Eurovisite aflevering 10 - Stella Maessen Eurovisite

Maessen was amper zestien jaar toen ze in het Nationaal Songfestival van Nederland terecht kwam. ‘Iedereen was toen bezig over wie ze goed vonden en wie niet, er werd veel gesproken over die voorronde’, weet Stella nog. ‘Uiteindelijk zijn wij toch maar mooi gewonnen met Waterman. Als eerste meidengroep van Nederland, en dan nog wel drie zussen bij elkaar!’

De zangeres is nog altijd heel trots dat ze Waterman heeft mogen zingen voor gastland Nederland. Stella: ‘Nochtans hebben we dat liedje gewoon aangeboden gekregen. Maar het is zo’n mooi en gevoelig nummer. Zelfs vandaag nog.’

Misschien daarom dat ze nogal teleurgesteld was toen bleek dat Hearts of Soul ‘maar’ zevende was geworden. ‘Wij kwamen nog maar pas om de hoek kijken als zangeresjes. Wij wisten nog van niks, ik was nog een kind. Ik heb in de coulissen staan huilen omdat ik niet gewonnen had. Als jong meisje kan je daar moeilijk mee om. Je vraagt je af of je het wel goed gedaan hebt’, zegt ze nu al lachend. ‘Al had ik toen helemaal niet door wat het Songfestival eigenlijk betekende.’

‘Ik heb een heel leuke tijd gehad met Dream Express Voor die voorronde werden we opnieuw gevraagd. Ik wou dat meteen doen, als ik maar kon zingen in die tijd. Sold It for a Song was ons liedje dat als laatste is afgevallen in die finale. Ik vond dat zo’n geweldig goed nummer! We hebben daar zelfs een festival in Polen mee gewonnen’, zegt Stella.

De groep vertrok als een van de grote favorieten naar het Songfestival. A million in one, two, three was namelijk een hit in België én daarbuiten. ‘Doe eens normaal’, zegt Stella nu over heel die heisa. Want de leden van Dream Express werden destijds als echte diva’s neergezet. De groepsleden kregen een VIP-behandeling, maar Maessen geeft eerlijk toe dat ze veel liever rustig op haar hotelkamer wou zitten.

Toch voelde de zangeres niet veel druk om te scoren. Daar was ze helemaal niet mee bezig. In 1977 dus geen tranen backstage. ‘Je doet je best, alles zag er perfect uit. Een goed optreden geven, dat is voor mij het belangrijkste. Als je wint; dan is het zo. Win je niet; dan is het ook goed.’ Na het Songfestival heeft Dream Express nog veel opgetreden in o.a. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.

In 1981 nam Stella deel aan de voorronde van Nederlandstalig België met Veel te veel. ‘En het werd me ook echt te veel’, pikt Stella in. ‘Op de dag van de finale had ik een zware keelontsteking. Na mijn optreden ben ik meteen naar huis gegaan. Ik heb niet gewacht op de resultaten.’ Ze nam toen deel op vraag van Jo met de Banjo, de schrijver van het lied.

Over hoe die deelname aan de Waalse preselectie tot stand gekomen is, zegt Maessen: ‘Ik ging een liedje opnemen in het Engels, Do You Like my Music. Ik vond dat een kei leuk nummer en dacht meteen aan het Songfestival. We hebben dan iemand gevonden die voor een Franse tekst kon zorgen.’ Maar … Stella sprak helemaal geen Frans. ‘Ik heb heel veel geoefend op mijn uitspraak. In een apart kamertje las ik de tekst voortdurend en luisterde naar mezelf op cassette.’

In 1982 verliep de Franstalige preselectie op een speciale manier. Er werden promotiefilmpjes gemaakt van de finalisten en die clips werden uitgezonden op televisie. Daarna kozen de Belgen hun winnaar. ‘Ik zat thuis te kijken naar de clipjes die voor bij kwamen. En na de stemming kreeg ik telefoon dat ik naar het Songfestival mocht!’ Stella moet er nog steeds om lachen.