Historia dla Dorosłych Piotr Borowski

15 czerwca 1215 podpisano dokument Magna Carta Libertatum. Była ona spisana po łacinie, a jej angielska nazwa to Great Charter of Freedoms czyli Wielka Karta Swobód. W języku angielskim bardziej popularna jest ta łacińska nazwa Magna Carta. Tych Wielkich Kart Swobód było wiele, pierwsza z nich została podpisana 15 czerwca 1215 roku. Jednak w tamtym momencie jeszcze nie nazywano jej Wielką Kartą. W 1216 podpisano drugą wersję, a w 1217 trzecią i dopiero ta trzecia dostała nazwę Magna Carta. Skąd ta nazwa?

W 1217 roku podpisano trzecią wersję tego traktatu i przy okazji podpisano traktat leśny. Ten drugi nazwano Charter of the Forest, po łacinie Carta de Foresta i właśnie aby odróżnić oba traktaty ten pierwszy nazwano wtedy Magna Carta. To słowo “magna” czyli “wielka” nie oznaczało, że jest ważniejsza. Magna Carta była dłuższa niż Magna de Foresta. Ponieważ ta trzecia wersja traktatu została nazwana Magna Carta to tak samo zaczęto nazywać jej wcześniejsze wersje, w tym także tą pierwszą z 15 czerwca 1215 roku. Ten pierwszy dokument spisał król Jan bez Ziemi. Kim on był?

Jan bez Ziemi (po angielsku John the Lackland) jest uznawana za najgorszego króla w historii Anglii. Był on synem króla Henryka II oraz jego żony Eleonory Akwitańskiej. Był ich ósmym dzieckiem i jako taki nie dostał żadnego nadania. Stąd właśnie ten przydomek Jan bez Ziemi. W jego czasach Anglia posiadała ogromne tereny znajdujące się obecnie we Francji. Anglia posiadała między innymi Normandię i Bretanię, a po matce odziedziczył też Akwitanię. Innymi słowy miał jakby zachodnią połowę współczesnej Francji. Wszystko to stracił, a więc przydomek “bez Ziemi” nabrał nowego znaczenia.

Jan wypada źle szczególnie w porównaniu z matką, która jako władczyni poszła na krucjatę do ziemi świętej. Później jej śladami poszedł jej bardziej znany syn czyli Ryszard Lwie Serce. Jan bez Ziemi nie dorastał do pięt matce Eleonorze Akwitańskiej, ani bratu Ryszardowi Lwie Serce. Gdy po śmierci brata został królem wdał się w wojnę z królem Francji. Nie była to zresztą jedyna wojna. Aby wyposażyć armię zaciągnął olbrzymie długi. Wojnę przegrał, terytoria we Francji utracił, a długi pozostały. Postanowił więc opodatkować swoich poddanych. Sprzeciwili się temu baronowie.

Gdy Jan bez Ziemi przybył do Anglii spotkał się z opozycją. Podczas gdy król Jan bezskutecznie wojował we Francji jego urzędnicy ściągali podatki i nadużywali swojej władzy. Gdy więc wrócił zastał rebelię. Baronowie między innymi opanowali Londyn. Król zamknął się w zamku Windsor. Ostatecznie 10 czerwca spotkał się z baronami na łące nad Tamizą niedaleko Windsoru. Ta łąka nazywa się Runnymede. Podobno ze staroangielskiego oznaczało to łąkę na której odbywały się regularne spotkania w celu ustanowienia praw. Jeżeli to prawda to pasuje to do spotkania króla Jana z baronami.

Baronowie przedstawili różne żądania, które zebrał razem arcybiskup Canterbury Stephen Langton i spisał w formie, którą obecnie znamy jako Magna Carta. Jego historia też jest ciekawa. Langton studiował teologię w Paryżu, gdzie poznał późniejszego papieża Innocentego III. Gdy w 1205 zmarł arcybiskup Canterbury kanonicy wybrali nowego arcybiskupa. Ale król Jan wybrał innego. Gdy poproszono papieża o rozstrzygnięcie ten odrzucił obu kandydatów i mianował arcybiskupem Canterbury swojego przyjaciela Stephena Langtona.

