Kun je emoties toelaten bij het gesprek over inclusie en diversiteit‪?‬ Niet zo Zwart-wit

Sinds Black Lives Matter voet aan de grond kreeg in Nederland, maakt Nathan steeds vaker mee dat gesprekken over dit thema fel worden. Hij ziet mensen naar elkaar wijzen, veel onbegrip en soms zelfs vijandigheid. Is er ruimte voor je emoties in het gesprek, en welk doel heeft dat dan? Hoe ga je om met die emoties, om samen verder te komen? En moet hij zelf niet feller of activistischer worden?