Zwijgen is geen optie Weddingstreet Media

- Een boze tractor in mijn achteruitkijkspiegel.
- Op een bushokje waarschuwt een politicus voor de cultuuroorlog.
- Een flard op café: "die mensenrechten, allemaal goed en wel, maar ze moeten wel realistisch blijven hé".
- Lege flacons lachgas aan de speeltuin.
- Boze ouders aan de schoolpoort die "anders ook wel eens een weekske willen staken".

Het is niet zo moeilijk om de teloorgang van onze beschaving te zien. De dystopie lijkt soms vlakbij.

Maar dan komt Eva Rovers langs. Ze praat over mensen. Gewone mensen, vroeger, nu, in de toekomst. Mensen die ook maar gewoon iets doen, elke dag proberen een goed leven te leiden, met elkaar. Falen en opnieuw proberen. Ze vertelt over wat er gebeurt als je die mensen samen zet, serieus neemt en vertrouwen geeft.

Een aflevering die elke dokter zou moeten voorschrijven bij een acute vorm van ondergangsdenken.

Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/eva-rovers
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/
Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/steun-ons/

Hoofdstukken

(0:00) Intro

(3:53) Hoofdstuk 1: Feit en fictie
Over Boudewijn Büch en zijn verhalen. Over de biografie die Eva schreef, waarin ze koos niet te proberen nagaan wat echt gebeurd was en wat niet, maar juist mild keek naar de verhalen die hij vertelde en wat erachter zou kunnen gezeten hebben. Over hoe we allemaal de werkelijkheid verdraaien om een gevoel over te brengen.

(12:06) Hoofdstuk 2: Waarom biografieën?
Over Helene Krüller-Müller die er nooit voor gekozen heeft om haar persoonlijke brieven publiek te maken. Over de verantwoordelijkheid van de biograaf en het nut van biografieën om ons een minder zwart-wit beeld van het verleden te geven. Over de grote gebeurtenissen zien door de ogen van individuen.

(19:07) Hoofdstuk 3: Druppel in de oceaan
Over Eva's beweging van het verleden naar de toekomst. Over de vraag hoe je met de toekomst bezig kan zijn in deze woelige tijden, wetende dat je eigen impact zo klein is en dat je de resultaten van je activisme misschien wel nooit zal zien.

(26:55) Hoofdstuk 4: Voorouder
Over doemdenken en wegkijken van de miserie om overeind te blijven. Over de onmacht van het individu en de macht van het collectief om iets te veranderen.

(38:26) Hoofdstuk 5: Debat of dialoog
Over het burgerberaad rond de klimaattransitie dat Eva mee organiseerde in Amsterdam. Over wat er gebeurt als mensen de ruimte krijgen om ervaringen te delen. Over polarisering en verharding en de geschiedenis van de sociale strijd die altijd gepaard ging met geweld. Over hoe het anders zou kunnen.

(45:52) Hoofdstuk 6: Angst voor de burger
Over de gemiddelde politicus die het goed bedoelt, maar gevangen zit in een systeem dat op korte termijn denkt en grote problemen voor zich uit schuift. Over inspraak die enkel de roepers aan het woord laat en daardoor bij de politicus een eenzijdig beeld geeft van een boze burger die vooral niet te veel te zeggen mag hebben. Over het mensbeeld dat achter dit denken zit en het alternatief dat deze vicieuze cirkel zou kunnen doorbreken.

Tom stuurt me hier zonet de titel van deze aflevering door en ik denk: dat moet ik toch even nuanceren. Want met Nozizwe Dube ontdek je vooral hoe liefdevol en intelligent overtuiging kan zijn. Zo ziet 'geen water bij de wijn' er dus ook uit.

Ik vond het belangrijk om tegenover Nozizwe te zitten als luisteraar. Omdat sommige verhalen het echt, meer dan andere, nodig hebben om actief beluisterd te worden alvorens ze hun inhoud kunnen prijsgeven.

Dekoloniseren, intersectionaliteit, discriminatie, ... haal de actieve luisteraar weg en je blijft in de perceptie hangen. Dat is niet zo gek. De perceptie wordt vooral gevormd door het verleden. En woorden zoals dekoloniseren proberen net de erfenis van dat verleden bloot te leggen, en te corrigeren. De perceptie wordt daar kwaad van.

Ik nodig jullie uit: luister mee met mij naar Nozizwe. Lees mee met mij de teksten die ze geschreven heeft. En hoor hoe gelaagd en zorgvuldig haar verhaal opgebouwd is. Hoor hoe er in de kern van haar betoog bevrijding ligt voor ons allemaal. Dat het leven voor ons allen veel mooier en makkelijker zou kunnen zijn, als er geen 'normaal' meer te verdedigen valt.

Ik zegt het nog eens: het centrum zou leeg kunnen zijn. Niet als een vacuüm dat ons allemaal wezenloos achterlaat, maar als een kampvuur waaraan iedereen zich kan verwarmen.

Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/nozizwe-dube-reunie
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/
Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/steun-ons/

Hoofdstukken

(2:28) Hoofdstuk 1: Suits
Over de master Rechten die Nozizwe volgde aan de KU Leuven en de trend om daarna een bijkomende master te doen die dan niet altijd even betaalbaar blijkt te zijn. Over de opleiding die vooral focust op de glamoureuze advocaat en niet op pakweg mensenrechten.

(6:52) Hoofdstuk 2: Some things you just can't reform
Over Nozizwe's avontuur in de lokale politiek van Tervuren en hoe dat haar huidige visie op de politiek heeft gevormd. Over de dunne lijn tussen instanties van binnenuit proberen veranderen en gebruikt worden om de status-quo te bevestigen. Over de onmogelijkheid om bepaalde structuren te hervormen.

(13:53) Hoofdstuk 3: UNDIVIDED
Over de studentenvereniging die Nozizwe aan de KU Leuven oprichtte. Over het manifest dat de vereniging schreef over dekolonisatie en wat dat betekent in de context van een universiteit. Over cancellen versus verrijken.

(22:14) Hoofdstuk 4: Niet wetenschappelijk
Over het argument dat de dekoloniale ideeën niet wetenschappelijk zouden zijn en wat dat betekent. Over een ander idee dat dat verwijt krijgt: intersectionaliteit.

(29:13) Hoofdstuk 5: Right the wrongs
Over het doctoraat van Nozizwe dat onderzoekt hoe de EU en het Hof van Justitie omgaan met intersectionele discriminatie vandaag. Over de problemen van het huidige wettelijk en juridisch kader. Discriminatie op basis van verschillende gronden kan alleen één voor één bekeken worden. En de regelgeving is zo versnipperd dat er geen complexe vormen van discriminatie aan bod kunnen komen op een eerlijke manier.

Het verhaal van Apopo leest als een sprookje: Bart Weetjens traint ratten om landmijnen te ontdekken en redt duizenden levens.

Zijn werk wordt bekroond door Ashoka, de Schwab Foundation van het World Economic Forum en met een Skoll Award voor sociaal ondernemerschap. Het maakt van Bart een van de meest bekroonde sociale ondernemers uit ons land.

Het gesprek was fantastisch maar het woord Apopo valt niet. Dat hadden we zo afgesproken.

Hoofdstukken

(2:34) Hoofdstuk 1: Wellbeing Project
Bart schetst het probleem: sociale ondernemers lopen veel meer dan anderen het risico in burn-out en depressie terecht te komen. Ze zetten de noden van anderen voor die van zichzelf en vereenzelvigen zich met hun succes en hun heldenrol. Ze vergeten daarbij hun eigen menselijke noden en dat leidt op termijn tot minder impact in de plaats van tot meer.

(9:54) Hoofdstuk 2: Harde cash
Over als pop op het podium in Davos gaan staan en applaus in ontvangst nemen van de rijkste mensen ter wereld, maar dan geen geld krijgen. Over de spanning tussen geld en goed doen. Over enkele succesvolle projecten die bakens van hoop zijn, maar dat eerder ondanks dan dankzij het systeem zijn.

(20:59) Hoofdstuk 3: Dat doet wonderen
Over de technieken en de praktijken die Bart probeert te introduceren in bedrijven. Ze zorgen ervoor dat werknemers als gehele mens aanwezig kunnen zijn op hun job en zich dus ook dieper tot elkaar kunnen relateren. Dat leidt dan weer tot meer geluk, meer samenwerking, meer effectiviteit, meer alles.

(26:58) Hoofdstuk 4: Passie of obsessie?
Over de titel van sociaal ondernemer en die criteria die Ashoka gebruikt om van iemand een zogenaamde 'fellow' te maken. Over obsessie en het gezonde alternatief passie. Over meer collaboratieve vormen van ondernemen en over de moeilijke vraag of Ghandi dezelfde impact had gehad als hij een meer gebalanceerd leven had geleid.

(35:34) Hoofdstuk 5: Loslaten
Over the one thing to fix. Als we het probleem van mentaal welzijn oplossen dan fixen we tegelijk ook alle andere problemen. Of dat is wat Bart gelooft. Over de praktische voordelen van het bewandelen van een spiritueel pad voor een ondernemer. Over durven loslaten. Over onze woede die we sluimerend meenemen in alles wat we doen en dus ook in het goede dat we denken te doen.

"Er is iets met mijn lichaamstaal waardoor ik mensen voor het hoofd stoot", zegt ze in ons gesprek. Die feedback krijgt ze na een meeting in de adviesraad van het pensioenfonds van de social profit.

Er is niets mis met de lichaamstaal van Anneleen, dat kunnen wij u en haar verzekeren. Toen Anneleen voor een volle theaterzaal in de Vooruit een speech gaf over het proportionaliteitsbeginsel, golfde er een staande ovatie over haar heen. Fragmenten uit ons vorige gesprek met haar werden miljoenen keren bekeken en beluisterd.