Król Jan się wściekł i nie wpuszczał Langtona do Anglii. Papież odpowiedział interdyktem, a później także ekskomuniką króla Jana. Przez jakieś 5 lat w Anglii nie odprawiano mszy. W końcu król Jan się ugiął i oddał Anglię we władanie papieżowi. Anglia stała się krajem wasalnym wobec papieża. Od tego momentu Innocenty III popierał króla. Gdy więc 25 baronów wraz z arcybiskupem zmusili króla Jana do podpisania Magna Cart

ważniejsze daty:
1921 - Wielka Brytania dostała pozwolenie od Ligi Narodów na stworzenie emiratu Jordanii na wschód od Jordanu
25 maja 1946 - Emirat Jordanii uzyskał od Brytyjczyków niezależność i ogłosił niepodległość jako Królestwo Jordanii
14 maja 1948 - koniec brytyjskiego mandatu dla Palestyny
15 maja 1948 - Izrael ogłasza niepodległość
15 maja 1948 – 10 marca 1949 - wojna arabsko-izraelska - po tej wojnie Jordania zajęła tereny Zachodniego brzegu
1949 - zmieniono angielską nazwę z Transjordanii na Jordanię (po arabsku od początku była Jordania)
24 kwietnia 1950 roku Jordania ogłosiła jego aneksję, którą uznały Irak, Pakistan i Wielka Brytania (Palestyńczycy stanowili 2/3 mieszkańców Jordanii i byli lepiej wykształceni)
20 lipca 1951 - zamach na króla Jordanii Abdullaha I w meczecie Al-Aksa w Jerozolimie
1964 - powstanie OWP (Organizacja Wyzwolenia Palestyny)
5 czerwca 1967 – 10 czerwca 1967 - wojna 6-dniowa
6 września 1970 – 17 lipca 1971 - czarny wrzesień - wojna domowa w Jordanii, likwidacja baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP)
1973 - wystąpienie Arafata przed ONZ, które uznało prawo Palestyńczyków do samostanowienia
1986 - Kneset przyjął ustawę zakazującą kontaktów z OWP
1988 - król Husajn I formalnie zrzekł się praw do terytorium Cisjordanii
1988 - OWP ogłosiła symboliczne utworzenie „państwa Palestyny”, uznanie państwowości Izraela, oraz rezygnację z terroryzmu (15 listopada 1988)
1988 - państwo Palestyńskie uznał ZSRR oraz Polska
1989 - w Warszawie zmieniono nazwę placówki OWP na Ambasadę Państwa Palestyny
1990 - OWP poparło Saddama Husajna w trakcie ataku na Kuwejt, przez co stracili poparcie państw arabskich
1993 - Kneset zniósł zakaz kontaktów z Izraelem
1994 - Arafat i Rabin dostali nagrodę nobla
4 listopada 1995 - zabójstwo Izaak Rabina
31 marca 2009 - Benjamin Netanjahu zostaje ponownie premierem

rozmawiałem z Piotrem z podkastu Grastroskopia
https://grastroskopia.pl/

W 1215 roku wydarzyły się przynajmniej trzy rzeczy, które zmieniły świat. 15 czerwca podpisano Wielką Kartę Swobód w Anglii. W listopadzie rozpoczął się i zakończył IV sobór laterański w Rzymie. To wszystko działo się w Europie, ale tam daleko w Azji doszło do zdobycia Pekinu przez Mongołów. Stało się to 1 czerwca 1215 roku. Niektóre źródła podają wcześniejszą datę czyli 31 maja 1215 roku. Wszystkie te trzy wydarzenia zmieniły historię świata. Dziś zajmiemy się pierwszym z nich czyli zdobyciem Pekinu przez Czyngis-chana.

Mogłoby się zdawać, że zdobycie Pekinu 1 czerwca 1215 roku nie było wcale takie ważne. Nie było to ani pierwsze ani ostatnie chińskie miasto zdobyte przez Mongołów. W tamtym okresie Chiny były podzielone na przynajmniej trzy części. Pierwsze z nich czyli królestwo Xixia (SziSzia) było już wasalem Wielkiego Państwa Mongołów. Drugie czyli królestwo Jin było z nimi w stanie wojny. Natomiast na południu daleko od Mongołów znajdowało się trzecie z nich czyli królestwo Song. My dzisiaj będziemy mówić o tym środkowym, którego stolicą był miasto Zhongdu. Dzisiaj nazywa się je Beijing lub jak wolą Polacy Pekin.

