدا رسید. نُه ماه از هم‌صحبتی‌مان در انسانک گذشت. نه ماه یعنی آن‌قدر که مادری اگر باری داشت، اکنون وقت بار زمین گذاشتن رسیده بود. در این اپیزود هم باری زمین گذاشته شده و برای نخستین بار از «چه نیست» سخن به میان آمده.
موضوع پاگرد سوم، به رسم تمام پاگردهای قبلی خود ِانسانک است اما متفاوت از پاگردهای قبل این‌بار آهنگ، آهنگ ِ جدایی است. در این اپیزود به‌جای انسانک چیست، از انسانک چه نیست گفته‌ام و می‌توان آن را درآمدی بر «مانیفست» دانست. توضیحات بیشتر را می‌توانید در وب‌سایت انسانک ببینید
http://esnanak.com
تمام موسیقی‌های استفاده‌شده در این اپیزود از آلبوم «صداها و پل‌ها» به هنرمندی جناب علیرضا قربانی است

اپیزود بیست و پنجم، ضلع سوم از سه‌گانه صحبت پیرامون ِپیرامون است. از خوش‌اقبالی در این نوبت فرصتی پدید آمد تا حکایتی از گلستان سعدی را با هم بخوانیم و تأمل کنیم. مباحث بیان‌شده مرتبط با حکمت ِاخلاق است و مانند اپیزودهای قبل در فصل پاییز به موضوع «کار» منتهی می‌شود.
قابل پیش‌بینی است که محتوای این اپیزود چالش‌برانگیز و قابل‌تأمل باشد و از نقد و تأملات شما استقبال می‌کنم.
موسیقی به‌کاررفته در اپیزود را از کانال تلگرام انسانک و توضیحات تکمیلی را در وب‌سایت ملاحظه کنید:
www.ensanak.com

اپیزود بیست و چهارم دنباله صحبت اپیزود قبل، پیرامون ِ«پیرامون» است. از قطار زندگی صحبت آغاز شد و مثال‌هایی از اثر پیرامون در معنا طرح شد و در مسیر صحبت به مصرع معروف «بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست» رسیدیم و در راز و رمز رخ نمایی هستی، کمی تأمل کردیم.
موسیقی‌های شنیدنی به کار رفته در این اپیزود در کانال تلگرام و وب‌سایت انسانک معرفی خواهد شد:
http://www.ensanak.com

انسان‌های فکور و عمیق‌نگر، در همین دنیا زندگی کردند. در میان همین کوچه‌ها و خیابان‌ها و خانه‌ها؛ با تماشای همین کوه، درخت، پرنده و آدم‌ها. چطور می‌شود که کسی در همین صحنه به تفکر عمیق می‌رسد و اما برخی دیگر عمرشان در سطح سپری می‌شود؟
در اپیزود ششم پیرامون جهان منحصر به فرد من و در اپیزود نوزدهم درباره آشنایی‌زدایی کردن از کلمه صحبت شد. در اپیزود بیست و سوم، به مهارت دیگری برای عمیق نگریستن می‌پردازیم. برای گفتگو در مورد این اپیزود می‌توانید در سایت انسانک دیدگاه و نظرات‌تان را درج کنید:
http://ensanak.com

اپیزود بیست و دوم پادکست انسانک، یک نمایش شنیداری و یک گفت‌وگوی انتقادی است. «به هیچ‌کس نمی‌شه گفت خوشبخت یا بدبخت، چون بخت در پایان قصه روشن می‌شه؛ اصلا از کجا معلوم، شاید همین زخم، آغاز خوشبختی باشه...» این اپیزود تقدیم بر همه زخم‌دارها، شکسته‌ها، افتاده‌ها، رنجیده‌ها

توضیحات تکمیلی در مورد این اپیزود و گفت‌‌وگوهای شما در وب‌سایت انسانک قابل ملاحظه است:
http://www.ensanak.com
موسیقی متن این اپیزود در کانال تلگرام انسان، تقدیم خواهد شد:
t.me/ensanak