یک پروند‪ه‬ رادیو فردا

در ادامه قسمت قبلی پادکست «یک پرونده» در این قسمت هم از قتل‌های سیاسی حرف می‌زنیم؛ از قتل و حذف فیزیکی سیستماتیک روشنفکران و دگراندیشان توسط وزارت اطلاعات که نیمه دوم دهه ۷۰ در رسانه‌ها به قتل‌های زنجیره‌ای معروف شد.
در قسمت قبلی از قتل نویسندگان گفته بودیم. در این قسمت از قتل دیگر روشنفکران می‌‌گوییم و از خانه‌ای در دروازه شمیران تهران که ۲۵ سال است به نماد دادخواهی این قتل‌ها تبدیل شده است.

سال ۱۳۷۴ محمد مختاری در مصاحبه با کاوه گلستان می‌گوید «یک صدایی درآمده، می‌گوید آقا من نویسنده‌ام، اجازه است؟ می‌گویند خفه شو». سه سال بعد هوشنگ گلشیری در مراسم تشییع‌جنازه و خاکسپاری خود مختاری است که می‌گوید پیام دقیق به ما رسیده است؛ خفه می‌کنیم.
در این قسمت از پادکست یک پرونده از قتل‌های سیاسی حرف می‌زنیم. از قتل و حذف فیزیکی سیستماتیک نویسندگان و دگراندیشان از سوی وزارت اطلاعات که در رسانه‌های نیمه دوم دهه ۷۰ به قتل‌های زنجیره‌ای معروف شد.

در این قسمت از پادکست «یک پرونده» از سامان صیدی معروف به سامان یاسین حرف می‌زنیم؛ خوانندهٔ کرمانشاهی و رپر معترض ۲۷ ساله که هر ترانه و آهنگش دردی از نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی و فقر و فلاکت و نابرابری را فریاد می‌زند و همزمان از دیوارکشی‌های حکومتی و سرکوب و جنگ نابرابر می‌گوید و تأکید می‌کند که حامی صلح است. او شاید هرگز تصور هم نمی‌کرد روزی از زندان ترانه‌ای بخواند که صدای خودش و معترضانی شود که فریاد «زن زندگی آزادی» سر دادند و متهم شدند به محاربه و اقدام علیه امنیت ملی. از هشتم مهر ۱۴۰۱ تا اکنون، سامان یاسین تجربه‌هایی وحشتناکی را از سر گذرانده است؛ از زندگی زیر سایهٔ حکم اعدام تا اعدام مصنوعی، شکنجه و بیمارستان روانی.

در این قسمت از پادکست یک پرونده از پرونده روح‌الله عجمیان حرف می‌زنیم.
پرونده‌ای که از ۱۲ آبان ۱۴۰۱ تاکنون جان دو نفر را گرفته.
دو نفر از آن ۱۶ نفر اعدام و بقیه در مجموع به ۶۳ سال زندان و تبعید محکوم شدند. خانواده عجمیان اما راضی نیستند.
پرونده ای که مشخص نیست تا مختومه شدن، چند قربانی دیگر خواهد گرفت.

در این قسمت از پادکست یک پرونده از ابوالفضل آدینه‌زاده حرف می‌زنیم. نوجوان ۱۷ ساله‌ای که پس از پیاده شدن از ماشین پدرش، خودش را با بستن بند کفش مشغول کرد و وقتی پدرش رفت، به جای ورود به مدرسه، برای شرکت در اعتراضات رفت و هرگز بازنگشت. در آخرین پیام صوتی که برای دوستانش گذاشته، گفته بود نمی‌شود نرفت.

نوجوانی که ۱۷ خرداد ۱۳۸۴ به دنیا آمد و ۱۶ مهر ۱۴۰۱ برای همیشه در ۱۷ سالگی ماند. خانواده‌اش می‌گویند دوست داشتیم برود خارج از کشور اما او مخالف بود. گفته بود که من وطنم را دوست دارم. پدر و مادر دادخواهش می‌گویند کاملا مطمئن و آگاه هستیم قاتل ابوالفضل، نیروی یگان ویژه مشهد است.

در این قسمت از پادکست یک پرونده از آرمیتا گراوند حرف می‌زنیم. دختر نوجوانی که به گفته خانواده‌اش در سلامت کامل از خانه خارج شد و در مسیر همیشگی‌اش به مدرسه در واگن قطار بی‌هوش شد و برای همیشه در ۱۷ سالگی جا ماند در همان راهروهای متروی شهدای تهران، همان‌جا که بدون حجاب اجباری و با آگاهی از خطرات احتمالی، اما رها و سرخوش گام برمیداشت.

از آرمیتا گراوند چه می‌دانیم و دقیقا چه اتفاقی برای او افتاد؟