Ludzie znający historię podbojów mongolskich być może sobie wyobrażają, że Mongołowie po prostu zaatakowali królestwo Jin (Czin). Prawda jest jednak inna. W 1210 roku na tronie tego chińskiego królestwa zasiadł Wanyan Yongji. Wysłał on posłów do Mongołów domagając się aby stali się podległym mu wasalem. Słysząc to Chyngis-chan wsiadł na konia, splunął na ziemię przed posłami i odjechał. Zgromadził wszystkich podległych wodzów i poszedł modlić się do Wiecznego Nieba. Jednak jego następnym krokiem nie był atak, ale sojusze.

Czyngis-chan przekonał Ongutów, aby przeszli na jego stronę. Nie tylko nie musiał z nimi walczyć po drodze do serca królestwa Jin, ale także dostał sojusznika, który pokazał mu najlepszą drogę. Mongołowie zaczęli jednak niszczenia małych miejscowości. Nie zabijali jednak ludzi, ale pozwalali im uciekać. Wszyscy ci uchodźcy ostatecznie zmierzali później do stolicy, która stała się pełna ludzi. Była to typowa taktyka Mongołów. Gdy dochodziło do oblężenia często zapasy były już wyczerpane i miasta się poddawały. Tak miało być także w tym wypadku.

W międzyczasie gdy Mongołowie szli powoli na stolicę zmienił się władca. Wanyan Yongji, który wysłał posłów do Czyngis-chana został zamordowany przez jednego ze swoich generałów. Na tron wstąpił kolejny władca dynastii Jin czyli cesarz Xuanzong (Szanzong). Gdy doszło do oblężenia Pekinu, który wtedy nazywał się Zhongdu (Zongju), cesarz poprosił o pokój. Mongołowie zawsze chętnie na to przystawali. Pozwalali rządzić miejscowym władcom jeżeli ci uznali władzę swojego chana. Tak było np. na Rusi. Została ona podbita przez Mongołów, ale rządzili tam potomkowie Ruryka, którzy uznawali władzę chana.

Gdy parę lat wcześniej Mongołowie podbili królestwo Xixia zniszczyli tylko te miasta, które się broniły, a w tych, które się poddały pozwalali miejscowym władcom dalej rządzić. Tak samo miało być tutaj. Cesarz państwa Jin czyli Xuanzong poddał się Mongołom. Zapłacić ogromny haracz i oddał Czyngis-chanowi swoja córkę za żonę. Mongołowie od razu odstąpili od oblężenia Pekinu i zawrócili na swoje tereny. Gdy oni jednak odeszli cesarz Xuanzong zmienił zdanie i przeniósł swoją armię dalej od Mongołów na wschód. Czyngis-chan zawrócił, a Pekin został zdobyty 1 czerwca 1215 prawie bez walki, bo nie miał go kto bronić. Czy było to ważne dla historii wydarzenie?

Mongołowie podbili i złupili wcześniej już wiele miast i całych państw. To ich jednak nie zmieniło. Gdy jednak zaczęli 1 czerwca 1215 łupić Pekin znaleźli tam tak wiele bogactwa, że wywozili je miesiącami do Mongolii. Podobno mieli tak dużo jedwabiu, że używali g

13 maja 1846 roku w przemówieniu do kongresu USA prezydent James Polk powiedział: "Meksyk przekroczył granicę Stanów Zjednoczonych, najechał nasze terytorium i przelał amerykańską krew na amerykańskiej ziemi". Kongres opowiedział się za wojną. W ten sposób oficjalnie rozpoczęła się wojna amerykańsko-meksykańska, która w zasadzie trwała już od 25 kwietnia. Spróbujmy odpowiedzieć na pytania: Czy rzeczywiście Amerykanie zostali zabici na amerykańskiej ziemi? Jak skończyła się ta wojna? Ale zacznijmy od: Jak to się wszystko zaczęło?

10 lat wcześniej w 1836 roku Teksas ogłosił niepodległość. Wielu Teksańczyków chciało aby to nowe państwo zostało włączone do Stanów Zjednoczonych. Ich marzenie spełniło się po 9 latach w 1845 roku. 4 marca tego 1845 roku prezydentem USA został James Polk. Został on wybrany między innymi z powodu obietnicy przyłączenia Teksasu. Przyłączono wtedy dwa stany Teksas i Oregon. Problem z Teksasem był jednak taki, że nie miał on ustalonej południowej granicy.

