Утульны гора‪д‬ Даша

Перад чарговай электаральнай кампаніяй, якія беларускія ўлады называюць выбарамі, гарады моцна змяняюцца. Па ўсім горадзе мы бачым плакаты і банэры, дзе на фоне чырвона-зялёнага сцяга вялізнымі лічбамі напісана дата бліжэйшых «выбараў». Кіраўніцтва дзяржаўных устаноў збірае супрацоўнікаў і супрацоўніц, каб нагадаць, як важна аддаць свой «грамадзянскі доўг» і прагаласаваць на выбарах. Пажадана – датэрмінова. Школы, каледжы, цэнтры культуры і некаторыя іншыя ўстановы ператвараюцца ў выбарчыя ўчасткі, а іх супрацоўнікі і супрацоўніцы – у сябраў выбарчай камісіі. Пра тое, што цікавае адбываецца ў беларускіх гарадах з нагоды бліжэйшага электаральнага мерапрыемства, пагаварылі з дзейнай дэпутаткай Мінгарсавета Вольгай Цесаковай.

Як змяняюцца беларускія гарады перад чарговай электаральнай кампаніяй?

Якая карысць можа быць ад людзей, якія стаяць на вуліцах з пікетамі?

Чаму варта галасаваць на выбараз мясцовых Саветаў, калі не верыць у іх шчырасць?

Ці магчыма гарадскім актывістам і актывісткам стаць дэпутатамі і дэпутаткамі?

Што добрага для горада могуць зрабіць дэпутаты і дэпутаткі, калі ў іх вельмі сціплыя паўнамоцтвы?

Можа падавацца, што незалежных СМІ ў Беларусі амаль не засталося. Гэта не зусім так. Шэраг недзяржаўных выданняў усё яшчэ працуе ў краіне, а тыя рэдакцыі, што былі вымушаныя з’ехаць, прыкладаюць усе магчымыя намаганні, каб заставацца ў кантакце са сваёй аўдыторыяй і актуальнай павесткай. Як бы гэта самая аўдыторыя не была стомленая ад навінаў, людзей усё адно цікавіць, што адбываецца ў месцы, дзе яны жывуць. Прынамсі, у іх уласным горадзе. Таму рэгіянальныя медыі застаюцца моцным фактарам, які ўплывае на гарадское жыццё. Пра тое, як менавіта працуе ўплыў медыя на горад і гараджан з гараджанкамі, пагаварылі з галоўным рэдактарам Hrodna.life Аляксеем Шотам.

Як узнікалі рэгіянальныя медыі?

Ці можа артыкул нешта змяніць у горадзе?

Што не так з “Гродзенскай праўдай”?

Наколькі бяспечна выкрываць людзей, якія жывуць зусім побач?

Як працуюць рэгіянальныя медыі ў выгнанні?

Ці магчыма падтрымліваць сувязь з аўдыторыяй на адлегласці?

Чаму вялікім выданням так важны рэгіянальныя?

Перыядычна ў Гродне ўспыхваюць «археалагічныя скандалы». Грамадскасць і частка спецыялістаў і спецыялістак па гісторыі абураюцца тым, як іншыя спецыялісты і спецыялісткі праводзяць (або не) раскопкі ў пэўных месцах. Апошні гучны скандал адбыўся ў 2022 годзе пры будаўніцтве гандлёвага цэнтра на плошчы Савецкай. Але навошта ўвогуле праводзіць у горадзе нейкія раскопкі, перш чым нешта пабудаваць? Разбіраемся са спецыялісткай па археалогіі і суаўтаркай праекта «Крывіцкі край» Вікторыяй Тарасевіч.

Чаму ў Гродне ўвесь час адбываюцца нейкія «археалагічныя скандалы»?

Навошта ўвогуле «капаць» гарады?

Што такога шкоднага робяць «чорныя капальнікі»?

Чым адрозніваюцца раскопкі ад археалагічнага нагляду?

Дзе абавязкова праводзіць раскопкі, а дзе – не?

Як зрабіць так, каб праклён скарбу не спрацаваў?