Er is niets mis met Anneleen. Wel met onze geijkte paden. Paden die zeggen dat enkel bankiers over economie mogen praten, dat vrouwen zich kwetsbaar moeten gedragen, dat zelfzorg egoïstisch is en kracht gewelddadig.

Anneleen huppelt vaker. En ze slaat het verleden onderwijl in glinsterende spetters uit elkaar. Huppel mee. Huppel mee.

Hoofdstukken

(0:00) Intro

(2:26) Hoofdstuk 1: Aan de broek van de mama
Over Anneleens rol in adviescomités van pensioenfondsen en financiële koepelorganisaties. Over de eenzaamheid van het vertegenwoordigen van de stem van mens en natuur. Over al dan niet genoeg doen en over het vermoeiende titanenwerk van tankers proberen bijsturen.

(9:45) Hoofdstuk 2: 't Is mijn gedacht maar
Over hoe de meest indrukwekkende politieke resultaten nog steeds terkortschieten om onze planeet te redden. Over Anneleens rol in dat grote verhaal en het effect dat nadenken over je rol en de balans opmaken heeft. Over vrolijk zijn en huppelen in apocalyptische tijden. Over ons onvermijdbare eigen perspectief.

(18:34) Hoofdstuk 3: Is Health investable?
Over de vraag of onze gezondheidszorg met privémiddelen gefinancierd zou kunnen worden en over wat voor worstelingen die vraag bij Anneleen veroorzaakt. Over de focus op impact en de gaten in die benadering.

(27:55) Hoofdstuk 4: Kuikentjes
Over Anneleens worsteling met de geneeskunde, de verwachtingen en de hoogmoed van de dokter. Over achterover leunen en jezelf als mens zien. Over de grootste uitdaging voor de geneeskunde en over het effect van dicht bij jezelf blijven op anderen.

Als we Lynn vragen waarom we, na het aanhoren van zoveel onrecht, toch zo weinig langdurig zieken horen in het publieke debat, twijfelt ze niet lang: Velen onder hen denken dat het niet uitmaakt. Dat er toch niemand zal luisteren. Dat ze niet geloofd zullen worden. 

Lynn beslist het risico te lopen niet geloofd te worden. Ze onderhandelt dagelijks met haar gezondheid om de wereld duidelijk te maken dat langdurig zieken geen categorie maar medemensen zijn. Dat hun worstelingen en onzekerheden ook de onze zijn. En dat een systeem dat hen onrechtvaardig behandelt, de gehele bevolking tekortschiet. 

"Het klinkt misschien een beetje wollig", zegt ze ergens in het gesprek. Alles van waarde klinkt wollig.

Lees hier meer over het gesprek: https://zwijgenisgeenoptie.be/lynn-formesyn/
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: https://zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/
Steun ons via een eenmalige donatie: https://zwijgenisgeenoptie.be/doneer/
Of word deel van ons Mecenaat: https://zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/

Hoofdstukken

Hoofdstuk 1: Groeipijn
Lynn vertelt over haar diagnose en hoe lang die op zich liet wachten. Over haar tocht langs de goedkope-geneesmiddelen-rayon en het bestrijden van de pijn.

Hoofdstuk 2: Premie voor rendementsverlies
Over werken met een diagnose, inclusieplannen en ergonomische stoelen. Over het rendementsdenken en de slachtoffers ervan. Over wat inclusie voor iedereen zou kunnen betekenen en over hoe onlogisch ons systeem en onze werkcultuur in elkaar zitten.

Hoofdstuk 3: Een supervoorwaardelijk basisinkomen
Over de paradox van gaan werken onder het stelsel van invaliditeit. Over het vangnet en de absurditeit van een systeem dat geen tussenweg kent. Over het knelpuntberoep van adviserend arts en de besparingen die op termijn vooral geld kosten aan onze maatschappij.

Hoofdstuk 4: Er is geen collectieve oplossing
Over de boosheid die leeft bij Lynn en andere langdurig zieken. Over gedwongen worden tot slachtofferschap en de paradoxale positie van iemand die het lot van zichzelf en lotgenoten wil verbeteren, maar dat niet te actief mag doen omdat ze anders gestraft wordt.

Ons gesprek met Wim Van Lancker was er zo eentje dat bleef hangen. Bij mij (Tom) is dat als een ondefinieerbaar buikgevoel, maar bij Anthony wordt het een heerlijk heldere tekst die dat buikgevoel in woorden uitdrukt. Luister hier naar het resultaat van zijn verteerproces, ingelezen door Sasha Bornkamp.

Voor wie liever leest: https://zwijgenisgeenoptie.be/mens-onder-de-mensen/
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: https://zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/
Steun ons: https://zwijgenisgeenoptie.be/steun-ons/