Teksańczycy i Amerykanie uważali, że południową granicą Teksasu jest Rio Grande tak jak jest obecnie. Z kolei Meksykanie twierdzili, że granica jest na rzece Nueces, która płynie 240 km na północ od Rio Grande. Nueces to po hiszpańsku orzechy. W okolicy rosło wiele drzew orzesznika pekanowego. Jedliście pewnie orzechy nazywane pekan. To terytorium (między rzekami Rio Grande i Nueces) nazywano Nueces Strip lub Wild Horse Desert. Właśnie tam prezydent Polk wysłał Zachary'ego Taylora.

Warto przypomnieć, że prezydent Polk był zwolennikiem Oczywistego Przeznaczenia (ang. Manifest Destiny). Był to pogląd, że "oczywistym przeznaczeniem USA jest rozprzestrzenianie się i zajęcie całego kontynentu od Atlantyku po Pacyfik". James Polk był gorącym zwolennikiem tego poglądu i dlatego też został wybrany. Już przed wojną wyjaśnił swoim współpracownikom, że chciałby zdobyć dla Stanów Zjednoczonych porty Kalifornii. Gdy wojna już wybuchła amerykańska flota była gotowa do ataku także na zachodnim wybrzeżu.

25 kwietnia 1846 roku Meksykanie zaatakowali oddział amerykańskich dragonów. Zabitych zostało 11 amerykańskich żołnierzy. Prezydent Polk miał już pretekst i wygłosił przytoczone powyżej przemówienie w kongresie USA. W ten sposób rozpoczęła się wojna już 25 kwietnia, choć oficjalnie dopiero 13 maja 1846 roku. Wojska generała Zachary'ego Taylora pokonały Meksykan i wyparły ich za rzekę Rio Grande. Prezydentowi Polkowi nie podobały się jednak ostrożne działania generała Taylora. Nakazał więc przekazanie kontroli nad wojskiem generałowi Scottowi.

To chciał wykorzystać meksykański generał Santa Anna. Zaatakował mniejsze wojska Taylora. Dwudniowa bitwa pod wioską Buena Vista odbyła się w dniach 22-23 lutego 1847 roku. Taylor pokonał Santa Annę pomimo meksykańskiej przewagi. Decyzja została jednak podjęta. Całym wojskiej USA dowodził teraz generał Scott. Zwycięzca spod Buena Vista czyli Taylor wrócił do Stanów Zjednoczonych i w kolejnym roku został prezydentem po Polku. Tymczasem generał Scott kontynuował wojnę.

Generał Scott wylądował swoimi wojskami w Veracruz, a później pomaszerował na stolicę Meksyk, która została zdobyta 15 września 1847 roku. W międzyczasie inne siły amerykańskie zdobyły Kalifornię. 2 lutego 1848 podpisano Traktat z Guadalupe Hidalgo. Granicę w Teksasie ustalono na rzece Rio Grande. Dodatkowo Meksyk stracił takie terytoria jak: Nowy Meksyk i Górna Kalifornia. Warto tutaj przypomnieć, że Amerykanie chcieli wcześniej kupić te tereny. Meksyk nie chciał ich jednak sprzedać. W ten sposób powstała granica, która niewiele zmieniła się do naszych czasów.

W wojnie z Meksykiem brali udział chyba wszyscy generałowie znani później z wojny secesyjnej. Ulysses Grant walczył w armii Taylora, a Robert Lee szedł wraz z armią Scotta z Veracruz do stolicy Meksyku. G

Nie wiemy dokładnie kiedy się urodził. Został jednak ochrzczony 26 kwietnia 1564 roku. Zmarł 23 kwietnia 1616 mając 52 lata. Zmarł podobno po libacji w swoje urodziny. Tak więc urodził się też prawdopodobnie 23 kwietnia. Jego rodzicami byli John i Mary. Gdy William miał jakieś 3 miesiące na Stratford-upon-Avon spadła zaraza. Zmarło wtedy wiele dzieci, ale przyszły poeta przeżył. Był 3 dzieckiem z ośmiu, które się urodziły Johnowi i Mary. Ponieważ jednak dwoje pierwszych zmarło Wiliam był najstarszy z rodzeństwa.

John Shakespeare jego ojciec przybył do Stratford-upon-Avon około 1551 czyli 13 lat przed urodzeniem Wiliama. Ożenił się z Mary Arden, córką miejscowych właścicieli ziemskich. John wykonywał wiele zawodów. Znany jest jako wytwórca rękawiczek, ale zajmował także wiele stanowisk urzędowych. Np.  ale taster czyli urzędnik odpowiedzialny za sprawdzanie jakości oraz wagi takich produktów jak chleb czy piwo. W 1568 osiągnął stanowisko burmistrza. Wiliam miał wtedy 4 latka. Później jednak dostał kilka wyroków. Handlował wełną bez pozwolenia, pożyczał pieniądze na lichwiarskich procent. Możliwe też, że był katolikiem.