Чаму ў Беларусі амаль не праводзяць раскопкі месцаў масавага пахавання часоў Другой сусветнай вайны?

Больш пра археалагічны скандал 2022 года ў Гродне: https://hrodna.life/articles/siamashka-budoulia-2/
Як можна вырашыць праблему з раскопкамі ў цэнтры Гродна: https://hrodna.life/articles/ne-doraga-ale-velmi-prestyizhna-chamu-grodna-patrebna-ulasnaya-arhealagichnaya-ekspedyitsyiya/
Археалагічны праект «Крывіцкі край»: https://www.instagram.com/kryvicki.kraj
Археалагічны падкаст «Байкі ля вогнішча»:

https://kryvickikraj.mave.digital/

Апошнія гады зіма ў нашых гарадах больш нагадвае познюю восень ці раннюю вясну: тэмпература каля нуля, снег выпадае і тае ў тую ж ноч, слізкія сцежкі і шэрае неба. Праз глабальныя змены клімату тэмпература расце і ападкаў становіцца ўсё больш. Пры гэтым гарады, якія будаваліся пад іншыя ўмовы надвор’я, часта не даюць рады падладзіцца пад новыя патрэбы гараджан і гараджанак. Ці можна з дапамогай асаблівага праектавання зрабіць так, каб у гарадах усё ж было камфортна нават з улікам кліматычных зменаў? Разбіраемся разам з прадстаўніцай Менскай Урбаністычнай Платформы Ілонай Эльяшэвіч.

Як гарады (не) змяняюцца ў розныя поры года?

Дзе хавацца ад моцнага ветру?

Чаму шырокія палі пасярэдзіне горада – дрэнная ідэя?

У чым карысць фантанаў улетку?

Што дапамагае не паслізнуцца ўзімку?

Якім чынам архітэктура ратуе ад сезоннай хандры?

Затрыманні маладых людзей - закладчыкаў забароненых рэчываў, рэйды сілавікоў на падпольныя лабараторыі, выказванні службоўцаў з Міністэрства ўнутраных спраў, якія выступаюць за ўсё большыя тэрміны па «наркатычных» артыкулах - такія інфармацыі з’яўляюцца ў медыях рэгулярна. Значыць, псіхаактыўныя рэчывы нейкім чынам існуюць і распаўсюджваюцца ў нашых гарадах. Як гэта адбываецца, чаму ў нас так шмат ілжывых стэрэатыпаў пра псіхаактыўныя рэчывы і як выглядаюць гарады з больш ліберальнай наркапалітыкай, чым у Беларусі, пагаварылі з наркаактывістам Міхасём.

Чаму “псіхаактыўныя рэчывы”, а не наркотыкі?

Як гэтыя рэчывы трапляюць у беларускія гарады?

Хто распаўсюджвае “закладкі”?

Чаму каменні ў парку могуць быць не такімі простымі, як падаецца?

Ці праўда, што людзі, якія спажываюць псіхаактыўныя рэчывы, уяўляюць небяспеку для гараджан і гараджанак?

Дзе хаваюцца знакамітыя прытоны?

Адна з сацыяльных груп, якой цяжка знайсці сабе месца ў сучасным гарадскім асяроддзі, гэта дзеці і падлеткі. Праз аб’ектыўныя фізічныя абмежаванні і тыя ўзроставыя абмежаванні, якія накладае на іх грамадства, яны заўсёды залежаць ад рашэнняў дарослых. Таму і ва ўзаемадзеянні з горадам яны вельмі абмежаваныя. Менавіта таму на дарослых ляжыць адказнасць, каб гэта ўзаемадзеянне было для дзяцей бяспечным, цікавым і карысным. Разбіраемся разам са спадарыняй Лізаветай з Менскай Урбаністычнай Платформы.

Чаму бацькам з вазочкамі бывае складана?

Як дзецям шкодзяць дамы без ліфтаў?

Чаго бракуе дзіцячым пляцоўкам?

Чаму бацькі баяцца пакінуць дзяцей адных у двары?

Што не так з тыповымі школьнымі будынкамі?

Дзе падлеткі бавяць час пасля школы, і да чаго тут архітэктары?