W 1558 za rządów Elżbiety I parlament uchwalił Act of Supremacy. Uznaje się, że wtedy powstał kościół anglikański. Wprawdzie to ojciec Elżbiety I czyli Henryk VIII oderwał kościół angielski spod władzy Rzymu. Był to jednak w zasadzie katolicyzm tyle, że nie uznający papieża. Później Edward VI chciał wprowadzać kolejne reformy religijne, ale umarł. Potem królowa Maria I próbowała zawrócić reformy i przywrócić katolicyzm. Po niej rządy objęła Elżbieta I i dopiero wtedy wp18:02rowadzono reformy religijne, które przetrwały do XX wieku. Urzędnicy piastujący funkcje państwowe np. burmistrze musieli uczęszczać na msze anglikańskie, gdzie odnotowywano, kto przyjął protestancką komunię, a kto nie.

Nie mamy dokumentów dotyczących Johna Szekspira, ale wiele lat później Zuzanna, córka Wiliama Szekspira została zanotowana jako ta, która nie przyjęła anglikańskiej komunii świętej podczas Wielkanocy. Możliwe więc, że również John Szekspir stracił stanowisko burmistrza przez to, że w ukryciu był katolikiem. O wielu członkach tej rodziny mówi się to samo. Niestety nie mamy żadnych pewnych dowodów, a same przypuszczenia. Poza tym przypominam, że istnieją dokumenty co do spraw karnych wytoczonych Johnowi Szekspirowi. Jak by nie było sytuacja młodego Wiliama zmieniła się diametralnie. Jego rodzice zubożeli.

27 listopada 1582 Wiliam Szekspir dostał specjalną licencję pozwalającą mu na ślub. Miał on dopiero 18 lat, a więc był niepełnoletni. Dostał jednak pozwolenie na ślub z 26 letnią Anną Hathaway. Sześć miesięcy później w 1583 urodziła się wspomniana już córka Zuzanna. Po dwóch latach w 1585 przyszły na świat bliźniaki Hamnet i Judith. Niestety syn Hamnet zmarł w wieku 11 lat. Pozostały dwie córki Zuzanna (Susanna) oraz Judith. Były to czasy gdy nie było jeszcze reguł zapisu wielu słów. Np. Wiliam swoje nazwisko zapisał przynajmniej na 6 różnych sposobów. Podobnie było z imieniem jego syna Hamnet - czasem zapisywano je jako Hamlet.

Lata po urodzeniu bliźniąt czyli od 1585 do 1592 to tzw. stracone lata (lost years). Nie wiemy co w tym czasie robił Wiliam. Jednak po tych 7 latach znajduje się on już w Londynie pracując jako aktor. Co robił wcześniej? Prawdopodobnie uczył w miejscowej szkole. Później być może dołączył do grupy teatralnej, która przechodziła przez Stratford. Istnieją zapisy mówiące o tym co grali. Jest też informacja o tym, że jeden z aktorów zginął w bójce. Być może Wiliam go zastąpił i przyłączył się do tej grupy wędrujących aktorów.

Wiliam Szekspir rozpoczął swoją karierę aktorską i pisarską najpóźniej w 1592 roku. W tym właśnie roku miał napisać trylogię Henryk VI. Rok pó

6 stycznia 1813 (lub 16 stycznia 1815) - Hipolit Cegielski (narodziny)
1837 - Karol Marcinkowski (powrót do Poznania)
1838 - Spółka Akcyjna Bazar (powstanie)
1841 - Walentyna Motty (małżeństwo)
1841 - Poznańskie Towarzystwo Pomocy Naukowej (powstanie)
1846 - niepokoje (powstawnie wielkopolskie)
15 kwietnia 1872 - pierwszy strajk w zakładach Cegielskiego

Jarosław Urbański jest autorem książki "Strajk. Historia buntów pracowniczych". Jest to historia ruchu pracowniczego. Osią tej historii jest istniejące nieprzerwanie od 178 lat przedsiębiorstwo Cegielskiego.

Książka na stronie wydawnictwa
https://www.rm.com.pl/product-pol-2115-Strajk-Historia-buntow-pracowniczych.html